მარიონეტი (მეცამეტე თავი)
უცნაურია ცხოვრება, თავიდან თითქოს ყველაფერს აპროტესტებ, შემდეგ ეგუები, შემდეგ გამოსავალს ეძებ და ნელ-ნელა აღმოაჩენ, რომ ის რაც ასე მიუღებლად გეჩვენებოდა ცხოვრების წესად გექცა. რთული ყოფილა შეჩვევა, რთული ყოფილა გაძლებაც, თუმცა მაინც ეჩვევი და აღარცსისხლიანი ვახშამი ( III თავი )
მზე ჩადიოდა , როცა სასაფლაოს მივადექი. აგრილდა. მთიდან მონაბერი ნიავი გახურებულ სხეულსა და აწეწილ ნერვებს მიმშვიდებს. გზას უჩვეულო სიმშვიდეში მივიკვლევ. აქ ბევრი მისახვევ - მოსახვევია . მგონი, იმ ბილიკსმარადიული სიყვარული?ჰმ... თავი (6)
ბიბლუსიდან გამოვედი თუ არა მანქანაში შევნიშე რომ ვიღაც იჯდა და მე მიყურებდა თავიდან ყურადღება არ მივაქციე ამ დროს ლუკმა დამიძახა და მანქანაში ჩავჯექი მიას გავუარეთ.უკან რომ გავიხედე ის მანქანა ისევგეი ბიჭის დღიურები თავი (7)
ჩემი ცხოვრება მაბედნიერებდა, ამაზე კარგად თავი არასოდეს მიგრძვნია, ფაქტობრივად საბასთან გადავედი საცხოვრებლად...ჩემი ცხოვრება მაბედნიერებდა, ამაზე კარგად თავი არასოდეს მიგრძვნია, ფაქტობრივად საბასთან გადავედი საცხოვრებლად სახლში თითქმის აღარცცუდი ბიჭის პატარა გოგო (21 თავი)
ესეც ოცდამეერთე თავი. დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგ თავს მალე დავდებმითხრა მან და უკვე მასთან მისვლას ვაპირებდი, როცა ვიღაცამ დამიჭირარიტა (თავი მეექვსე)
პალატიდან გასული,ნაცნობ სახეებს,რომ ლანდავს კარგადააო ამბობს და საავადმყოფოსაც ტოვებს,მანქანაში ჯდება,თავს უკან აგდებს,თავში სულ ქეთოს სიტყვები უტრიალებს,''ლეო სად არის?'', '' მისი ბრალი არ ყოფილა'', იცოდე თუ ეჩხუბე'' - ამის დედა შევე*ი -ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი ( 6 თავი )
ანდროს და სალის აეროპორტში შევხვდით. ბოლოჯერ ჩავისუნთქეთ მშობლიური ქვეყნის ჰაერი და თვითმფრინავში მოვთავსდით. - ნუ ნერვიულობ - შეამჩნია ალექსანდრემ რომ ძალიან ვნერვიულობდი. ძალიან მაინტერესებდა და თან მანერვიულებდა ჩემი მშობლების რეაქცია როცააუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეექვსე
მხოლოდ და მხოლოდ კისრის ტკივილის საშვალებით ვცდილობ გამოფხიზლებას. საშინელ ტკვილს ვგრძნობ და ბუნდოვნად ვხედავ ყველაფერს. ვცდილობ ხელები ავამოძრაო თუნცა ისე მაქვს დაბმული რომ უბრალოდსისხლიანი ვახშამი ( II თავი )
ტრანკვილიზატორებზე შევჯექი . ძილს ვაფარებ თავს , როგორც ლოკოკინა ნიჟარას. ძილი მოდის, მაგრამ ისეთი არა, რომ შვება მომგვაროს , ჩემს ძილს კოშმარული სიზმრის შლეიფი ახლავს . მესიზმრება, ვითომ მეც ვკვდები, ვითომ ჩემისხვა გზა (თავი მესამე)
“პეპლები მუცელში“ ალბათ ნაცნობია. მახსოვს, ორი წლის წინ ეს შეგრძნება ყოველ დღე მკლავდა. თუნდაც მაშინ, როდესაც საჭირო არ იყო გიორგი მიქელაძის დანახვისას ეს გრძნობა გააუცნობიერებლად მაბრუებდა. თუმცა, დიდიტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.


თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.