Lunae Lumen #Finale (დასასრული)

არ არსებობს დღე, როცა მე არ გამახსენდება იმ ღამით საავადმყოფოში გაღვიძების მომენტი. მე პალატაში მარტო არ ვიყავი. და ის მეორე ანდრე არ იყო. ლეტი იყო. გამეღვიძა თუ არა, ლეტის დანახვაზე მეხდაცემულივით შევხტი საწოლზე. -აქ რა ჯანდაბას... -ხმა

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 13] დასასრული

3 დღე დატოვეს საავადმყოფოში, ისიც მხოლოდ იმიტომ რომ ნინიას ჰქონდა მშობიარობის შემდეგ პატარა დისკომოფრტი და ექიმმა გადაწყვიტა რომ დორებით დაკვირვებოდა. რაც მთავარია ბავშვი თავს შესანიშნავად გრძნობს. ახლა ყველაზე მეტად რაც აინტერესებს უტას რეაქცია

საოცნებო პრიზები შეყვარებისთვის (დასასრული)

-დასრულდა- პაუზით ჩაილაპარაკა სანდრომ- ეს ნიძლავი დასრულდა.-ღამის განათებაზე ეშმაკურად აუელვარდა თვალები -რას გულისხმობ-დაინტერესებულმა გადახედა მიამ სანდროს გაცისკროვნებულ თვალებს. -იცი რაღაც აზარტში შევედი და გადავწყვიტე ახალი ნიძლავი დამედო-

ღამის სტუმარი [9] დასასრული

მეორე დღესვე ააკითხა მეუნარგიამ სახლში მაშოს. ნოდარის და ონოს მისი ხელი თხოვა. ნუცუბიძე გაოცებული უყურებდა შეყვარებულს, სიხარულით აღარ იცოდა სად წასულიყო. მაგრამ ასე მალე ბაქარის გადაწყვეტილება მაინც აოცებდა. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ

ზღვასთან ახლოს (V თავი) დასასრული

ლილიანამ ჭიქაში წყალი ჩამოასხა და ფანჯარას მიუახლოვდა. შორს ზღვა ბობოქრობდა. ტალღები მღელვარედ ადი-ჩადიოდნენ. ალბათ ღამით იწვიმებდა კიდეც. აგვისტოს მიწურულისთვის უჩვეულო ამინდი იდგა. შორს ზღვიდან მომავალი სილუეტი დალანდა. ცოტნე იყო. გოგონას

ენძელა [2] დასასრული

ჟღალი თმა მხრებზე არეულად დაიყარა, ტანზე მოქარგული წითელი ფრიალა ზედა და ოდნავ ტანზე მომდგარი შავი ქვედა კაბა ჩაიცვა. მისაღებში ჩასვლა ეუხერხულება, მაგრამ რა ქნას, საქმეები აქვს და ყველაფერს ასე ვერ მიატოვებს. კარები ხმაურით გამოაღო და კიბეებზეც რაც

ღამე პარტნიორთან [4] დასასრული

-ხომ ხედავ ბავშვისთვის კვების რეჟიმილი კი არა სწორად მიდგომაა მთავარი. _ეზოდან შემოსული იოანეს დანახვისას გადაულაპარაკა საყვარელ მამაკაცს და მხარზე თავი დაადო. _იმედია ლილის არ ეგონება, რომ იოანეს ვათამამებ და ცუდად არ გამიგებს, მაგრამ მისი რეჟიმი

ფერები ?! ... დასასრული...

ალექს ის დედაა -შენ ცოლი! -რა?-ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა. ფეხდაფეხ მივყევი მეც -რა თქვი ალექს? ამიხსენი!... -დედაჩემს რომ არ ეთქვა, სხვანაირად რომ გაეკეთებინა... დედაჩემი რომ სხვანაირი მყავდეს, ასე იოლად გამიმეტებდი?

ყველაფერი ჩხუბით დაიწყო (დასასრული)

სიყვარული არსად ქრება.ის მოდის ჩვენთან და მერე აღარასდროს გვტოვებს.ჩვენ შეიძლება ვფიქრობთ რომ ის წავიდა მაგრამ ეს ასე არ არს. მას ჩვენს გულშუ ძალიან დიდი ადგილი აქვს ნაქირავები.დროულად იხდის ქირასაც და კომუნალურ გადასახადებსაც. თითქოს ჩუმია მაგრამ

მთელი ცხოვრება და სამი თვე ( დასასრული)

-- რა მოხდა?!-- ავტომობილში ვზივარ, არსად მივდივართ უბრალოდ ჩემს სადარბაზოსთან ვდგავართ. -- არაფერი, უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა...-- თავი დამნაშავე ბავშვივით დავხარე -- უბრალოდ რომ არაფერი ხდება შენ ეს არ იცი?! -- არა არ ვიცი მაგრამ გამიგია...