მეზობლები 1 თავი

თებერვლის სუსხიანი და მივარდნილი დილაა..როგორც იტყვიან ხოლმე,ძაღლსაც არ გააგდებს პატრონი გარეთო ზუსტად ისეთია ამინდია. საწოლში ლოკოკინისებურად დახვეული გაჭირვებით ვშლი მუხლებს

შემიყვარდა (7 თავი)

დემეს ერთი ხელი ჩემს წელზე ქონდა შემოხვეული, მეორეთი მაგიდას იყო დაყრდნობილი.- ჩაისაც დავლევდი, არიყო გადაღვრა საჭირო, ისეთი ბოხი ხმით ამოილაპრაკა - მაშინვე ვიგრძენი მუცელში მოსიარულე ცხოველი, გჯერაათ?

ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი (3 თავი)

სიყვარული ყველაზე ლამაზი, სუფთა და უმანკო გრძნობაა. ყველაზე დიდი ნიჭი, რაც ღმერთმა ადამიანს უბოძა.სიყვარული გრძნობაა, რომელიც საოცრებებს ახდენს. ეს არის საოცარი კავშირი ადამიანებს შორის, რომელიც აუხსნელია, დაუწერელია. ეს უნდა განიცადო!

დემონური ფრთები (პროლოგი, თავი 1)

ყველაფერი წყვდიადმა შთანთქა, სამყარო თითქოს უკუმეთ სიბნელეში გაეხვია. არავინ იცოდა ეს რას ნიშნავდა, მაგრამ ყველას შიშის ზარს სცემდა. ხალხი სალიდან სახლიდან გამოსვლას ვერ ბედავდა, მაგრამ ისინი უსაფრთხოდ არსად იყვნენ.

ქამელეონისფერი სიყვარული (თავი 4)

-ლუკა როგორ გავიგო რას ვგრძნობ ადამიანის მიმართ? გადავწყვიტე ცოტა თემა შემეცვალა იქნებ ისიც გამოცოცხლებულიყო.ცოტა ხანს ფიქრობდა შემდეგ გამომხედა და მითხრა: -თუ კი არიცი ,რას გრძნობ ადამიანის მიმართ დახუჭე თავლები და წარმოიდგინე :იგი აღარ იყოს,არ იყო

კარგი გოგო/ცუდი გოგო +18 (7თავი)

-ნატალი კარი გამიღე გთხოვ.წამოვდექი და კარი გავაღე. ის ოთახში შემოვიდა. კარი ისევ ჩავკეტე.-ცუდად ხარ?-უკვე აღარ.-ყველაფერს აგიხსნი...-გისმენ -მე არ მომწონს ეს ყველაფერი, რაც ჩვენს გარშემო ხდება

ერთადერთი? ( II თავი )

- " მგონი ღმერთი ასე მსჯის. მე ხომ ნორმალური ბიჭი ვერ უნდა მომეწონოს. გამოხტა გიგა "დვა" ესღა მაკლდა თითქოს ის არ მყოფნიდა - ანუშკი ისე ვინმე ბულკი რაჭველი ბიჭი შევათვალიეროთ არ გინდა?- აშკარად ძალიან შეყვა სანდრო ამ ხუმრობას - სანდრექს, კი

ს ი ყ ვ ა რ უ ლ ი (2 თავი)

სიყვარული ყველაზე ლამაზი, სუფთა და უმანკო გრძნობაა. ყველაზე დიდი ნიჭი, რაც ღმერთმა ადამიანს უბოძა.სიყვარული გრძნობაა, რომელიც საოცრებებს ახდენს. ეს არის საოცარი კავშირი ადამიანებს შორის, რომელიც აუხსნელია, დაუწერელია. ეს უნდა განიცადო!

აბლაბუდა თავი პირველი

თბილი და მზიანი შემოდგომა იდგა თბილისში, აი ისეთი ცხოვრებას რომ მოგანდომებდა ადამიანს. ქუჩა-ქუჩა ხეტიალს, ყვითელ ფოთლებში ხელის არევას და ჭრელ ფერებში დაკარგვას. სამარშუტო ტაქსში მჯდომმა იმდენად რეალურად წარმოვიდგინე ეს ყველაფერი, რომ უნებურად

ტანჯვისთვის დაბადებული ( მესამე თავი)

ბნელი ღამე იყო, ოთხი საათი, ცივი და სუსხიანი. ლოგინში დავწექი, ამჯერად დედას ნათქვამზე ვფიქრობდი, თან არ მინდოდა „ის“ დამსიზმრებოდა და დაძინებასაც არ ვაპირებდი. აქეთ-იქით ვბორგავდი, ვერ ვისვენებდი. საბანი კარგად გადავიფარე, ცოტა შემცივდა. თვალი