მიზანდასახული 10 დასასრული

- ნიკაა?! - ანამ მიმოიხედა აეროპორტში და მხოლოდ ნიკა შეამჩნია. უეცრად ხმამაღალი მუსიკა ჩაირთო პიჭები და გოგოები გამოცვივდნენ, ბუშტები მაღლა აყარეს და ცეკვა დაიწყეს ანას წინ. ანას ეგონა რეკლამას იღებდნენ მაგრამ ის ძალიან შეცდა. მოცეკვავეებმა ქალის

ყველაფერს აქვს დასასრული 4 თავი

 სპენს-ჰანას ხმა მომესმა გვერდიდან  ჰანა საერთოდ არ დამელაპარაკო შენ აზროვნებ?-ვკითხე გაბრაზებული ტონით  მემგონი არ უნდა მსაყვედურობდსე ჩემს გამო გაიჩინე შესანიშნავი ბოიფრენდი -და ხელი ედისკენ ანიშნა  ბოიფრენდიიიიიიი???????????????? -იკითხა ედიმ

მაგიაზე შეყვარებული (დასასრული)

დილით საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. სწავლა სამი დღის დაწყებული იყო და უკვე ვიღლებოდი, თანაც სამსახური საკმაოდ გვიან მთავრდებოდა. სამი დღე გავიდა და გაბრიელი არც ჩანდა და არც მაინტერესებდა... ახალ ცხოვრებას ფეხი ავუწყვე და მშვენივრად დავლაგდი.

ყველაფერს აქვს დასასრული 3 თავი

 მეც გავედი სახლიდან მას ხელი დავუქნიე ჩავჯექი მანქანაში ღვედი შევიკარი ჩემი საყვარელი სიმღერა ბოლო ხმაზე ჩავრთე და გზა განვაგრძე მალევე მივედი კლუბში არ იყო ძნელი იმდენი ხალხში ჰანას გამორჩევა რომელიც სულ ზღპრულად გამოიყურებოდა როგორც ლარნაკში

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (დასასრული)

გავშეშდი. მოძრაობის უნარი წამერთვა. თავიდან ცრემლები ჩუმად მოძრაობდნენ ჩემს სახეზე,მაგრამ მერე ხმით დავიწყე ტირილი. უკან მედგა გაბრიელი. მისი გახშირებული სუნთქვა მესმოდა და მაჟრიალებდა ყოველი გაგონებისას. არ ვიცი რამდენ ხანს ვიდექით ასე. მერე

ყველაფერს აქვს დასასრული 2 თავი

გმადლობ-გამოექანა და ლოყაზე მაკოცა-ამის შემდეგ გავაცნობიერე რომ ამ ხნის განმავლობაში მხოლოდ ხალათი მეცვა. საწოლზე გადავეშვი და სადღაც გაურკევვლობაში ჩავიძირე და ამ გაურკვევლობიდან დედას ხმამ გამომარკვია რომელიც ჩემი ოთხის ზღრუბლთნ იდგა და მიყურებდა

ლურჯი მთვარე 13 თავი (დასასრული)

- რა გაცინებს? - მეც გამეცინა მის სიცილზე. ირაკლი ჩემკენ გადმოიხრა და თმებიდან ფოთლები მომაცილა. - შემოდგომის დედოფალს გავხარ. - მე შენი დედოფლობა მინდა. - მერედა არ ხარ? - გამიღიმა და ჩემი ხელები გამოაძვრინა პლედიდან. თვალებში მიყურებდა და იღიმოდა.

ყველაფერს აქვს დასასრული

„ოჯახი პატარა ეკლესია რომლის თითოელ წევრს გაფთხილება და ზრუნველობა სჭირდება “ ამ სიტყვებით დავასრულე მეთერთმეტე კლასის საბოლო ღონისძიება, აბლოდისმენტებით ქუხდა დარბაზი. მთელმა კლასმა ერთმანეთს ხელი ჩავჯიდეთ, სცენის შუაგულში დავდექით და ქედი

უფროსის ვაჟი! [დასასრული]

სიჩუმე. სიბნელე.არანაირი შეგრძნება.უამრავი აზრი.პასუხგაუცემელი კითხვები. დიდი ტკივილი. დაღვრილი ცრემლები.სულით ხორცამდე მონატრება.და სიყვარული!

მიყვარხარ ჩემო მარიამ (დასასრული)

ერტი კვირის შემდეგ დემეტრე გამოფხიზლდა,იმ დროს მის პალატაში ვიყავი ჩამძინებია და მისმა შეხებამ გამომაფხიზლა -მარი -დემეტრეეე, ჩემო ცხოვრება შენ გაიღვიძეე...როგორ ხარ ?რამე ხომ არ გინდა?-მე სიხარულისგან არ ვიცოდი რა მექნაა