ლურჯი მთვარე 13 თავი (დასასრული)

- რა გაცინებს? - მეც გამეცინა მის სიცილზე. ირაკლი ჩემკენ გადმოიხრა და თმებიდან ფოთლები მომაცილა. - შემოდგომის დედოფალს გავხარ. - მე შენი დედოფლობა მინდა. - მერედა არ ხარ? - გამიღიმა და ჩემი ხელები გამოაძვრინა პლედიდან. თვალებში მიყურებდა და იღიმოდა.

ყველაფერს აქვს დასასრული

„ოჯახი პატარა ეკლესია რომლის თითოელ წევრს გაფთხილება და ზრუნველობა სჭირდება “ ამ სიტყვებით დავასრულე მეთერთმეტე კლასის საბოლო ღონისძიება, აბლოდისმენტებით ქუხდა დარბაზი. მთელმა კლასმა ერთმანეთს ხელი ჩავჯიდეთ, სცენის შუაგულში დავდექით და ქედი

უფროსის ვაჟი! [დასასრული]

სიჩუმე. სიბნელე.არანაირი შეგრძნება.უამრავი აზრი.პასუხგაუცემელი კითხვები. დიდი ტკივილი. დაღვრილი ცრემლები.სულით ხორცამდე მონატრება.და სიყვარული!

მიყვარხარ ჩემო მარიამ (დასასრული)

ერტი კვირის შემდეგ დემეტრე გამოფხიზლდა,იმ დროს მის პალატაში ვიყავი ჩამძინებია და მისმა შეხებამ გამომაფხიზლა -მარი -დემეტრეეე, ჩემო ცხოვრება შენ გაიღვიძეე...როგორ ხარ ?რამე ხომ არ გინდა?-მე სიხარულისგან არ ვიცოდი რა მექნაა

ჩვენი სიყვარული ისტორიას დარჩება4 (დასასრული)

აქ ყველაფერი ლამაზია, დიახ, პარიზი ხომ სიყვარულის ქალაქია.ლუკა ყოველთვის ანებივრებდა თავის პრინცესას სხვადასხვა საჩუქრებით.ლუსი თავიდან ჯიუტობდა, ისე იქცეოდა თითქოს ლუკა ეზიზღებოდა და არც პარიზში სიამოვნებდა მასთანერთად ყოფნა, სინამდვილეში რაც უფრო

სულ როგორ ეცემი ქავთარაძე (დასასრული)

*** -რააა ??? -გაკვირვებლმა ვკიტხე მე -რაც გაიგე! -მიტხრა და თბილად შემომხედა -რა ალექსანდრე დამცინი ??? -ღრმად ჩავისუნთქე -რა რატო? -გაკვირვებულმა გამომხედა მერე კი ისევ გზას გახედა -რა რატო? წეღან სიყვარული აგიხსენი შენ კიდევ დამცინი დღეს უკე

ისევ ტვილდიანი... (8) დასასრული

სვანეთში ყოფნის ბოლო დღე იყო... იმის გამო რომ წუხელ 3 საათზე დავწექით შუადღესაც გავიგრძელე ძილი მაგრამ ვინ დაგაცადა საშინელმა ხმაურმა გამომაღვიძა თავზე ბალიში დავიფარე და შევეცადე დამეძინა მაგრამ ხმაურმა იმატა და მეც მეტი გზა აღარ დამრჩა ავდექი და

დასაწყისი და დასასრული

ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული-სიყვარულსაც და სიძულვილსაც, ბედნიერებასაც და უბედურებასაც, სიცოცხლესაც და სიკვდილსაც, დიახ სიკვდილსაც. თუმცა ეს ყველაფერი ისეა ერთმანეთზე აწყობილი, რომ გვიჭირს ვთქვათ სად დაიწყო და სად დამთავრდა, რა დაიწყო და რა

უნდა წავიდე დასასრული

თითოეული სიტყვის მნიშვნელობა იმდენად მტკივნეული გასააზრებელი იყო ჩემთვის, რომ მერჩივნა საერთოდ სმენადობა დამეკარგა... იმ გულის ტკენით და იმის გააზრებით რომ გაბრიელს ჩემთვის ცოლობის თხოვნა უნდოდა და ახლა ჩემი უაზრო ახირებების გამო გადაიფიქრა თავის

ვიდრე ყვავიან შროშანები [14] [დასასრული]

_სანდრო, გაიღვიძე, აქ ვარ... შენი ელო აქ არის... დავაგვიანე, ძალიან დავაგვიანე, მაგრამ ხომ მოვედი არა? მაპატიებ? შეცდომა ვის არ მოსვლია, მაპატიე რა, გთხოვ მაპატიე რა... ასე არ უნდა მომხდრიყო. ჩვენ ასე არ უნდა გვეცხოვრა სანდრო. მე არ უნდა ვიყო ახლა