მე არ დამისრულებია...(XVII თავი)

ყავის ფინჯანი გამომართვა, ბალახზე დადო, მე ისევ საქანელაზე დამაბრუნა და გამაქანავა. -გაბრიელ. -ჩუუ... _ასე მაქანავებდა სანამ არ დაღამდა.

დრო კურნავს (თავი 4)

"ყველაფერი წარმავალია" ამ შემართებით გავიღვიძე მეორე დღეს მაღვიძარას ხმაზე. რაღაც მოხდა. რაღაც კარგი მოხდა. თავს უკეთესად ვგრძნობდი. თითქოს რაღაც მანუგეშებდა.გული გამითბა.მოვეშვი და გადავწყვიტე

ეჭვმიტანილი (2 თავი)

გაკვირვებულმა გახედა.აქამდე არ არსებულა შემთხვევა ასეთი რამ მომხდარიყოს.-დიახ - დარწმუნებით წამოიძახა ქალმა და ახალგაზრდა კოლეგას გაუღიმა - ანას ეჭვებით სხვადასხვა მხარეს გავხსნით .. ამ კაცს - საჩვენებელი

უნებლიე მოწმე (თავი მეოთხე)

-რას აკეთებ?-ძლივს შეძლო ლილიანამ ბაჩოს მოცილება და სახეში სილაც გააწნა -ღმერთო, როგორ მომნატრებიხარ-აღმოხდა და ლილიანა მკერდზე აიკრო -შემეშვი, გაიგე? თავი დამანებე შენ ჩემს ცხოვრებაში ვერასდროს ვეღარ შემოხვალ. აღარ არსებობ ჩემთვის-ლამის ყვირილზე

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 8)

- ოოჰო,აი ეს არ უნდა გაგეკეთებინა ბარბის თოჯინა. მთელი დაჟინებით უყურებდა მის ღვინისფერ ბაგეებს,მის ღამისფერ თვალებს,თითქოს ანასტასიას წყურვილი კლავდა და ისე დაეწაფა მის ტუჩებს,თითქოს გადარჩენას ცდილობდა. ნაზი კოცნა არასდროს არ იცოდა,ყოველთვის

დრო კურნავს (თავი 3)

ცრემლები წამსკდა. უკვე მარტო ვიყავი. არავის ვუყვარდი. მთელი დღის განმავლობაში ყველა მამცირებდა და სულელურ ფრაზებს იმეორებდა იმ პლაკატებიდან. მე ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია,მაგრამ ცრემლები სულ მასწრებდა.

ეჭვმიტანილი (1 თავი)

მოკლული: მამაკაცი,კახა კეკელიძე,40 წლის,ბიზნესმენი.ორი შვილი,ალექსანდრე კეკელიძე 20 წლის,მართა კეკელიძე 17 წლის,მეუღლესთან იმყოფება განქორწინებაში.

ცხოვრება მშვენიერია ?! (6 თავი)

ყველაფერი უკუღმა დატრიალდა , არ ვიცოდი რა მოხდებოდა , ჩვენი ოჯახის მტერი ახლა წინ მედგა და არავინ არ იცოდა მას გულში რა ედო , რას მოიმოქმედებდა ეს მხოლოდ მან და ღმერთმა იცოდა ...

ის ვინც არ უნდა მიყვარდეს (თავი 3)

ამბობენ სიყვარული რომელსაც ვერ დაძლევ მარადიული ხდებაო.ამ სიტყვების არ მჯერა და ალბათ ვერც ვერასდროს დავიჯერებ.მინდა,რომ ჩემი გამწარებისთვის ირაკლიც ისე დაიტანჯოს როგორც მე ვიტანჯები,მაგრამ ამის გასაკეთებლად მათე არ უნდა გამოვიყენო.

უნებლიე მოწმე (თავი მესამე)

-ესეიგი დღეს წახვალ?-კარზე მიყუდებულმა პეტრემ სევდიანად იკითხა -კი ,მაგრამ შევეცდები ,რომ ჩამოვიდე ხოლმე -კი აბა რა-დაიბუზღუნა და ოთახიდან გავიდა