ექიმები (მეოთხე თავი)

დროთა განმავლობაში ლევანი და თამთა დაახლოვდნენ, თავისუფალ დროს სულ ერთად ატარებდნენ მაგრამ ერთმანეთის შესახებ არ საუბრობდნენ, მათი სასაუბრო თემა, პაციენტები, მოგზაურობა, მუსიკა, წიგნები, სიყვარული, ბედნიერება და სასმელი იყო რომელსაც არჩევდნენ.

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეცამეტე თავი)

როგორც ყოველთვის, პირობა ამჯერადაც შეასრულა მამაომ, ზუსტად ორ საათში ორთაჭალის ციხესთან გააჩერა არაბულისეული ძველი მოდელის წითელი ნივა, რომელიც ტრადიციისამებრ ისევ აკამ აღუდგინა. უცნაური შესახედი იყო დუგებით გალამაზებული, გათანამედროვებული

ძიძა თავი მეათე

მაღვიძარას დაყენება დამავიწყდა.თვალები რომ გავახილე უკვე რვის ნახევარი იყო, ელდანაკრავივით წამოვვარდი საწოლიდან. ნიკო შეშინებული შეხტა საწოლში და გაოცებული მზერა მომაპყრო -გადაირიე გოგო? ხელისგულებით თვალები მოიფშვნიტა და ზანტად გაიზმორა. -ბავშვები

ნაბიჯები (თავი 1 - ბეტანი)

რომ გადავთვალო მხოლოდ სამი ნაბიჯი მაშორებს ყველაფერს, ალბათ იმ დასასრულსაც, რომელიც ყველაფერს ბოლოს მოუღებს და იმ დასაწყისსაც, რაც ამ ცხოვრების დასრულების შემდეგ დაიწყება. ამის შემდეგ რა იქნება? სავარაუდოდ დაუსრულებელი შავი ფერი, არაფრისმთქმელად,

ენძელა და ია ფაიტონზე ზიან... (თავი 2)

-კაიკაი წავედი ,გაკოცეე.. კარგად... დავემშვიდობე და მობილური გავთიშე, ჩადების დროს ფეხი ამიცდა და მანქანას მივეჯახე წინიდან ( ჯანდაბა შენ თავს ელა, და ჯანდაბა ამ მანქანის პატრონს აქ რომ გააჩერა, წამით შევავლე თვალი და თითქოს მეცნოო თუმცა ფიქრები

დაუმორჩილებელი (თავი 9 )

შენ რატომ უნდა დარჩე ? აიბნა ლიზა ეჭვიც არ ეპარებოდა რომ უამრავი ოთახი იყო და კარგადაც ჩაკეტავდა კარს ,მაგრამ ცოტახანში კარგად გაარკვია რომ ეს კაცი სახუმარო არ იყო. მამაკაცს ჩაეცინა და ეშმაკურად გაიცინა -იქნებ იმიტომ რომ პირველი ღამე გვაქვს ?

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი16)

-რა თქვი თამუნა? -რადა მელანო ლაშას შეხვდა იკა ლაშას. -კი მაგრამ საიდან გაიგო რომ ჩამოვიდა ან საერთოდ სად შეხვდა და რა ელაპარაკა მითხარი რა.

მგლები თავი 3 (მხსნელი)

აქეთ-იქით მიმოვიხედე მაგრამ ტომი არ ჩანდა ნუთუ წავიდა არა ასე არ დამტოვებდა-ტომ! ტომ! სად ხარ-ატირებამდე ცოტაღა მეკლდა რომ ტყიდან დიდი კუპრივით შავი მგელი გამოვიდა უკან დავიხიე მაგრამ მთვარის შუქზე ტომის მწვანე უძირო თვალები ვიცანი მისკენ გავექნე

აქ სიტყვები ზედმეტია (მესამე თავი)

- აბა ჩაალაგე ტანსაცმელი ? აფორიაქებულმა ნუცამ ჩემი ოთახის კარი შემოაო და ლოგინზე შემომდგარ ჩემოდანს დაკვირვებით დახედა. მე სარკის წინ ვიდექი და „ბიკინებს“ ვიზომავდი. -რაარის გოგო ეს, ჯერ არაფერი გაგიმზადებია ? -დამშვიდდი ყველაფერს მოვასწრებ. -ხოიცი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (4 თავი)

სახლში მე დედა და ლუკა ერთად ვბრუნდებით, ფოტოს არსებობა აღარც კი მახსოვს, არც იმ ნახატის რომელზეც სანდროა გამოსახული და რომელიც არ უნდა დამეხატა! კარი ღიაა. სახლში შესულებს კი შიგნით არავინ გვხვდება. -სალი. სანდრო ხომ არ იცი სად არის? -მეკითხება