7 წლის შემდეგ! (თავი 4)

-დუდა მე შენი ნამდვილი ცოლი არ ვარ ხომ არ დაგავიწყდა?-გაიხსენე რომ დემეტრეს გასამწარებლად გჭირდები. -ესეიგი ეგრე ქალბატონო ნუკა?-კარგი მერე არ ინანო ეგ სიტყვები..-მე გაგაფრთხილე..-იცოდე თავად თვქი რომ ჩემი ნამდვილი ცოლი არ ხარ..

ცარიელი ფურცელი (თავი 8)

არაფერი მახსოვს ამ დღეებში რა მოხდა ჩემს ცხოვრებაში რადგან, ავარიაში მოვყევი, მეუბნებაინ რომ არაფერი არ არის საშიში, მაგრამ არაფერი მახსოვს ვინ ვიყავი, რას ვაკეთებდი ხშირად და რა უნდა მექნა ყოველ დღე. დაბნეული ვარ. ყოველ დღე ვიღაც ჩემთვის უცნობ

საქორწილო კაბა (12 თავი)

მანქანაში ჩავსხედით მე და სანდრო, მე ძალიან დაძაბული და აღელვებული ვიყავი, როცა მანქანა დაიძრა ადგილიდან

ბიჭი ფანჯრიდან (13 თავი)

7 თვეა რაც გათხოვილი ვარ და შენს ნაღებ საზოგადოებას წარმოდგენს არა აქვს ჩემს ქმარზე. რაიყო შეგრცხვა? ტატო წავიდეთ. - წამოდგა კატო. - აქ არც უნდა მოვსულიყავით.

ნიღაბი თავი 2

ვფიქრობ დამთავრდა ის დრო როდესაც დილიდან საღამომდე დროს ლოგინში ვატარებდი ყავის ჭიქასთან ერთად და ფანჯრიდან ვუყურებდი სამყაროს,ახლა ვთვლი მზად ვარ შევეჩეხო ახალ დაბრკოლებას და მოვემზადო ცვლილებებისთვის.ყველაფერი თითქოს გამოსწორებისკენ წავიდა თითქოს

შეხვედრა. (თავი 4)

ძალიან ხშირად ხვდებოდნენ. თითქმის ყოველდღე. უსასრულოდ საუბრობდნენ. ნებისმიერ თემაზე შეეძლოთ ლაპარაკი და არ წყნდებოდათ. თუმცა თინანო უკვე ხვდებოდა, რომ ამ ყველაფერმა მეგობრილი შეხვედრების სახე დაკარგა. ყოველშემთხვევაში მისთვის, რადგან რაღაც სიმპატიას

სიყვარული რეალობის წინააღმდეგ (2 თავი)

13 სექტემბერი იყო როცა შენ პირველად მომწერე, ჩემს ბნელ და უმზეო ცხოვრებაში შემოიჭერი და ყველაფერი და თან არაფერიც მაშინ დაიწყო...

7 წლის შემდეგ! (თავი 2)

დილით თვალები რომ გავახილე, ნუკას ჩემს მკერდზე ედო თავი და ტუჩები ქონდა გაბუსხული, ისეთი საყვარელი იყო მისი შეხების სურვილი მკლავდა...არა დუდა ასე არ შეიძლება ამ გოგოს კარგად არ უნდა მოექცე...

ბიჭი ფანჯრიდან (12 თავი)

- მე და შენ სერიოზულად ვილაპარაკებთ. - უთხრა კატომ ქმარს როცა მაგიდასთან დაბრუნდა.- რამე მოხდა? ვილა0არაკოთ რა პრობლემაა. მაგრამ ახლა სხვა ვინმესთან მოგვიწევს საუბარი. - თავით იმ წუთას შემოსულ ლეილაზე ანიშნა. რომელიც

ცხოვრებავ, ირონია დამალე... (თავი 8) +18

-რატომ?-არ ვიცი ალბათ სტრესის ბრალია-გინდა წავიდეთ საავადმყოფოში?-არა კარგად ვარ მალე გამივლის-იქნებ მაინც წავსულიყავით?-არა იო არ მინდა წასვლა, ერთადერთი რაც მინდა შენი ჩემს გვერდით ყოფნაა სხვა არაფერი