თავხედი ქმარი(11 თავი)

მთელი სხეული მიკანკალებს.არ ვიცი რა ვთქვა,როგორ მოვიქცე.ყველაფერს ჯობია ავუხსნა,მაგრამ მომისმენს?ნუ მე მაინც ვცდი. -დემეტრე ყველაფერს აგიხსნი ოღონდ მომისმინე კარგი? -გისმენ!

იასამნისფერი (თავი მესამე)

იმაზე ფიქრი რომ დემეტრე შეიძლება ორი კვირა ვერ ვნახო მოსვენებას არ მაძლევს. საღამოს კაფეში წავედი. ირენე როგოროც ყოელთვის თბილად შემხვდა. ისევ ყავა შევუვეთე და წიგნის კითხვა დავიწყე. რამდენიმმე წუთში ჩემს წინ ვიღაც დაჯა. შეხედვა არ დამჭირვებია,

მოგიწევს გააკეთო არჩევანი თავი 3

ერთ დღეს ავდექი და თითქოს 4 წლის მანძილზე პირველად სულ პირველად ვიყავი კარგ ხასიათზე.ამ კარგ ხასიათს კიდევ ემატებოდა უფრო და უფრო კარგი ამინდი..ქალაქში გავედი. ჩემს მეგობარს რომელიც ლილეს შემდეგ გავიცანი და კარგად დავუმეგობრდი დაბადების დღე ჰქონდა

მ.ი.(თავი 13)

ისევ ისე დახტოდნენ შენს თვალებში ჭინკები და ისევ ისე ასხივებდნენ შუქს.მაშინ მივხვდი,რომ ვერაფერიც ვერ დაგივიწყე.ყოველი გრძნობა თავიდან განახლდა.დიდხანს ვებრძოდი თავს,მაგრამ უშედეგოდ,ბოლოს ჩემს თავსაც გამოვუტყდი,რომ მიყვარდი,ყველაზე და ყველაფერზე

მეგობრები?ნაჰჰ...მეგობრებზე მეტნი (თავი 1)

პროლოგი რა ხდება როდესაც გიყვარდება ადამიანი რომელიც არ უნდა შეგიყვარდეს? რა ხდება როდესაც მის მიმართ გაგიჩნა ის გრძნობა რომელიც არ უნდა გაგჩენოდა? რა ხდება როდესაც ხვდები რომ მისგან უნდა წახვიდე?მარტო ტოვებ და სამუდამოდ მიდიხარ მისგან? სადღაც

აუხდენელი ოცნება (1 თავი)

პირველ რიგში მოგესალმებით!!! გუშინ დავდე ამ ისტორიის საცდელი თავი.მარტო ერთი კომენტარი იყო.ვიფიქრე არ გავაგრძელებთქო,თუმცა იმ ერთ მკითხველსაც ვერ გავუტეხდი გულს,ამიტომ მის გამო გავაგრძელებ.გთხოვთ,ახლა მაინც დააფიქსიროთ თქვენი აზრი. მადლობა

ძლიერი სიყვარული თავი 3

სუფრას მივუსხედით საჩმელი მივირთვით საღამოთი კი უცბად სიცხემ ამიწია გიორგი ამ დროს მწერდა -როგორ ხარ სიახრულო? -კარგად შენ?(სიმართლე არ ვუთარი რომ ცუდად ვიყავი )

სტაჟიანი გიჟის სიყვარული (თავი 1) ანუ გიჟებიც უყვარდებათ

დილით თავი ძლივს ავწიე თუმცა რა თავის აწევაზეა ლაპარაკი ქუთუთოები ისე მქონდა დამძიმებული მეგონა ძველი საბრძოლო იარაღები მეკიდა და ძირს მექაჩებოდნენ. მობილური ხელის ცეცებით მოვძებნე და ისე ცუდად ვიყავი ლამის ჩემს ქვემოდ მცხოვრები 90ს მიკაკუნებული

სიმპათიური სტუმარი ( 18 თავი)

ისევ ვერაფერი ვუთხარი წინა საღამოს. დალაპარაკება მინდოდა მაგრამ ისევ ვერაფერი ვთქვი, ისევ ისეთი სიმყუდროვე იყო რომ მენანებოდა უაზრო ბგერების მიმოსაფანტად. არა მორჩა, დღეს უნდა დაველაპარაკო. - გაბრო დღეს შევხვდეთ კარგი? სალაპარაკო მაქვს. - კარგი, მეც

სიმართლის დრო 7 თავი

ძალიან ჰგავს ქართველი კაცი და ვაზი ერთმანეთს, სადაც არ უნდა წავიდეს ქართველი ყველგან ეჩვევა გაჭირვებას, მაგრამ თავის გემოს არ კარგავს. იციან ორივემ, ვაზმაც და კაცმაც, რომ ,,გემოს''დაკარგვას კაცობაც და ვაზობაც დაეკარგებათ. ამიტომაც ასე ჩახლართულები