სისხლის ორდენი ( თავი 4. ალისტერ ჰოვარდი )

_ შენ რა... _ დამფრთხალმა ღრმად ჩავისუნთქე და შევეცადე გამბედაობა მომეკრიბა. აჩქარებული გული ისე მიცემდა, ცოტაც და ამოხტებოდა. მისკენ გადავიხარე და კარგად დავაკვირდი. გაღებული პირიდან, გადაბმულად წვეთავდა წითელი, ოდნავ ბლანტი სითხე, უძრავად იყო,

ერთადერთი? ( XII თავი )

- არა! ვიღაც ხომ უნდა ყოფილიყო პირველი და ვინ იქნებოდა რა მნიშვნელობა აქვს- სანდრო სულ გააგიჟა მოსმენილმა - ხო მაგალითად ის ვიღაც ლევანი, მონდომებით რომ გიძვრებოდა კაბისქვეშ?

ზოი. თავი 6

ზოის მოეჩვენა, რომ ვიღაც ეძახდა. ხმა უკნიდან მოდიოდა. შეტრიალდა და ისედაც თვალთმაქცური ღიმილი სახეზე შეახმა. მხატვარი მორბოდა მისკენ, ქოშინებდა, ძლივს სუნთქავდა. ხელში ერთი ყვითელი ვარდი ეჭირა.

არ დამივიწყო /თავი 9/

-შენ არ იძინებდი?-გაკვირვებით მკითხა ლუმ. -მე ვიძინებ და მაინტერესებდა თქვენც იძინებთ თუ არა. -ფილმს მოვრჩებით და დავიძინებთ ჩვენც.

შემიყვარდა (9 თავი)

- აი ამიტომ - მითხრა და ვიგრძენი მისი ტუჩების შეხება ჩემსაზე, უზომოდ რბილად და სასამოვნო მეხებოდა მისი ტუჩები და რახდებოდა ამ დროს ჩემში გაინტერესებთ? არვიცი, ფეირვერკი, დინოზავრები, ყველანაირი ცხოველი, რომ ამბობენ პეპლები დაფრინავენო ტყუილია, ეს

ზოი. თავი 5 (მეორე ნახევარი)

-რატომ მგონია, რომ ზოიმ რაღაც იცის? თუ იცის, რატომ მეთამაშება? ღმერთო, რა ბოროტია ეს გოგო! მათე, შენ მუდამ ამოუცნობი იყავი ყველასთვის, ხოდა ვერც ზოი მოახერხებდა შენ გაშიფვრას. ტყუილად აჰყევი სულელურ შიშებს. ალბათ, სიამოვნებს რაღაცით რომ გაინტრიგებს.

Love me till the end თავი 8

იქნებ ჩვენ ყველანი ანგელოზები ვართ, ცოდვებისთვის სამოთხიდან დედამიწაზე გამოგდებული ანგელოზები, თუმცა ღმერთმა ბოლომდე მაინც არ გაგვწირა და ყველას ჩვენი წილი ბედნიერება თან გამოგვატანა, ზეციური ბედნიერება. თუ ეს ასეა, ვხვდები, რომ მე უკვე ვიპოვე ჩემი.

ზოი. თავი 5

ზოი შიგნით შევიდა და მაშინვე მათეს საძინებლისკენ გაეშურა. საწოლზე ნაზი და ზანტი მოძრაობით გულაღმა დაწვა, ხელები გულმკრრდზე გადააჯვარედინა და თვალები დახუჭა. დაძინება არ უცდია, მაგრამ თვალები მაინც ეხუჭა; არ უნდოდა, რომ თავისი სამყაროდან გამოსულიყო…

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეშვიდე თავი)

დაბრია კი სიყვარულით პასუხობს-ბატონო? და მისკენ იხრება საკოცნელად. სამაელს ლოყაზე აკოცა, თავისი შავი ფრთებით დაახლოებით 10 მეტრის სიმაღლის ჭერზე აფრინდა და იქიდან შავი ვარდები ჩამოიტანა,რომელიც სამაელს გაემზადებინა მისთვის. ახლა ასე ლაღად და

გზა აბნეული (3 თავი)

უჩვეულო და უცნაური დილაა. სიცივე მაღვიძებს,არ ვიცი საიდან მოდის ჯერ კიდევ ნახევრად მძინავს,ვდგები ხალათს ვიცვამ და ჩემი რიტუალისთვი ვემზადები.შევდივარ სამზარეულოში და ყავას ვისხავ,აივანზე გავდივარ,ისევ ვჯდები,სიგარეტს ვუკიდებ და ფიქრების უფსკრულში