ჯინსები,როკი და ვარდისფერი ღრუბლები. (3)

ჩემი უსახლკაროდ არსებობის ოთხი წლის შემდეგ ,მოვახერხე რომ სკოლა დამემთავრებინა და ფილოლოგიურზე ჩავაბარე.კიდევ კარგი ეს ფაკულტეტი უფასო იყო.ჩემი საცოდავი არსებობის გამო ბევრი დამცინოდა,ყოველ დღე ვამბობდი რომ ხვალ

ჯინსები,როკი და ვარდისფერი ღრუბლები.

მთელი ღამის ნათენებს დილის რვაზე მომიწია ადგომა.დრეს ექვსი შემაჯამებელი მაქვს დასაწერი და ერთი ჩათვლა გუშინ მთელი ღამე სამსახურში ვმეცადინეობდი მაგრამ ახლა რომვუკვირდები აღარაფერი აღარ მახსოვს.არ ვიცი სკოლაში რის იმდეზე მივდივარ.

ჯინსები,როკი და ვარდისფერი ღრუბლები.

ვარდისფერი ღრუბლები დარბიან ჩემს ზემოთ და იქ, სადღაც შორს, ჰორიზონტს უერთდებიან.მზის პირველი სხივებით შემთბარ კედლებზე საოცარი ჩრდილები იხატება,ვარდისფერი ზმანებიდან გამოსულს ღამით ბევრი სიზმარი მენახა ბავშვობაზე.დღეს განსაკუთრებით

გოგონა ვარდისფერი შარფით 4

ისევ ბოდიში დაგვიანებისთვის ეს თავი შესაძლოა დასასრული იყოს ... დავდიოდით დროში დავცურავდით... წვიმის წვეთებს ვეცეკვებოდით... ერთად ვსველდებოდით... ბევრს ვიღიმებოდით და ერთმანეთის ყურებით ვერ ვძღებოდით.... გიფიქრიათ ამაზე ?... ჩვენ ყველანი

გოგონა ვარდისფერი შარფით 3

„ იცი მეორე ტურს ვერ ვიფიქრებ... მგონი თამაშის შეწყვეტა მოგვიწევს“ გამაცოფა ამ მონაწერმა “ კარგი გასაგებია, შარფს ისე დამიბრუნებ ესეიგი ? “ შარფი ისე შევიყვარე, რომ ვეღარ განვშორდები „ “ რატომ გინდა, რომ მოთმინება დავკარგო ?“ “რა იცი, რომ ეგ მინდა

გოგონა ვარდისფერი შარფით 2

ასე ეკამათებოდნენ ერთმანეთს ჩემი ბარტყები მე ხელს არ ვუშლიდი, თან არ მქონდა განწყობა... შეტყობინება მომივიდა და ძნელი გამოსაცნობი არ იყო ვისგან იქნებოდა „ იცი მეორე ტურს ვერ ვიფიქრებ... მგონი თამაშის შეწყვეტა მოგვიწევს“ გამაცოფა ამ მონაწერმა

გოგონა ვარდისფერი შარფით 1

- ეს რა შეტყობინებაა ? - მაჩვენე აბა სალ ... - ესეთი რაღაც არავის არასდროს მოუწერია ჩემთვის... - პირველად ვხედავ, რა ლამაზი სიტყვებია... - მარა ვინმე სულელი იქნება, წაშალე და დაივიწყე რა... - არ წავშლი, მაგრამ დავივიწყებ... - მარ წავედი მე... და აბა

ვარდისფერი სათვალე (6 თავი)

ჯერ კიდევ ხალხით სავსე ქუჩაზეც კი შორიდანვე ვიგრძენი მისი სურნელი. ჩამეღიმა. თუმცა დავინახე, მას სულაც არ ეღიმებოდა და ისევ დავსრიოზულდი. გადამკოცნა. და მერე... უცბათ... ძალიან ძლიერად მომხვია ხელები... ხმას არ ვიღებდი... არ მინდოდა გავეშვი...

ვარდისფერი სათვალე (5 თავი)

დილით ერთ დასკვნამდე მივედი. არასოდეს აღარ უნდა ვიტირო! უფროსწორად ხშირად არ უნდა ვიტირო (რაც მახასიათებს). და მართლაც, გუშინ ღამით არ მიტირია. არც დღეს არ ვიტირებ და არც ხვალ. გაიღიმე დღეს იტირე ხვალ (წაიკითხე ეს ყოველდღე) თუ ხშირად ვიტირებ, ისეთ

ვარდისფერი სათვალე (4 თავი)

ჰეი, გამარჯობა. იმდენი რამ მოხდა... სამი დღე გავიდა. უკვე 16 წლის და სამი დღის ვარ. სამჯერ უფრო მეტად მომწონს და სამჯერ გაიზარდა ჩემი სისულელეების სია. მთავარი მოხდა! მოვწონვარ...ქუჩაში მივდიოდი და შემთხვევით შევხვდი. არა არც მთლად შემთხვევით.