არ მიმატოვო (თავი 1)

ცხრამეტ დეკემბერს შემხვდა პირველად. თბილისის ერთ მშვიდ კაფეში ვისხედით,ვარდისფრად შეღებილ კუთხეში და არაფერს ვაკეთებდით გულწრფელი სიცილის გარდა.

კიმი და ლუსი (ვამპირის ტყე) თავი 5

ჯერემის დახმარებით ლუსიმ თავის კონტროლი ისწავლა, თავიდან ძალიან ეშინოდა იმის რომ ვინმეს რამეს დაუშავებდა,ეშინდოდა სახლში დაბრუნების ეშინოდა იმის რომ მისთვის საყვარელ ადამიანებს რამეს დაუშავებდა,მაგრამ მას გვერდით კიმი ყავდა მეგობარი რომელიც სულ მის

შენს გვერდით გული ადამიანობს (თავი 4)

-კარგია რომ მოიფიქრეთ და ასე გვიან აქ რასაკეთებთ?-ვეუბნები გაბრაზებული ქალებში ყოფნის ამბავი არ დამვიწყებია -სადარის სანი? -პირდაპირ იარეთ არსად გადაუხვიოთ-ვეუბნები და ოთახისკენ მივდივარ ხელს რომ მკიდებს და მიჭრს-რამოხდა? რამე ხომ არ გნებავთ? -ასე

ფანჯრების მწმენდავი ( თავი 13 )

იგრძნო, როგორ აუჩქარდა გული და ყურებში წუილისმაგვარი ხმები ჩაესმა. _ რა? საიდან? ეს როგორ? _ გაოგნებული მისჩერებოდა კაცს, რომელიც ასეთი ძვირფასი იყო მისთვის. _ გთხოვ, სანამ დაწვრილებით მოგიყვები, მინდა მჯეროდეს რომ ჩემს მიმართ აზრი არ შეგეცვლება _

სამიზნე (15 თავი)

-მეც ვხედავ და მზად ვარ ჩავერიო_კაფედან გამოვიდა ნათია. -ველოდებით, ფაქტზე უნდა ავიყვანოთ_პოლკოვნიკის ბრძანება გაისმა და ყიფიანმა უფრო ყურადღებით ჩახედა იარაღს.

"სიყვარული და შემთხვევითობა " ( 9 თავი )

ამბავი სადაც ყველაფერი რეალურია : ისტორია , სახელები , მოქმედებები ... ამბავი რომელიც გვასწავლის , რომ ყველაფერი ისე არ არის როგორც ჩვენ გვინდა . ტექსტში აღწერილია , სიყვარული რომელიც ზღაპრულად დაიწყო და განვითარდა . იყო ბევრი ტკივილი , მაგრამ

ქალბატონი ადვოკატი ( თავი 7 )

- ვინაიდან ჩემი დაქალი ენას ვერ აჩერებს, გადავწყვიტე გეგმები შემეცვალა, შენი ტელეფონი მემაქვს და ვერავის ვერ აცნობებ სად ვიქნებით - ოხ ანასტასია, რა დამპალიხარ, და ეხლა მაინც მითხარი სად მივდივართ ?

პირობა 4თავი

- მაპატიეთ საჭმელი არაფერი მაქვს, თუ გინდათ რამეს შევუკვეთავ? _ სახლში მისვლის შემდეგ ყველას თავიანთი ოთახი აჩვენა და შემდეგ მისაღებში ჩამოსხდნენ. - მოვამზადებ რამეს. _ ფეხზე წამოდგა ქალბატონი სვეტა. - დარო გინდა შენი

წარსულის კვალდაკვალ თავი 24

აღმოაჩინა რომ ტიროდა.ტიროდა თორნიკეც.უეცრად წამოდგა და სოფომაც იგივე გაიმეორა.მეტრეველმა მაგიდას მოუარა.ქალთან მივიდა ძლიერად ჩაეხუტა. -ვამაყობ თქვენით,საოცარი ქალი ხართ,ვისურვებდი რომ თქვენ ყოფილიყავით დედაჩემი.

ეკიპაჟი! (თავი 7)

-უბრალოდ არ შეწყვიტო ჩემი სიყვარული. -წინ დამიდგა. -რომ იცოდე რა ლამაზი ხარ.! როგორი სანატრელი ჩემთვის. -გთხოვ სახლში წამიყვანე.-თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი. „როგორ ვექცევი ქალს რომელიც სიცოცხლისთვის იბრძვის, ოჯახის გამო და მე... მე ვართმევ საყრდენს.