დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-11)

-...რატომ - მშვიდი ხმით ჰკითხა. დანტემ ხელები შარვლის ჯიბეებში ჩაიწყო და მის გვერდით მიეყუდა კედელს , მანაც ზეცას ახედა - იმიტომ, რომ შენს გარეშე იქავრობა ძალიან უფერული მომეჩვენა

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 14)

ქვედა ტუჩი ენით გაილოკა და ცერა თითი გადაიტარა გამომწვევად.ანასტასიამ მისი ხელისგან გათავისუფლდა,მისკენ ახლოს მიიწია და ყურში ჩასჩურჩულა.-გგონია ორსული ქალის მიგდება შეგრჩება? შენ გგონია

უხილავი კავშირი (თავი 4)

-სხვანაირი მეგონე-ღიმილით ვუთხარი. -როგორი? -ავარდნილი და დეგენერატი. -ახლა როგორი გგონივარ? -ახლა?-დავფიქრდი,არ ვიცოდი რა მეთქვა-ახლა შენი ნამდვილი სახე დავინახე. -კარგია-მოკლედ მომიჭრა.

წარსულის კვალდაკვალ თავი 2

ცოტა გვერდით იდგნენ მათი შვილები და მეგობრებთან ერთად და ერთ დიდ ხმაურიან ჯგუფს ქმნიდნენ,სოფომ მათ გადახედა და სიამაყე იგრძნო.მშობლების ღირსეულ მემკვიდრეებს თავს ევლებოდნენ მაღალი საზოგადოების სხვა ცნობილი ახალგაზრდები,

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 10)

სანდრა მომწონხარ, მართლა, თანაც ძალიან.- თვალებში მიყურებდა და ისე მეუბნებოდა. გავოცდი გავოგნდი. ვიცი ვიცი, დარწმუნებული ვარ იმაში, რომ მეც მომწონს.

ჯაშუში (თავი 9)

-მაშინ, როდესაც შენ იმ დგომარეობაში დაგინახე მანქანიდან ვერ გადმოვედი. ალბარდ არც...მინდოდა ბოლომდე დახარჯულიყავი. ვიცოდი, რომ ამის მიზეზი ქალი იყო და გამიკვირდა, იცი..მართლა გამიკვირდა. ვერასდროს წარმომედგინა,

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 13)

ტუჩზე მოწყვეტით აკოცა და ტერიტორია დატოვა. ანასტასია ჯერ კიდევ იჯდა და ვერ ინძრეოდა,ერთ ჭიქას მეორეს აყოლებდა,არასდროს მონდომებია სასმელი ცხოვრებაში ასე ძალიან.

ბოლო რეისი-მეხუთე თავი (გახსენება) ...დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

გიორგი იდგა და თვალს არ აშორებდა მოხუც ქალს და გონებით უბრძანებდა,რომ დაეტოვებინა მისი სახლი.ქალი საზარლად ხარხარებდა.ირგვლივ ყველაფერი ზანზარებდა.მის სიცილის ხმა კი იზიდავდა დაკარგულ სულებს,რომლებიც მიწიდან ამოდიოდნენ და გიორგის ჩათრევას ცდილობდნენ

მე შენამდე თავი10

უცბად იარაღის დამაყრუებელი ხმა გაისმა,მუცლის არეში მწვავე ტკივილი ვიგრძენი,გავიგე დამიანე როგორ მიყვიროდა ცრემლად იღვრებოდა და ყვიროდა.სახეზე ხელი მოვკიდე და გავუღიმე

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 9)

სახლში, როდესაც შევედით ჩემმა ძმამ დაიწყო. -ვსო გეყოთ ახლა ჩვენც აქ ვაართ, რა პატარა ბავშვებივიით იქცევით?- გაბრაზება დაეტყო ხმაში. მე კიდევ მივედი, ჩავხუტ და თავი მოვისაწ.....