ყოველთვის ერთად (1 თავი)

ახლა ზაფხულია ლამაზი ზაფხული ახლა მე მთაში ვარ მე სოფო მქვია 11 წლის მყავს 2 და და1 ძმა და ადამიანი რომელიც მიყვარს მას კი არა. ახლა დასასვენებლად ვარ წასული მთაში რა კარგია იცით ზაფხული მთაში მხოლოდ მთაშია თავისუფლება ამ ციტატას რომ ჩაწვდე

თუმცა ყოფნა ერთად..

თქმული სითავხედედ კვლავაც მეჩვენება, ვიცი, შენს ფიქრებში სხვები მიმოდიან გეტყვი, სულ ჩემი ხარ, როცა მიყვარხარ და.. შენით აღივსება ჩუმი მელოდია..

წამიერი პაემნები("იცეკვებ ჩემთან ერთად?")

როცა ცუდად ვარ,ვიხსენებ. თვალები ამენთო, ვიფიქრე ვსო- აი შევიცანი ყველაფერი და მთელი ცხოვრება ვიმყოფინებ. საჭმლის ნარჩენები მიყრია საწოლის გვერდით, ყველაფერს ვაკეთებ რომ არაფერი გავაკეთო. ჩემ თავს წინ ვაყენებ და ვეუბნები- აი შენ რომ უფრო კარგი

დამიბრუნდი (სრულად)

- იქამდე სანამ მომინდება - თვალები ავატრიალე და მეორე მხარეს გადავბრუნდი - შემეშვი რა - სასწაულს გიზამ - კივილით გავარდა გაავებული გარეთ, ყურადღება არ მიმიქცევია ძილი გავაგრძელე მაგრამ დაახლოებით 5 წუთში ცივი წყალი რომ გადამავლეს თავზე მერე მივხვდი

გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 3)

როდესაც ანი სახლში მივიდა თავისი სიხარული მშობლებსაც გაუზიარა. -ვაიმე ანი შვილო ძალიან გამახარე-უთხრა ოთარმა შვილს -მეც ძალიან გამიხარდა მამა, მაგრამ ჯერ ტესტები უნდა ჩავაბარო ახლა კი Gტხოვთ მაღლა გამიშვათ რადგან ტესტებისთვის უნდა მოვემზადო-უთხრა

ერთად.. (1 თავი )

დღეს ჩემ ცხობვრებაში ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი დღეა.ბოლო ზარი მაქვს და ძალიან ვნერვიულობ.ჩემი ბიჭებიც სტარტზე არიან,ელოდებიან ჩემ გამოსვლას და მამხნევებენ.მე ბარბარე დადიანი ვარ 18წლის.სკოლას ვამთავრებ და ძალიან ბედნიერი ვარ,რადგან ცხოვრების

გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 2)

წინა თავში: ცოტა ხანში კი დირექტორი შემოვიდა: გამარჯობათ ბავშვებო გილოცავთ სწავლის დაწყებას, ახლა კი რისთვისაც შემოვედი წელს ჩვეი სკოლა მოხვდა გაცვლითი პროგრამების რიცხვში. აირჩევიან მოსწავლეები, თავიანთი შეფასების და მასწავლებლების დახასიათების

გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 1)

-ანასტასია, გაიღვიძე!-დილა კვლავ ნაცნობი ფრაზით დაიწყო და "ანიმაც" ჩვეულებისამებრ ამოიგმინა ბალიშის ქვეშ. -დედა! რამდენჯერ უნდა გითხრა: ანასტასია კი არა, ანი. ასე ძნელია? -ნუ ბუზღუნებ! დროზე ადექი, თორემ სკოლაში დაგაგვიანდება!-გასძახა ნინომ შვილს და

-სულ ერთად?! [2]

მეორე დღეს განსაკუთრებულად ემზადებოდა ლუკა ბოლოსდაბოლოს თავის ანიტა ჩამოდიოდა,ნინაც გადმოცემით ჩვეულებრივი თბილისელი გოგოა თავში ავარდნილი და ლუკას გადმოცემით უბრალოდ ანგელოზი.

-სულ ერთად?! [1]

ერთ მიტოვებულ სკვერში ვიჯექით,ორივეს ერთი ყურსასმენი გვეკეთა და Time-ს ვუსმენდით. ჩვენს სამყაროში ვიყავით,ჭრელ სამყაროში სადაც ყველაფერი იასამნისფერია,სადაც ბედნიერებაა. -სულ ერთად?!-თვალებში მიყურებს და მიღიმის ზუსტად ისე როგორც მე მიყვარდა,ზუსტად