ბედის ბორბალი (დასასრული)

-ელე,მიყვარხარ! დიდი ხანია,მინდა გითხრა..-ვშორდები ბიჭს და უკან ვიხევი,ჩემმა გულმა ხახა გააღო,მსგავ რამეს არ ველოდი,თუ მეტყოდა..ახლა უნდა წავიდე,უნდა წავიდე,,ამაზე ფიქრის დრო არაა. -მაგვიანდება..მოგწერ,კარგი?-ვეუბნები დაბალ ხმაზე,ხმის იოგებიც ძლივს

M.I (დასასრული)

-სად ხარ მარიამ!! -საცობში მოვხვდი -ჩემთან ტაქსით მოდიხარ? სულ გააფრინე? 1 კორპუსი არის ჩვენ შორის ვერ ხარ შენ!

სიყვარული და ტკივილი (დასასრული)

-სანდრო ბავშვები სად არიან?-ზღვაზე დავტოვე თიკო.-სერიოზულად გეკითხები და მიპასუხე...-მე მომყავს თიკო ნუ გეშინია (მაია)-კარგია, შენ უნდა დამეტოვებინე იქ ვაჟბატონო.-მარიამ კარი დამრჩა ღია და მგონი ვიღაც მოვიდა, ნახე რა. შენ დარჩი გიო.

მეგობრის შეყვარებული (დასასრული)

-თუ ჩემი მამიკოა აქამდე სად იყო? -ხომ აგიხსენი ,მე ავად ვიყავი ამიტომ წავედით მამიკო კი აქ დარჩა ვერ წამოვიდა -თუ ისევ წასვლას აპირებს არ ჩავეხუტები. მარიამს გაკვირვებული შევხედე მიხვდა რომ პასუხი მეც მაინტერესებდა.

გიგი ადამაშვილი (დასასრული)

-აუ პროსტა რა, ეხლა მაგ ქალს რა აიტანს ?- თვალები გადაატრიალა ტასომ. -აუ არვიცი რა,იქნებ მოგვარდეს ყველაფერი. -კაი წამო გავიდეთ. ბიჭებთან გავედით, გიგიმ უცნაურად შემომხედა. -რა ხდება ? -მაშო ჩემებს შენები უნდათ,რომ გაიცნონ. -სერიოზულად ? -ხოო.

წყვდიადის შეთქმულება -7- (დასასრული)

''ნოდარი სხვაა... მას საყვარელი ჰქვია, თორემ ფულის გამომუშავებელი ქარხანაა, გაიგე? სურვილების ასასრულებელი! რასაც ჩაუთქვამ, წამში რომ გისრულდება. კოსტას შეეძლო ამდენის შემოთვაზება? იმ ზომამდე რატომ მიმიყვანე, რომ თავი შემაძულე, ადამიანური გრძნობები

წვიმაც მოსაბეზრებელია {დასასრული}

ყველაზე ცუდი რაღაც ჩავიდინე , ყოველთვის ვფიქრობდი თუ მოთხრობის წერას დავიწყებდი და გამოვაქვეყნებდი არ გავწყვეტდი გამოქვეყნებას ხოდა ეგ ვქენი. ესსს ახალბედა ცუდი გამოვდექი... ბოდიშს გიხდით დაწერილი მქონდა და დადებამდე ვერ მოვდიოდი რაღაც მაბრკოლებდა.

სექსუალური ადვოკატი (დასასრული)

სწრაფად წამოვვარდი ფეხზე ტანზე გამოვიცვალე, მანქანის გასაღები ავიღე და ქვემოთ ჩავედი.. გზიდან ცოტნეს დავურეკე და ყველაფერი ავუხსენი, გამოყოლა კი სასტიკად ავუკრძალე... ჩემ იდეაში დარწმუნებული მივდიოდი ნაცნობ გზაზე და გული ბედნიერებით მევსებოდა..

sms 15 თავი (დასასრული)

სახლთან მისვლამდე ორივეს საკმაოდ გვისველდება ფეხები, მას შარვლის ტოტები მუხლამდე დასველებია, მე კი შიშველ წვივებზე მიბრწყინავს წყლის ვერცხლისფერი ბურთები. ნამისა და ბალახის უხეში ღეროებისგან კანი მეწვის და საშინლად მეფხანება. ვიხრები და ვცდილობ

თოვლის ზღაპარი [8 დასასრული]

ჯანდაბა, გასაღები არ ჰქონდა. ისევ ზემოთ უნდა აბრუნებულიყო. ერთი საფეხური აიარა, მაგრამ გაჩერდა, უღონოდ დაეშვა და საფეხურზევე ჩამოჯდა. მოაჯირს მიეყუდა და ამოისუნთქა. "ცოლი მოჰყავს" - ისევ მკაფიოდ გაიგონა ნატალიას აღფრთოვანებული ხმა. არ ეგონა ასეთი