აღარ ვართ ჩვენ...

ნისლით მოცულ ხავერდის ცაში სიყვარულით მთვრალი მთვარე დაბარბაცებს. აღარ ვართ ჩვენ, არის მხოლოდ ის და ვარ მხოლოდ მე... კვლავ გაწვიმდა და შეემატა ჩემს სახეზე თვალთაგან ჩამონადენ ცრემლებს წვიმის წვეთებიც. ისეთი შემართებით მეცემა, რომ უფალმა ერთ დროს

რა უსამართლოები ვართ ადამიანები

რა უსამართლოები ვართ ადამიანები და ამავდროულად უმადურებიც,როგორც კი პატარა აღმართი შეგვხვდება მაშინ ვამბობთ უფალო სად ხარ?რატომ მიმატოვე...მხოლოდ მაშინ გვახსენდება როდესაც ძალიან გვიჭირს...იმას ვერ ვიაზრებთ,რომ ლხინსაც და ჭირსაც უფალი

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 14)

-ჯაფარიძეები ფიცხები ვართ! და შენც ცოტა ფრთხილად იყავი... ამ დროს შერვაშიძეების სახლის წინ მანქანა გაჩერდა.... ლიზა წინ წამოიწია.. საბამ ეს დაინახა და თვითონაც უკან მიიხედა... მანქანიდან რატი გადმოვიდა... და კარებისკენ წავიდა... -რატი! დაიძახა

როგორ მოვიქცეთ, როცა სიყვარულის გამო ცუდად ვართ? – რამდენიმე

წარუმატებელი სიყვარულის ისტორია ბევრია. ხშირად საქმე უკვე დასრულებულ ურთიერთობას ეხება – ზოგჯერ კი, ისეთ წყვილს, რომლის ერთად ყოფნაც მხოლოდ ცუდის მომტანია. ყველა შემთხვევაში სევდა ის გრძნობაა, რომელსაც ცოტათი ყველანი ვიცნობთ და ზოგჯერ მისი გადალახვა

წამით შეჩერება. (ჩვენ კი არ ვიქნებით...ჩვენ ვართ!!!) [თავი 7]

ყველა იქ მსხდომმა ერთმანეთს გადახედეს,შემდეგ არაყი დაისხეს და ისევ სამ თვლაზე ყველამ გადაკრა გაბრიელის გარდა. რუსამ ერთი მწარედ ჩაიცინა და ალკოჰოლისგან ჩამწვარი ყელი ჩაიწმინდა,შემდეგ ისე რომ არაფერი უთქვია კიდევ ერთი დაისხა და ისე გადაკრა.

წამით შეჩერება. (ჩვენ კი არ ვიქნებით...ჩვენ ვართ!!!) [თავი 6]

ახლა მოდი ჩამეხუტე,-ხელები ფართოდ გაშალა რეზიმ და გზირიშვილს თავით ანიშნა მოდიო,ანუშკიც არ დაფიქრებულა ისე გაიქცა და გულში მთელი ძალით ჩაეკრა.-ადი არ გამიცივდე,ეს ქინდერები კიდევ სულ შენია-უთხრა სიცილით და ხელში დაჭერილი „ქინდერების ბუკეტი’’

წამით შეჩერება. (ჩვენ კი არ ვიქნებით...ჩვენ ვართ!!!) [თავი 5]

ათი წუთი მაინც იდგა ისე,კარებში რუსასთან ერთად და ეხუტებოდა.ვერ ინელებდა იმ დაკარგულ დღეებს,თვეებს და წლებს.ეხუტებოდა და ამ ჩახუტებაში გადმოჰქონდა ყველანაირი სითბო,სიყვარული,სიხარული და კიდევ მრავალი ემოცია. ბოლოს მაინც ვერ შეიკავა თავი და ერთი ორი

წამით შეჩერება. (ჩვენ კი არ ვიქნებით...ჩვენ ვართ!!!) [თავი 4]

წამით შეჩერება უნდა იმ წამისაც,როდესაც ის გაიცნო,მეხსიერებაშიც კი არ აღადგენს მის სახელს!ვერ იტანს მთლიან ამ ცხოვრებას.მთლიანი ცხოვრებაც მას უკავშირდება...-რატომ ღმერთო რა დავაშავე-ამოიკვნესა და ტირილი დაიწყო,არა არ შეიძლებოდა ასე.უნდა