წამის მეასედი (თავი 5)

წვეულება რამდენიმე საათი გაგრძელდა, მე და ნოე კი ერთმანეთს არ ვშორდებოდით, ვიცოდი რომ თითქოს არასწორად ვიქცეოდი,მაგრამ რაღაც მკარნახობდა რომ იმ წამს ამაზე სწორი საქციელი არ არსებობდა. მე, ლიზა და ნოე ისევ რაღაცაზე ვიცინოდით როდესაც ქერა ბიჭი

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 7)

აეროპირტის დერეფანში იდგა და სასტავთან ერთად ელოდა ბავშვობის ძმაკაცის გამოჩენას. გულის სიღრმეში იმ სიხარულს, რომელსაც იმ წამს განიცდიდა ის ერთი დღე აბრკოლებდა, რამდენიმე დღის წინ, რომ გარდაქმნა მთლიანად გიკა ხიონაკის გონება და რაღაც ამოუცნობი

მარადიული მონატრება ხარ მისი ნეკნის. (თავი 5)

-აბა?- გაკვირვებული მიყურებდა.. ვიცოდი ეხლა ისეთ რაღაცას გავაკეთებდი რასაც ხვალ ვინანებდი, მაგრამ იმდენად იყო გაჟღენთილი ჩემი ფილტვები მისი სურნელით, იმდენად ღრმად იყო ვნება შემოჭრილი ჩემში, ამდენი ხანი მის გარეშე ვძლებდი, ახლა კი წინ მიდგას და თავს

მთის კაცი {თავი 1}

მე ემილი ამაშუკელი ვარ 25 წლის საკმაოდ ცნობილი ბიზნესვუმენი. საქართველოს მაშთაბით უამრავ ტანისამოსის მაღაზიებს ვფლობ.. მშობლები... ერთადერთი მამა მყავდა და ისიც ბედმა წამართვა მამაჩემი ტაქსის მძღოლი იყო, დიახ სწორედ გაიგეთ, დედა ჩემს მშობიარობას

მე დედა ვარ (თავი 5)

- სად წახვალთ? ან რატომ? დარჩით ისედაც დიდი ხანი გავატარე უთქვენოდ, მინდა უთქვენოდ გატარებული 17 წელი ავინაზღაურო. - ჩემო გოგო, უშენოდ ჩვენც ძალიან ცუდად ვიყავით კიდევ ერთხელ გთხოვთ, რომ გვაპატიო. მითხრა ატირებულმა დედამ და მაგრად მომეხვია. საღამოს

სამაგიერო - II თავი -

ბაბუდა, მოვედი!_სახლის კარი შევაღე, ჩემი მაღალ ქუსლიანები კი იქვე მივყარე. _სამზარეულოში ვარ!_გამომძახა ირინოლამ. ირინოლა როგორც უკვე მიხვდით ბაბუაჩემის დაა, რომელთანაც მეხუთე კლასიდან ვცხოვრობდი. დედა საბერძნეთში წავიდა და მასთან დამტოვა.

ახალი სიცოცხლე (თავი 3)

სიმსივნე, როგორ გითხრათ, მოდი უკეთ რომ აგიხსნათ ასე გეტყვით, ტვინი ნაწილებად რომ დავყოთ და თით ნაწილს ჩავაბაროთ საუბრის შესაძლებლობა, მეხსიერება, შეგრძნებები, მხედველობა და ასე შემდეგ, დედათქვენის სიმსივნე მეხსიერებასა და სალაპარაკო ნაწილს შორისაა

საკუთარი ბედნიერება(მეოთხე თავი)

არაფერს იტყვი?სად გაქრა შენი თავდაჯერებულობა? -ეს ყველაფერი იმდენად სასაცილოა რომ არც კი ვიცი რა გითხრა,არ ვიცი თავად თუ გჯერა შენი სიტყვების,მე კი მაგ ბოდვის არ მჯერა. -არ გჯერა?შენ რა მართლა დაფრინავ?რა გგონია ისეთი სიმპათიური,ჭკვიანი და მდიდარი

მოახლოება (XVIII თავი)

-კი ღვიძავს და გადმოგცა, წითელ ღვინოს თუ დამალევინებთ და კლასიკურ მუსიკას ჩამირთავთ მადლობელს დაგრჩებითო.-სიცილით ამბობს ის. -შემდეგში აუცილებლად!-ლოყებაწითლებული ვამბობ და მაგიდაზე პურს ვამატებ.

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 6)

წვიმას არ გადაუღია.. წვეთები მინის ფანჯარას ისეთი ძალით ეხეთქებოდა, როგორც ოკიანეში მცურავ გემს შტორმის დროს წარმოქმნილი უზარმაზარი ტალღები. სექტემბრის თვის დადგომა დასტყობოდა ბუნებას. მონაცრისფრო ღრუბლები უფრო მუქდებოდა, ვარსკვლავების ნათებაც