ზოი. თავი 5

ზოი შიგნით შევიდა და მაშინვე მათეს საძინებლისკენ გაეშურა. საწოლზე ნაზი და ზანტი მოძრაობით გულაღმა დაწვა, ხელები გულმკრრდზე გადააჯვარედინა და თვალები დახუჭა. დაძინება არ უცდია, მაგრამ თვალები მაინც ეხუჭა; არ უნდოდა, რომ თავისი სამყაროდან გამოსულიყო…

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეშვიდე თავი)

დაბრია კი სიყვარულით პასუხობს-ბატონო? და მისკენ იხრება საკოცნელად. სამაელს ლოყაზე აკოცა, თავისი შავი ფრთებით დაახლოებით 10 მეტრის სიმაღლის ჭერზე აფრინდა და იქიდან შავი ვარდები ჩამოიტანა,რომელიც სამაელს გაემზადებინა მისთვის. ახლა ასე ლაღად და

გზა აბნეული (3 თავი)

უჩვეულო და უცნაური დილაა. სიცივე მაღვიძებს,არ ვიცი საიდან მოდის ჯერ კიდევ ნახევრად მძინავს,ვდგები ხალათს ვიცვამ და ჩემი რიტუალისთვი ვემზადები.შევდივარ სამზარეულოში და ყავას ვისხავ,აივანზე გავდივარ,ისევ ვჯდები,სიგარეტს ვუკიდებ და ფიქრების უფსკრულში

სისხლის ორდენი ( თავი 3. დეჟა ვუ )

_ პატარა, საყვარელი ელა არა? _ მის ხმაში ზიზღი იგრძნობოდა. ასევე შავი, ოდნავ ტალღოვანი თმა, მხრებამდე გაეზარდა, ხელები ისე გამიშვა შევბარბაცდი და კედელს მივეყუდე. უკან დაიხია, ერთ ადგილზე გაჩერდა და ცინიკური ღიმილით ამათვალიერა, დამბურძგლა, ტანში

სიკვდილმისჯილი - თავი 3

საერთოდ ნეიროტროპული ნარკოტიკის მოქმედების დრო, მხოლოდ თხუთმეტი წუთით შემოიფარგლებოდა. რადგან ტუსაღს “განსაწმენდელიდან” სიკვდილამდე, რა თქმა უნდა “ბაროკამერის” გავლით, მხოლოდ თხუთმეტი წუთის სავალი მანძილი ჰქონდა დარჩენილი, ამიტომაც კოლონიის

ზოი. თავი 4

-ანგარიში, თუ შეიძლება! -მათე, იქნებ ცოტახანს კიდევ ვიყოთ? სახლში წასვლა არ მინდა. -მგონი, აჭარბებ. -იცი, ზოგჯერ მგონია, რომ ჩემი არ გესმის. -აი, მე კი გეუბნები, რომ ეგ საერთოდ არ შეესაბამება სიმართლეს. ზოი, უბრალოდ უნდა იცოდე, რომ სახლში მისვლა

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 14)

მეგობრებო!წინა 14-ე თავში რაღაც შეცდომაა.ამ თავში გავასწორე ყველაფერი რიგზეა.ბევრი რომ არ იწვალოთ აქ წაიკითხეთ.

90-იანების ბავშვები (9 თავი)

ერთი თვე იყო გასული,რაც რია ციხიდან გამოუშვეს, ოცხდაცხრა დღე რაც სანდრო აღარ უნახავს და შვიდას ოცი საათი რაც თავისუფლების გემო სრულყოფილად იგემა.ამჯერად შავად შეეღება თმა,თითქოს რაღაცას ან ვიღაცას გლოვობდა მაშინ, როდესაც ცხოვრება ახალი ფურცლიდან

გზა აბნეული (2 თავი)

სასწავლებლიდან რომ დავბრუნდი ცოტა დავისვენე და სუფთა ჰაერზე გავედი. მშვიდი საღამო,სავსე მთვარე,თითქმის დაცარიელებული ქუჩა ,მე და ჩემი მუსიკა, მშვენიერი კომპოზიციაა სრული სიმშვიდისთვის და ბედნიერებისთვის.ფეხით დაახლოებით ნახევარი საათი ვიარე და

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 14)

აქ კედლების მაგივრად სამივე მხარე მინებს ეკავა,ჭერიც, ჩარჩოები კი ხის იყო.წინ ზღვის ხედი იშლებოდა და მთელ არემარეს გაჰყურებდა.იატაკზე დავიხედე. ოქროსფერი ქვიშა,მაგრამ ჩემს ფეხებს და მის შორის ბარიერი იყო ,კიდევ ერთი მინის სახით. მართალია ვერ