ერთხელ თავი 3

-წად....-სიტყვის დასრულება ვერ მოვასწარი რომ დავინახე როგორ წამოდგა გიორგი სკამიდან მაჩაბელიც ადგა და ერთმანეთს ისეთი სახეებით უყურებდნენ მეგონდა სადაცაა ერთმანეთს ეცემიან და მოკლავენო ლევანი და სანდროც წამოდგნენ მაგრამ ისინი სულ სხვა აზზრზე

ერთხელ-თავი 2

გიორგი შესანიშნავი ადამიანი იყო მხიარული მეგობრული კარგი იუმორის გრძნობი კეთილი არც ძველ ბიჭობდა არც გაჩითულ სასტავში იყო ნუ მოკლედ. ძალიან ძალიან საყვარელი იყო 4 თვეა რაც ვიცნობი სანდრომ და ლევანმა გამაცნეს და მას მერე ჩვენ

ერთხელ თავი 1

მე ვარ გამხდარი მწვანე თვალებით და წაბლისფერი თმით ჩემი არაბიოლოგიური და ნუკი კი ულამაზეისა კურნოსა ცხვირი დიდი ცისფერი თვალები შავი თმა და დიდ გაბუთული ტუჩები. მყავს ჩემი ,,სასტავი’’ ეგაძე სანდრო ბაღათურია ლევანი და რათქმაუნდა ნუკი ბაბლუანი

ქუჩაში ერთხელ

იცი როდესაც მე დაგინახე ქუჩაში ერთხელ, იქვე გზისპირას თვალებს ცრემლი მოადგა წამით სულის სიღრმეში რტოლვით და მალვით

გადაიკითხე ეს 35 ფრაზა კვირაში მინიმუმ ერთხელ!

3. ცხოვრება ზედმეტად მოკლეა იმისათვის, რომ სიძულვილზე დახარჯო. 4. სამუშაო შენზე ვერ იზრუნებს, როცა ცუდად ხარ. ამას შენი მეგობრები და მშობლები გააკეთებენ. გაუფრთხილდი ურთიერთობებს.

ერთხელ ზღაპარში (3)

სახლში რომ მივედი დედას მივესალმე მან კი ძალიან უცნაური რაღაც მითხრა –ქეთიიი ... თაიგული მოგიტანეს ერთმა ბიჭმა მოიტანა ძალიან ლამაზი თაიგულიაა , არ გამაცნობ შენს თაყვანისმცემელს ? –რაოო ? თაიგული ? რა თაიგული რა თაყვანისმცემელი ? ვინ გამოაგზავნა ?

ერთხელ ზღაპარში (2)

ვაიმეეე... ოღონდ ეს არაა ... აღარ ვიცოდიი რა მექნაა და ისევ ჩხუბი განვაგრძეე თან მაშინ მივხვდი რომ ხელი ძალიან მტკიოდაა.. ჩემი მოქმედებით მიხვდა რომ რაღაც ვიტკინე და მანამდე გაჩუმებულმა ახლაღა ამოიღო ხმაა

ერთხელ ზღაპარში..(1)

გამარჯობათ , მე ქეთა ვარ .. არ ვარ ცისფერთვალება ქერათმიანი გოგო ბარბის თოჯინას , რომ გავს . ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ არაფრით გამორჩეული,შავი თვალები და გრძელი შავი თმა მაქვს, საშუალო სიმაღლის ვარ , 16 წლის არასდროს არ მყოლია შეყვრებული და არც

ერთხელ პარიზში ( თავი V )

ღამით სასეირნოდ დავაპირეთ წასვლა , ნატაშკას დასაძახებლად ავედი და შინ არ დამხვდა ... მე და ტომასი წავედით , ღამით ისეთი ლამაზია ეიფელი განათებული , შიგნით შევედით კაფეში , ყველაფერი ისეთი ძვირი იყო , ერთ ფინჯან ყავაში 50 ფრანკი გადაიხადა, სულ 500

ერთხელ სიცოცხლეში (სრულად)

უკვე საკმაოდ გვიანი იყო სუხიშვილების დარბაზიდან , რომ გამოვედი. ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი მარჯანიშვილს . გაზახულის თბილი სიო გახურებულ სახეზე სასიამოვნოდ მელამუნებოდა, თმას მიწეწავდა და ხელით ვცდილობდი მათ გასწორებას . დღეს განსაკუთრებულ განწყობაზე