ვარდისფერი სიყვარული გალურჯდა...

სიყვარული გულის ხიდის ბეწვია გაექეცი,ვაი,ის თუ გეწვია იქ იქნება შენი გლოვის საწყისი ვერ გიშველის არც ღვინო,არც სასმისი

ვარდისფერი სათვალე

ვიბადებით და პირველივე წამს როგორც კი ახალ სამყაროს შევეგებებით ვარდისფერ სათვალეებს გვარგებენ,რომ მანამ მაინც დავინახოთ ცხოვრება ლამაზ ფერებში, სანამ ვისწავლით სათვალეების მოხსნას...

ვარდისფერი ცა

ანაიდი..გოგონა გამორჩეული გარეგნობით.. სიმშვენიერით.. ნამდვილი მოკვდავი ქალღმერთი..მას საინტერესო ცხოვრება აქვს.. ჩვეულებრივი თუმცა უჩვეულოო.. ალბათ ისეთი,როგორსაც მხოლოდ სერიალებში წარმოიდგენდა.. როგორც ყველა მოკვდავს მასაც ეწვევა სიყვარული..

პემბე კადერი. ანუ, ვარდისფერი ბედისწერა!

ანდაც, უკვე ჩამოყალიბებული ქალი, თეთრ ხალათში გამოწყობილი, ზამთრის სუსხიანი ნიავით შეციებული, ცხელი თურქული ჩაით ხელში მდგარი. კარების გაღებისთანავე დაინახავთ, ახალგაზრდა ბიჭუნას, რომელიც გეტყვით: „თქვენთვის წერილია, მემ!“

ვარდისფერი ქალბატონი მიუ1

მე ლაპარაკი არ სემიძლია თორემ ბევრს ვიტყოდი... მაგალითად იმას რომ მეც სულიერი არსება ვარ მიუხედავად იმისა რომ კატა ვარ... განსაკუთრებული ჯიში არც მაქვს... ჩვეულებრივი ტაბი ვარ... რახანაც ცხოვრების და სამყაროს მიმართ თავიდანვე ასე ცუდად განვეწყვე

გოგონა ვარდისფერი შარფით (დასასრული)

ჩვენს საუბარს ბოლო არ უჩანდა... 4 საათზე დავიძინე... და ნელ- ნელა ფიქრებსაც ვალაგებდი თავში... მგონი შარფს ვიბრუნებდი, მაგრამ არა მარტო შარფს არამედ მასაც .... შოკოლადი უძლურია... ვნერვიულობ... დილა მოღრუბლული იყო... გარეთ გასვლა არ მინდოდა... სალოს

გოგონა ვარდისფერი შარფით 2

ასეთი კითხვები დაფრინავდნენ თავში ... გაზაფხულია შარფი მჭირდება... თორემ ზაფხულშიც არ მოვიხსნი : (( ბოლოს დავწყნარდი და მივწერე : - „ შარფი შენ გაქვს ? „ - „კი“ - „დამიბრუნებ ?“

გოგონა ვარდისფერი შარფით

შენს თვალებში ხელმეორედ ვიბადები, მიყვარდები და თანდათან ვბერდები… მინდა, რომ სულ ჩემთან ერთად იყოს შენი სუნთქვა ... ხელს, რომ მომკიდებ, მინდა სისხლმა ჩქეფა დაიწყოს და სიამოვნების ჟრუანტელმა შემაგრძნობინოს, რომ ცოცხალი ვარ და მიყვარხარ... - ეს რა

ვარდისფერი გვირილები..

-ვარდისფერი გვირილები გახსოვს?-ღიმილით ჰკითხა კაცმა. -რა თქმა უნდა, მაგას რა დამავიწყებდა-ძველი დრო გაიხსენა ანა-მარიამ. კაცს ჩაეცინა, გოგონას თვალებში ჩახედა და ჩუმად დაიჩურჩულა. -კიდევ მოგიტან ვარდისფერ გვირილებს.-ტუჩები ნელა აამოძრავა

ჯინსები,როკი და ვარდისფერი ღრუბლები

არ ვიცი როგორ გაუძლოს გულმა ამდენ ცრემლებსა და ამდენ სევდას. მე გადავწყვიტე ჩემო კარგებო, ისტორიები ვწერო სულ თქვენთან. არ მინდა თქვენს თვალზე არც ერთი ცრემლი, მინდა რომ სიცილი მესმოდეს ყველგან. კარგად დაფიქრდით სანამ ცუდს დაწერთ, მეც ვიცი არ ვარგა