ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 6)

-მინდა ერთი სადღეგრძელო შემოგთავაზოთ-წამოდგა ფეხზე ერეკლე-მინდა ის სიყვარული დავლოცო, რომელიც თითოეული ჩვენგანი გულშია, რომელიც ათას სისულელეს გაკეთებიებს და ვერ ხვდები,(ალექსანდრეს გაახსენდა ტყეში ელისაბედთან ერთად სირბილი და დაღმართში დაგორება,

შეშლილი, შეშლილი ევა! თავი I

მარიამს, ძალიანაც რომ მოენდომებინა - ვერ დამეწეოდა. ერთი პატარა სუსტი გოგოა, მწვანე ლამაზი თვალებითა და გრძელი ხვეული თმით. სპორტით არასოდეს დაკავებულა, აი, მე კი - მოცურავე ვარ. ასე რომ მისი შანსები ნულს უტოლდებოდა, რომ არა ერთი ფაქტორი.გიჟივით

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 38)

დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა „ვაიმეეე, ამოწყდით ყველა ერთ დღეს, ვერ გიტანთ, მძულხართ, რაარი დილით ხო არ გაცლიან ძილს ვაახ!!!“ -ბატონო-დაგუბებული ხმით ამოვილაპარაკე.-ხოდა მისმინე-მომესმა ლელუკას სიცილნარევი ხმა-გაგაღვიძე ხო?!-არა კაცო რა

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 8

სახლიდან რომ გამოვედი უცნაური შეგრძნება დამეუფლა,გული რაღაცას მიგრძნობდა მაგრამ რას ჯერ ვერ ვერკვეოდი. გზად საჩუქრების მაღაზიაში შევიარეთ,დემემ აარჩია ელესთვის საჩუქარი და ის იყო რომ გამოვედით და მანქანაში უნდა ჩავმჯდარიყავით რომ ზურგსუკან

შეთავსებით ძიძა (თავი 12)

-მე... არ მინდოდა ასე გეფიქრა,-ჩამწყდარი ხმით ამოილუღლუღა. -რატო მაკოცე მაშინ?!-დავუყვირე წყობიდან გამოსულმა. -თავი ვერ შევიკავე,-აბრჭყვიალებული თვალებით დამხედა,-ისე ვერ წავიდოდი, რომ არ მცოდნოდა, რომ... -რომ რა,-დაღლილობისგან, ხმა ჩამიწყდა. -რომ

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 5)

-ტას-ამოყო თავი საწოლიდან და მაგრად ჩაეხუტა -ღირდა ამად-კმაყოფილმა თქვა დიმიტრიმ და გოგოები აათვალიერა -აბა გადით აქედან ჩქარა-დავტუქსე ბიჭები და კარებისკენ მივუთითე -ჰო-გამომესარჩლა ტასოც და გაეცინა, ბიჭებმა ოთახი დატოვეს და ჩვენ ჭორაობას

მუხის ძირას (მეორე ნაწილის დასასრული/თავი 5-7)

სანდრო ანის ზარის შემდეგ ძალიან დაიძაბა და შეეშინდა,არ იცოდა მართლა სად უნდა წავსულიყავი,მისი აზრით ან სახლში უნდა მივსულიყავი ან გიორგისთან,მაგრამ ამ ორიდან არცერთგან არ ვიყავი,ამიტომ კი თქვა მაგრად ო,მაგრამ მაინც წამოვიდა ჩემს მოსაძებნად...სანდრო

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 4)

-ზოგჯერ ასეც ხდება-ვთქვი და გოგოებს კარებში მდგარი ერეკლესკენ მოვუთითე, ერეკლე გაშტერებული გვიყურებდა, ანა მიუახლოვდა, მაგრამ მოიშორა და ჩვენკენ წამოვიდა, დავიბენი, უცებ მოგვიახლოვდა და სიცილი დაიწყო-რა, რაგაცინებს?-გაკვირვებული ახედა

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე 7თავი

საოცრად აღელდა ნიკა.გული თითქოს უჩერდებოდა ისე ნელა მუშაობდა,ექიმის ხმა აღარ ესმოდა.თვალთ დაუბნელდა და სკამზე ჩამოჯდა. ნუცას სახე დაუდგა თვალწინ. გაახსენდა რამდენი იწვალეს,ექიმს ექიმზე ცვლიდნენ,ხან რომელ ქალაქში და ხან რომელში დადიოდნენ თუმცა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 36)

ფანჯრიდან შემოსულმა მზის სხივებმა გამოიკვლიეს გზა ოთახში და მაინც და მაინც ჩემს თვალებზე დაიდეს ბინა, მზის სხივებისგან შეწუხებულმა თვალები ზელვით გავახილე და სულაც არ მომეწონა სიმსუბუქე რომ ვიგრძენი. ჩემს 100 კილოგრამიან დემონს ისე მივეჩვიე რომ