'შუგას დღიური'-3-ე თავი!

ეს მოთხრობა არის შუგაზე და ჯიმინზე...აქ შუგა არის თავის თავში ჩაკეტილი ადამიანი რომელიც არავის არ ენდობა...მის ცხოვრებაში კი უეცრად ახალი ადამიანი ჩნდება(ჯიმინი)... ვნახოდ როგორ განვითარდება მოვლენები!!

"შუგას დღიური"-2-ე თავი!

როდესაც დასრულდა ლექციები და სასწავლებლიდან გამოვდიოდი,კლასის გარეთ დამხვდნენ ჰოსოკი და ნამჯუნი(მათ ყველა ერიდება და ცდილობს მათ თვალს როგორმე გამოეპაროს თუმცა ისინი მაინც მამჩნევენ ხოლმე და ყოველთვის დამცინიან,ხან ჩაცმულობაზე და ხანდა თმებზე,

"შუგას დღიური"-1-ი თავი!

ეს მოთხრობა არის შუგაზე და ჯიმინზე...აქ შუგა არის თავის თავში ჩაკეტილი ადამიანი რომელიც არავის არ ენდობა...მის ცხოვრებაში კი უეცრად ახალი ადამიანი ჩნდება(ჯიმინი)... ვნახოდ როგორ განვითარდება

დღიური (თავი 2)

უკვე დილის რვა საათია ,როგორც ყიველთვის იგი დედას მხიარული შეძახილით დაიწყო " ჯონათან გაიღვიძე ?! არ დაგაგვიანდეს! " და მეც ზანტად ავდექი ტელეფონი შევამოწმე ,შეტყობინებები არ იყო მოსული მერე საათს დავხედე ვფიქრობ

დღიური (თავი 1)

გამარჯობა დღიურო მე ჯონათანი ჰუკი ვარ .მოკლედ გიამბობ ჩემზე: მე 17 წლის შევსრულდი 16 დეკემბერს ,მაღალი გამხდარი ბიჭი ვარ ,ჩალისფერი თმა და მწვანე თვალები მაქვს ...,ძალიან მიყვარს ძაღლები ,ლურჯი ფერი ,ფეხბურთი გართობა და რაც სხვა ბიჭებს მოსწინთ დიდად

ლილის დღიური

არ ვიცი რითი დავიწყო წერა. გეტყვით რომ მე ლილი მქვია და 8 წლის ვარ. ვსწავლობ სკოლაში და მყავს ძალიან კარგი მშობლები, რომლებსაც ძალიან ვუყვარვარ. მამა არქიტექტორია, დედა კი-დიასახლისი. ჩვენ გვყავს კატა-ჯინევრა. ის მსუქანაა და ფუმფულა. სულ თეთრია,

დღიური

ჩემი დღიური, ის ერთადერთია, რომელიც მე არ განმსჯის, არ მეტყვის რომ სისულელეს ვაკთებ, არაფერს არ დამიშლის და შემეძლება თავისუფლად ვესაუბრო, ის მხოლოდ მისმენს, მისმენს და იმახსოვრებს, იმახსოვრებს ყველაფერს, რასაც მე ვეტყვი, ამიტომ მიყვარს, რომ ჩემი

პირადი დღიური

ამბობენ, მოგონებები თუ არ შეინახე დაიკარგებაო ამიტომ გადავწყვიტე ჩემი მოგონებების საიტი შევქმნა. პირველ რიგში გაგეცნობით მე ქეთი მქვია ჩემი ცხოვრება არაფრით გამოირჩევა სხვა ჩვეულებრივი ადამიანების ცხოვრებისგან მაგრამ როგორც ყველას მეც მაქვს პირადი

დღიური-თავი11(ისტორიის დასასრული)

ამასობაში ჩვენი წასვლის დღეც მოვიდა. დიახ,თბილისში წასვლის დრო. ეს დღეები კი არასდროს მიეცემა დავიწყებას,ყველასთვის აქედან დაიწყო ისტორია,ისტორია რომელიც სამუდამოდ გაგრძელდება. ისტორია,რომელიც ჩვენს შვილებს და შვილიშვილებს ეცოდინებათ.23

დღიური(თავი-10)

მოვიდა ეს ნანატრი 5 საათიც და მანქანაში ჩავსხედით,საჭესთან დაჩი იჯდა,მის გვერდით კი მე ვიჯექი. ჩვენს უკან სანდრო და ელენე ისხდნენ ხელი ხელ გადახვეულები.მუსიკას ვუსმენდით და გზას მივუყვებოდით.უკან ლუკა მოგვყვებოდა თავისი მანქანით,ტასო კი რაღათქმაუნდა