დილა მშვიდობისა სამყაროვ ( სრულად )

- იშმუშნება, წამწამებს ახამხამებს, მგონი იღვიძებს, თვალებს ახელს, ირგვლივ ყველაფერი ნათდება და მეც გრძნობებ მორეული ვჩურჩულებ... - დილა მშვიდობისა სამყაროვ.

დილა თენდება

დილა თენდება შენზე ვფიქრდები, მე არც კი ვიცი რად მეფიქრები. არ ვიცი რა გითხრა რას გრძნობ შენ ახლა? ეს სიზმარია თუ უბრალოდ გამიმართლა.

ამ წუთას დილა რომ იყოს

მცდელობა, შეიცვალო, გამოხატო, იგრძნო, აგრძნობინო. მუდმივი ტრიალი წრის გარშემო დასახული ფინიშის ხაზის გადაკვეთის გარეშე. >>ეს უაზრო სიტყვათა გროვა უაზრო ემოციებით გამოწვეული უაზრო ბრაზის შედეგია, თუმცა ესეც ემოციაა, მახინჯი, უნაყოფო, მაგრამ

წვიმიანი დილა

წვიმიან დილას, იმ წვიმიან ბაღში შენი მონატრებით მე სულ მთლად დავშრი. ხის ქვეშ ვეგდე და მარტო გელოდი, რადგან მე მხოლოდ შენით ვტკბებოდი. იცი?! უშენოდ მძიმედ ვკვდებოდი და მე სიზმრებში გეფერებოდი. მე შენს გარეშე ვეღარ ვდგებოდი, შენს ემოციებს ვერ

დილა უშენოდ

ამაზე დიდი ტკივილი, აღარ არსებობს ქვეყნად. შენი სიცოცხლე სხვის გვერდით, ბედნიერებას ხედავს. არ გაიმეტებს შენთვის მოკითხვას მისთვის? ყველაფერს დათმობს.

დილა გათენდა

დილა გათენდა, საშინლად ვტირი, მთელ მსოფლიოში უწყვეტად ვყვირი. თურმე ჩამიცვამს თეთრი პერანგი, წითლად მოსილა ჩემით ვერაგი. იმ დღეს გამხსნია ყველა იარა, მე სისხლის ლავამ გადამიარა. ის ლავა იყო მწველი და დიდი, მე მხოლოდ შენით ვიყავი მშვიდი. სისხლისგან

სისხამ დილა იყო..

სისხამ დილა იყო.. წამოვდექი,გრძნობა მეწეოდა უჩვეულო,საღვთო ვერაფერში გამოვდექი თითქოს.. გავიღვიძე უსხეულოდ..ფანჯრებს შევყურებდი დაკარგული, ქარში ტირიფები ირხეოდა,დილა იყო რაღაც არნახული,

დილა

შენ გაქვს შანსი, დღე რაიმე ახლით დაიწყო, თუმცა ისევე აგრძელებ ლოგინიდან წამოწევას მძიმე ლეშის, როგორც გუშინ, ერთი კვირის წინ ან თუნდაც წლის... ბრაზი გერევა რომ შენმა დაბადებამ ვერაფერი შეცვალა და ვერც ვერავინ შენიშნა. ვარსკვლავები კი რომლის

საყვარელი ვენები. II ნაწილი. XIV დღე. დილა.

დილის სიჩუმეში სიგარეტს მოვუკიდე და დღიური გადავშალე. ფანჯრიდან გრილი ნიავი იჭრება და ბაყაყების ყიყინი ჩიტების ჟრურტულს ერწყმის. თამამად შემიძლია განვაცხადო რომ სოფელი ჩემი სტიქიაა.

როცა დილა გათენდება

როცა დილა გათენდება, გულში ცეცხლი აენთება! ბოროტება გამეფდება, უშენობა არ მნებდება. სიმარტოვეს ვერ ვშორდები ან თვითონ მან არ მშორდება გული ტეხვით მთიდან კვლავაც გუნდასავით დაგორდება