ჩემი პროფესია 33_ე, 34_ე და 35_ე თავი ერთად

ასე გაიწელა მამაჩემის საქმეც მეც რამოდენიმე დღეა მამიდაჩემთან ვცხოვრობ. ნორმარულად ვერც ვიძინებ, ვერც ვჭამ თვალწინ მხოლოდ მამაჩემის მომღიმარე სახე მიდგას, როგორ უხაროდა, როდესაც სახლში გვიან დავბრუნდებოდი და თუ ეს

რელიგია და სიყვარული (თავი 5)

უკვე ყოველ დღე უწევდა ნიცას ანდრეას ნახვა. მაგრამ ბოლო წვეთი აღმოჩნდა უნივერსიტეტის ეზოში რო დაინახა. ყურადღება არ მიუქცევია გვერდი აუარა და გზის გაგრძელებას აპირებდა ხელში რომ წვდა.ღმერთო როგორ უნდოდა ჩახუტებოდა

ბნელი სამეფოს ლორდი (თავი 3)

-რენეე -ხელი ჩამკიდა და საწოლისკენ წამიყვანა. ხელი მკრა და მეც საწოლზე დავვარდი. ზევიდან მომექცა, მე ხმა ჩამივარდა. ვერ მივხვდი უცებ რამოხდა, ის ჩემსკენ მოიწევდა ტუჩები ჩემ ყურთან მოიტანა.-გაებიი დემონო -უცებ წამოდგა და ოთახიდან

თამაში როგორც ხელოვნება ტომი 3 (თავი პირველი)

იმ საღამოს ალტრუისტები გამარჯვების აღსანიშნავად წვეულებას აწყობდნენ,კარდინალე შვილის გარეშე კი რა კარდინალეა,ხოდა ამ მშვენიერ დღეს უძღებმა შვილმა სახლი დატოვა, დადიოდა ჭორები,რომ სებასტიანთან იჩხუბა, როზალი შეუყვარდა და ამიტომ გაიქცნენ,მე კი ვფიქრობ

პირობა 11 თავი

- სად იყავი მთელი ერთი კვირა? _ ყვირილით შეჰყვა კაბინეტში ლაშხს ლიჩელი. - ნუ ყვირი, ფიქრი მჭირდებოდა. _ მშვიდი ხმით ამბობს გოგო, ჩანთას იხსნის და თავის ადგილს იკავებს.

ფოტოგრაფი (თავი 2)

-გოგოო ეგ რა კომპანიის მმართველიაა?-მკითხა ანიმ. -ტურისტული, მაგრამ მე რაში ვჭირდები? -იქნებ დაევასე და გიტყუებს-ერთი გემრიელად გადაიხარხარ. -ოო გაააადი რა- ერთი შევუბღვირე.

ძმები (თავი 23)

მაინც წამოუვიდა მოღალატე ერთი ცრემლი და სანამ ბიჭიც დაინახავდა მანამდე გაქრა ტერიტორიიდან. რამდენიმე წუთი იდგა იოანე და ისევ იმ ადგილს უყურებდა სადაც სულ ცოტა ხნის წინ აცრემლებული ნენე იდგა.

ჯაშუში. (თავი 4)

-კობაზე საიდან იცი? -ნერვიულად გავხედე და თვალები დავაწვრილე.-ესეიგი მართლა მეტრეველის შვილი ხარ.-ჩაიცინა და ისე ამათვალიერა თითქოს რენტგენში მატარებდა. -კობა და მამაჩემი ახლო მეგობრები იყვნენ. მერე მათი გზები გაიყო. ბაჩომ გადაწყვიტა

ფოტოგრაფი (თავი 1)

ჩემი გრძნობებიც უკუღმართია, მიყვარს ყვავილი, მაგრამ ადამიანი არა, ჩემთვის წარმოუდგენელია იცხოვრო იმ ადამიანთან ერთად მთელი ცხოვრება ვისაც ცოლად გაყვები, ალბათ მე ქმარი არ მეყოლება, საწყალს ვერ დავტანჯავ, ალბათ ვერ ამიტანს.

ძმები (თავი 22)

რამდენიმე წუთი ფიქრობდა სანდრო, იდეაში უკვე ისედაც მკვდარი იყო, ეს მაშინაც იცოდა აქეთ რომ მოდიოდა, თუმცა მიზნის მისაღწევად მაინც გარისკა, ახლა კი მისი და შანს აძლევდა უკან დასაბრუნებელი გზა ეპოვა. ამ შანსის ხელიდან გაშვება არ შეიძლებოდა.