შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთორმეტე თავი)

-ემილია გაიღვიძე მალე წავალთ.-გაჰკიოდა დილაუთენია მარიამი -ვდგები გოგო. რა გაყვირებს?-მთქნარებით წამოიზლაზნა ემილია-რომ არ წამოვიდე რა იქნება? მამა და ნინი მარტო როგორ დავტოვო? -აუუ კიდევ დაიწყო. მაგაზე ხომ ვილაპარაკეთ გუშინ. ადექი და გაემზადე თორემ

ცეცხლოვანი ტანგო /8თავი

-არ ჩამეხუტები?-საყვარელი სახე მივიღე შეძლების დაგვარად. ანინემ ცხვირი ზევით აწია და უარი განმიცხადა,სულ შენ ნებას დავყვები ანინე! ხელი მოვკიდე და ჩემკენ გადმოვაგორე. მკლავებში მოვიქეცი,ცალი ფეხი მის ფეხებს გადავადე,რომ არ გამქცეოდა, სახე კისერში

მაბედნიერებ! (19 თავი)

დილით მარიამი საღებავის სუნმა გააღვიძა. თავიდან ცხვირო აეწვა მაგრამ მერე მიხვდა როგორ მოეწონა ეს სუნი.წამოყო თავი და პიჟამოებიანი გავიდა გვერძე ოთახში, სადაც მეუღლე ეგულებოდა. ალექსანდრე ზურგით იდგა და ვერც გაიგო როდის შევიდა მარიამი.კედელს ცისფრად

დახვეწილი არამზადა (თავი2)

_აი ასე სიტყვას არ ამთავრებს და ჩემს ბაგეებს თავისას ახვედრებს,ნელა და ძალიან ნაზად მკოცნის,ასე უცებ პირველ კოცნას მპარავს,რამდნჯერ მიფიქრია როგორი იქნებოდა ჩემი პირველი კოცნა,წარმოვიდგენდი ხოლმე პრინცს რომელიც წვიმაში მკოცნიდა,ან მზის

აბსტრაქციაში მყოფი (თავი 4)

გადიოდა დღეები და ალექსანდრეს და ბარბარეს სამყარო უფრო და უფრო ფართოვდებოდა,საზღვრებს სცდებოდა,ეიფორიის და რელაქსაციის შერწყმა იყო მათი ურთიერთობა. -სადმე არ წავდეთ ბაბი დასასვენებლად? -მივადექით ამ თემას ხო უკვე?! -კი ვერსად გამექცევი.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი24)

ისე შევყევი სმას, ერთი ბოთლი რომ გამოვცალე, მეორე ავიღე, შუაღმე იყო, მაგრამ თითქოს შუადღე იყო წამით არ მოვდუნებულვარ, სამი ბოთლის მერე, ლუდი მაგიდასთან აღარ იდო, წამოვდექი და მთელმა სახლმა შეზანზარდა, ყურადღება არ მივაქციე, ფეხები მერეოდა მაგრამ

ნდობის ფასი (თავი VI)

-ის იმსახურებს, დედა, გესმის?! იმსახურებს სრულფასოვან ოჯახს! მე კი მისთვის არაფრის გაკეთება არ შემიძლია..-სიგარეტი ჩავაქრე და უღონოდ ჩამოვუშვი ხელები. უკვე მერამდენედ ამღერებულ ტელეფონს ხმა გამოვურთე და სახე ხელებში ჩავრგე. მისი სითბო ვიგრძენი,

დაიჯერე, სასწაულები არსებობს (თავი 2)

შეშინებული ცხენი უკანა ფეხებზე დადგა და თან ცოტა უკან დაიხია. პრინცის სიცოცხლეს საფრთხე შეექმნა. ხელი კარგად რომ არ მოეკიდა მიწიდან ვერ ააფხეკდნენ მაგრამ ხომ იცით რაც გიწერია იმას ვერ აცდები. ვერონა მოულოდნელობისგან შეხტა და დაბალი და განიერი

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეთერთმეტე თავი)

-შვილო, ემილია-განაგრძობდა ძახილს მაგრამ ხმა ვეღარ მიაწვდინა შვილს ემილია დაბრუნდა სამსახურში და ფიქრში გართული აივანზე ყავას შეექცეოდა, როდესაც ნაცნობი ხმა მოესმა. -რას აკეთებ აქ? -ვერ ხედავ ყავას ვსვამ -მაშინ ასე გკითხავ რაზე ფიქრობ?-მომხიბვლელად

როცა თვალებში ჩაგხედე (4 თავი)

- ემაა! რაგაცინებს?- დაიყვირა ნიკამ,- ვერხედავ კინაღამ დაიხრჩო. - ჩუმად ბიჭო ნუ უყვირი, - შემომხედა გაწუწულმა და ფერდაკარგულმა დემემ. - ბიჭო კინაღამ დაიხრჩვე. - აუ, დემე , მაპატიე რაა, მეგონა ხუმრობდი...