დადიანი და დეისაძე (თავი 3)

როცა ალექსანდრეს და ლიზას მშობლებმა გაიგეს რომ ისინი უკვე წყვილი იყო ძალიან გაუხარდათ მალევე გავრცელდა ეს ამბავი ჟურნალებში და ტელევიზიაში გოგონებმა და ბიჭებმა დაიწყეს საუბარი მათზე ზოგი კარგს ამბობდა ზოგი ცუდს:

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი2)

თათიამ წვალებით მაგრამ ღირსეულად გაზარდა შვილები, ორ ადგილას მუშაობდა რომ მათთვის არაფერი მოეკლო, შეძლებისდაგვარად აცმევდა და აჭმევდა,ისე რომ არავისი დამადლებული არაფერი ქონოდათ

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 15)

-ვერ გავიგე სკაი. -სარ..კე ამოიბუტბუტა. წამით მას მივაშტერდი.შემდეგ კი იმავე სარკეს შევხედე საიდანაც ცოტა ხნის წინ სკაის ზურგი დავინახე, ამჯერად კი იქედან ორი მომწვანო-მოყვითალო პატარა მძივი შემომყურებდა,რომლის პატრონიც მე ვარ.ისევ სკაის შევხედე,

აბლაბუდა (მეოთხე თავი)

ხმა ვერ ამოვიღე, მაქსიმალურად ვეცადე არ შემემჩნია წყენა და ტკივილი, თუმცა იმ ღამით, როცა გვერდით მოწოლილმა მეუღლემ ზურგი შემაქცია, კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ქალის ნათქვამი სიტყვები სულაც არ იყო ხუმრობა.

ზოი. თავი 8 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ძვირფასო მხატვარო, შენ ჩემს სიცოცხლეს განსაკუთრებული და ერთობ დასამახსოვრებელი ცეცხლი შეუნთე. დიდ მადლობას გიხდი ამისათვის. შენთან პირველი შეხვედრის შემდეგ დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე უბედური დღეები, უსიამოვნო ფაქტები

ზოი. თავი 7

ქუჩაში მშრალი და ძალიან ცივი ქარი ქროდა, ხმელი ფოთლები ჰაერში ჰქონდა ატაცებული და ზღვაში შესული ნავივით აცურავებდა აქეთ-იქით, თითქოს ტალღების მოძრაობას მიჰყვებიანო. თავზე შიშველი ხეები დაჰყურებდნენ, ცა მოწმენდილი იყო, ვარსკვლავებ

ტანჯვისთვის დაბადებული (მერვე თავი)

ვფიქრობდი დედაზე, მარიამმზე და ჩემს არცისე კარგ ცხოვრებაზე,რომელიც ძალიან მომენატრებოდა. ნეტავ სად წაიყვანეს მარიამი? ვკითხე საკუთარ თავს. მარცხნივ გავიხედე და დავინახე სანტიაგო მომიჯდა და მის გვერდზე ლუკა იჯდა. ჩემს ნამტირალ სახეზე გაეღიმა

სისხლის ორდენი ( თავი 4. ალისტერ ჰოვარდი )

_ შენ რა... _ დამფრთხალმა ღრმად ჩავისუნთქე და შევეცადე გამბედაობა მომეკრიბა. აჩქარებული გული ისე მიცემდა, ცოტაც და ამოხტებოდა. მისკენ გადავიხარე და კარგად დავაკვირდი. გაღებული პირიდან, გადაბმულად წვეთავდა წითელი, ოდნავ ბლანტი სითხე, უძრავად იყო,

ერთადერთი? ( XII თავი )

- არა! ვიღაც ხომ უნდა ყოფილიყო პირველი და ვინ იქნებოდა რა მნიშვნელობა აქვს- სანდრო სულ გააგიჟა მოსმენილმა - ხო მაგალითად ის ვიღაც ლევანი, მონდომებით რომ გიძვრებოდა კაბისქვეშ?

ზოი. თავი 6

ზოის მოეჩვენა, რომ ვიღაც ეძახდა. ხმა უკნიდან მოდიოდა. შეტრიალდა და ისედაც თვალთმაქცური ღიმილი სახეზე შეახმა. მხატვარი მორბოდა მისკენ, ქოშინებდა, ძლივს სუნთქავდა. ხელში ერთი ყვითელი ვარდი ეჭირა.