ბოლო რეისი - მეოთხე თავი-უფრო ახლოს

კარადის კარი ნელა გაიღო.ქალმა სახეზე საბანი აიფარა და ადგილზე გაიყინა,არ იცოდა რა ექნა.კარადიდან კი ჩურჩული და შემდეგ ხმადაბალი სიცილი მოესმა,საბანი ოდნავ ჩამოწია და ტელეფონი კარადას მიანათა,არავინ იყო

შენთან თავი 12 დასასრული

საყვარელოო.დაბრუნდიიიი.შენ თვალები გაახილე?გონს მოხვედი-? -მხოლოდ შენთან დევდარიანო,მხოლოდ შენთან...ჩაილაპარაკა ოდნავ გასაგონი ხმით და ნაზად გაიღიმა.გიორგიმ მის ღიმილში ყველაფერი დაინახა და იგრძნო

ის ვინც არ უნდა მიყვარდეს (თავი 4)

პირველად იყო როდესაც ვიღაც შემიყვარდა,არა გატაცება, არა მოწონება,არა აკვიატება უბრალოდ მისით შემპყრობილი ვიყავი,ჯოჯოხეთურათ მიყვარდა,თუმცა მე მათე გაგუა ვერავის გამოვუტყდებოდი სიყვარულში,ამ შემთხვევაში ეს სიყვარული აკრძალული ხილივით იყო.

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავალი (თავი 6)

ამ ღამით კოშმარი აღარ მინახავს რამაც გამაოცა. დილით 12ზე გავიღვიძე და გოგოებს დავურეკე, რომ ჩემთან მოსულიყვნენ. გადავწყვიტე ალექსანდრეს დავურეკო და დღეს განთავისუფლება ვთხოვო, რადგან მინდა მთელი დღე გოგოებთან ერთად გავატარო. ვიცი უნამუსოდ ვიქცევი,

უნებლიე მოწმე (თავი მეხუთე)

-რა საყვარელია-თქვა ნოემ და სამზარეულოში მყოფ , მოკლე შორტებში გამოწყობილ ლილიანას შეავლო თვალი. გრძელი ,კოსად აკრული თმა და აკეცილი მაისური მასში სასიამოვნო გრძნობებს იწვევდა. სიამოვნებდა ნარნარით მოსიარულე ლილიანას ყურება-ხომ არ

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 9)

- სასამართლოს გადაწყვეტილებით,მოქალაქე კახაბერ მანჯგლაძეს და თინათინ ქებურიას,მიეცეს უფლება განქორწინების და კანონით თანახმად,ბატონ კახაბერს დაეკისროს ალიმენტი.

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეცხრამეტე თავი (31)

-გთხოვ.ეს უბრალო რამე არაა.დათოსაც დაველაპარაკები.გთხოვ დამთანხმდი და ... -ნია ,გეყოფა_სიტყვა გააწყვეტინა მამაკაცმა და გოგონას ხელი მოკიდა,მისკენ მიიზიდა და გულში ჩაიკრა.-ნია,გამიგე გთხოვ,არ მინდა კიდევ ერთხელ გამიცრუვდეს იმედი.მე შევეგუე ამ

უბედური შემთხვევა? (თავი 1)

ძალიან ძნელია სიტყვით აღწერო ისეთი გრძნობა,როგორიც სიყვარულია. ეს ერთადერთია,რომელიც უნდა განიცადო,რომ იგრძნო. სწორედ ამ გრძნობით იყვნენ ეს ორი ახალგაზრდა დაკავშირებულნი. მათ ის ძაფი აკავშირებდათ,რომელიც სიყვარულის სიმებითაა მოქსოვილი.შეუძლებელია ეს

მე არ დამისრულებია...(XVII თავი)

ყავის ფინჯანი გამომართვა, ბალახზე დადო, მე ისევ საქანელაზე დამაბრუნა და გამაქანავა. -გაბრიელ. -ჩუუ... _ასე მაქანავებდა სანამ არ დაღამდა.

დრო კურნავს (თავი 4)

"ყველაფერი წარმავალია" ამ შემართებით გავიღვიძე მეორე დღეს მაღვიძარას ხმაზე. რაღაც მოხდა. რაღაც კარგი მოხდა. თავს უკეთესად ვგრძნობდი. თითქოს რაღაც მანუგეშებდა.გული გამითბა.მოვეშვი და გადავწყვიტე