დაწყევლილი სამოთხე (7თავი)

-ღმერთო ჩემო - ლორამ ხელები სახეზზე აიფარა და ტირილი წასკდა. ნასტია იატაკზე უფეროდ იჯდა და წყლიანი თვალებით, ბედნიერებისგან დამუნჯებულ გაბრიელს შეხედა.

თვალი არ მომაშორო.! (თავი 8)

-არ მჭირდება. -ცრემლები მოიწმინდა. -ნუ მაიძულებ სამსახურიდან წავიდე, მე მიყვარს ჩემი საქმე და არ მინდა კომპანიის დატოვება.. -წინ წასული შემობრუნდა და ლურჯი წრეები ნონიაძის დასევდიენებული ცისფერ თვალებს მიანათა. -გეყოს საკუთარი და ჩემი ტანჯვა..!

სტაჟიორი (მეხუთე თავი)

მაინც რა ინტერესი გაქვს ვერ ვხვდები, აშკარაა ნინის კერავ მაგრამ მაგდასთან რა გესაქმება, გაინტერესებს ორი დიდან რომელი უკეთესია საწოლში? თქვა უჩამ, ისე რომ ლაშას ხელებიდან თავის დაღწევა არც უცდია.

მე,შენ და გალაკტიონი (V თავი)

-ანია თქვი აწი ვინ არის. -აბელი,აბელ მენაბდე.-თავი ჩაღუნა და თმაში შეიცურა ხელი. -არ არსებობს…ის ტიპი,მორაგბე,ყაზბეგში რომ ვნახეთ?კაპიტანი?-მანონიმ ამოიჩურჩულა და დაქალისგან მხოლოდ უხომ თანხმობა მიიღო.

სტაჟიორი (მეოთხე თავი)

შენმა სილამაზემ დამამუნჯა, საოცრება ხარ ნი, ზურგს უკან უჩურჩულა ლაშამ და ნოტიო მხრებზე ხელი მოხვია. -მე…სალომე მეგონე…აწურული იდგა ნინი, ლაშას ღონიერ მკლავებში მომწყვდეული და თავდახრილი, ლაშამ ცალი ხელი წელზე მოხვია და უფრო ახლოს მიიზიდა უნაკლო

დაწყევლილი სამოთხე (5 თავი)

თითი ნიკაპზე შემახო და დახრილი თავი ამაწევინა.-შემომხედე. - თვალები ძლივს გავუსწორე სირცხვილისგან, იღიმოდა - შენ შგიძლია იმ ღამის შემდეგ ჩემთან მხოლოდ საქმე გაკავშირებდეს? იმიტომ რომ შენ თუ შეგიძლია

დადიანი და გირგვლიანი ?! (თავი 2)

-კაი წავედი მე- ზემოთ ავედი, ოთახში შევედი, ეგრევე მაღლებიდან ჩამოვხტი და ლოგინზე ვარსკვლავის ფორმაში გავწექი.. ცოტაანში ზოზინით წამოვდექი, წყალი გადავივლე, თხელი ატლასის შავი ხალათი შემოვიცვი და ლოგინზე წამოვზექი. აი ახლა კი დროა ანიტას დავურეკო...

სიზმარი თუ რეალობა? (თავი 2)

სახლის კარი თვითონ ბატონმა ამირანდა გამიღო, ბიჭებს თხოვა ნივთები გამოერთვათ და სამზარეულოში წაეღოთ. გარედან არც თუ ისე დიდი სახლი ჩანდა თუმცა შიგნით მყოფმა გავოცდი. პირველი სართული მთლიანად მისაღები და მხოლოდ სამზარეულო იყო. სამზარეულო დიდი და

სტაჟიორი (მესამე თავი)

აბა სხვა რა იქნება, სულ კუდში დასდევს. ეს კიდევ ვერ ხვდება, რომ მოიშოროს. -რამდენჯერ აგიხსნა, რომ ბავშვობის მეგობარი და მეზობელია, მასთან შეხვედრას ვერ გაექცევა, და შენც შეეგუე ამას სალომე. -კი როგორ არა, მეზობელია რომელიც გაგიჟებითაა შეყვარებული

სტაჟიორი (მეორე თავი)

ოფისის წინ სამართალდმცავები იყვნენ, ასევე “მაყურებლებსაც“ მოეყარათ თავი, როგორც ჩვევია თბილისს. ხალხის მასაში ძლივს იპოვეს სალომე. -რა მოხდა? რა ამბავია? მაშინვე კითხვებით მიეჭრნენ. და ინტერესით სავსე მზერას არ აშორებდნენ.