შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (ოცდამეოთხე თავი) დასასრული

-შენი კოცნით ვერასდროს გავძღები გესმის ვერასდროს.-თქვა და ემილია საძინებელში ხელშიაყვანილი შეიყვანა. ერთმანეთზე მიხუტებულებმა დაიძინეს და დატკბნენ ამ ღამით. დილით კი მაღვიძარამ დარეკა თუ არა ორივე სასწრაფოდ წამოდგა საწოლიდან. პატარა ქალბატონი

ღამის სტუმარი 14 (დასასრული)

წყვდიადიდან გამოფხიზლება ხელახლა დაბადებას ჰგავდა! სიცარიელიდან უსასრულობამდე... ღამის კოშმარიდან გამოფხიზლება ყველაზე ძნელი გამოდგა ჩემთვის,სიბნელიდან რეალობაში მოხვედრილს თავი მომჭრა სინათლემ,რამდენიმე წამს დამაბრმავა

უცხო ქალის ცრემლი დასასრული

ყურში ჩამჩურჩულა, ,,მორჩა,გაიარა''. გაუწყრა ცხოვრებას,აართვა ვალები, უკან დამიბრუნა რაც ჩემზე ევალა. უკვე სიხარულით მიბრწყინავს თვალები, არ მტკივა,შეხორცდა ის ძველი იარა. თურმე, მე ტყუილად მიღვრია ცრემლები, ნამდვილ სიყვარულის ახლა

სანშაინ (დასასრული)

საოცარი გულის ქროლვით გამეღვიძა. კანზე ვგრძნობდი ფეთქვას, აჩქარებულ პულსს და მოუსვენრობისგან მთელ სხეულზე ცივი ოფლი მასხამდა. სამზარეულოში ფეხების არევით შევედი და ცივი წყალი დავლიე.

with(out) you (X თავი) დასასრული

-მშვენივრად ვხედავ! - იყვირა ნერვებმოშლილმა ლინდამ. - და შენ ახლა თემის გადატანას ცდილობ. მითხარი ვინ ვარ შენთვის? შენი ცოლი? ცოლი რომლის გვერდით არც კი გძინავს? ცოლი, რომელსაც არ კოცნი და ეფერები? რომლის ბედიც არ გაინტერესებს? შენ უბრალოდ აღარ

ბედნიერების რეცეპტი (თავი ორმოცდაათი - დასასრული)

ბევრი აღარ უფიქრიათ მამაკაცებს, თავადაც მთავარი კოშკისკენ აიღეს გეზი. ჩამოწოლილი ნანგრევების თხრაში თორნიკეს და დათას ირაკლიც ეხმარებოდა. თუმცა გვირაბში სივიწროვის გამო, აშკარად უჭირდათ მოძრაობა. ფაქტიურად არაბული თხრიდა, დათა კი სველ მასას ზემოთ

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს (დასასრული)

მერამდენედ უნდა დავწყევლო ამ მაღალქუსლიანების მომგონი? აღარ შემიძლია უჰჰ- ამოიგმინა ესმამ და სახლში შეალაჯა. -ყოველ ჯერზე რამდენჯერაც ჩაცმა მოგიწევს- გაეკრიჭა კესო და ესმას შეყვა. - ფეხსაცმელები კიარა დროზე დაფქვი.- შეუღრინა ბაბიმ.

მაისის ხოჭო (დასასრული)

ვიცი რო კარგი ძმა არ ვყოფილვარ ,არასდროს დავინტერესებულვარ ცუდ ხასიათზე რატომ იყავი,მაგრამ ახლა...შეგიძლია მომიყვე ყველაფერი. წამები,წუთები გადის ,მაგრამ ხმას არ იღებს.ბოლოს ვდგები და ოთახიდან გასვლას ვაპირებ როდესაც საუბარს იწყებს. -მარკი ხო

ჩემიდან შენამდე (დასასრული)

- არ მიბრაზდები? - არაფერი რომ არ ვუპასუხე საწოლისკენ წამოვიდა და ფრთხილად მომიწვა - მითხარი გთხოვ - მხარზე ჩამომადო ნიკაპი და თითები წელზე შემიცურა - არ მეტყვი? ე.ი მიბრაზდები - ასე რომ იქცევი პასუხს ვერ გცემ - ძლივს ამოვიხავლე და როგორც კი

-შენ ის ლექსი ხარ დასასრული, რომ ვერ ვუპოვნე!

ადრე შენს გარდა სხვა არავინ მისმენდა მახსოვს, დღეს მისმენს ყველა და ამავდროს ესმის არავის. შენს ნაფეხურებს წვიმა შლის და სისხლისფრად ათოვს, შენ ფურცელი ხარ ჩემს შავ წიგნში თეთრად