ნოემბრის 13 (თავი 4)

-მიყვარს! -სათქმელის ბოლომდე დასრულება არც მაცადა ისე შემაწყვეტინა... -დარწმუნებული ხარ რომ შესაძლებელია?! -დაეჭვებით ვკითხე. თანაც არ მინდოდა ამ კითხვას უთანხმოება გამოეწვია. -აუცილებლად! -მტკიცე ტონი გამოიყენა მან. -არვიცი, არვიცი... ... ხომ იცი

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული +18 (III თავი)

-დუდა... -ჰო ნიტა რა იყო?! შემომიბრუნდა ისეთი ღიმილით, წამით გამოვშტერდი. -ისა... მე რომ მშიოდა?! -ჩავიბურტყუნე საცოდავად. -რაა?! შენ?! შენ მე გადამრევ.. და ახლა საჭმელზე ფიქრობ? -მკითხა გაოცებულმა და ორ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. -ეტყობა წეღან კარგად

სიმპათიური სტუმარი ( 12 თავი)

რომ გავიღვიძე უკვე ათი საათი იყო. გამთენიისას ჩამძინებია. უფროსთან დავრეკე და შესვენება ავიღე. ვფიქრობდი გაბროზე, ჩვენს პრობლემებზე. ვწყევლიდი იმ კაცს რომელმაც ეს მტრობა წამოიწყო.მაგრამ გაბროზეც გაბრაზებული ვიყავი, რა ვერ გაიგო რომ მხოლოდ მასთან

მოლურჯო სული (თავი 1)

-მაადლობა, ტატო. ხელი, ხელზე დავადე, მან კი ჩემი ხელი, თავისაში მოიქცია და გაყინული ტუჩები შემახო, ტუჩები, რომელიც სიცივის მიუხედავად მაინც მწვავდა. -მაადლობა შენ მარიამ, ვინაიდან წამებში შეცვალე ჩემი სამყარო, შენი მოლურჯო სულით! -„მოლურჯო სული“

ბრალდებულო! თავი 8.

-ამდენი ხანი არ გიფიქრია ჩემს მოკითხვაზე?-ცოტა ბრაზი და მცირე წყენა იგრძნობოდა მის ხმაში. -მაპატიე, ვიფიქრე არ გაგიხარდებოდა.-ვცადე თავის გამართლება. -ყველანაირად არასწორი როგორ გაჩნდი.-გამიბრაზდა.-ჩამოვედი და ხვალ მოიცლი, რომ მნახო? -შევეცდები.

სიმართლის დრო 1 თავი

მე კი კიდევ ცალკე ტკივილი მქონდა გულში და ეს ტკივილი იყო ერეკლეს გაუჩინარების ტკივილი. ვერ გავიგე სად გაქრა ის ბოლო პერიოდი, ხომ არაფერი არ უჭირდა. ალბად ოდესმე ვნახავთ ერთმანეთს, ერთმანეთს თვალებში ჩავხედავთ და ერთმანეთის ტკივილს იქედან

დაწუნებული სარძლო (თავი 4)

როდის შეწყვიტა თიკამ ტირილი?! არვიცი! რა ატირებდა?! არვიცი! იქნებ ეს შიში იყო, ის შიში ადამიანების დაკარგვის საფრთხით გამოწვეული, იქნებ დღევანდელმა დღემ თიკაში რაღაც შეცვალა?! არვიცი!

სადღაც შორს... მთებში თავი 15

იმ საღამოს ბევრი რამე შეიცვალა. პირველ რიგში ის რომ მიხვდნენ რომ ერთმანეთისთვის ბევრად უფრო მეტს წარმოადგენდნენ და ბევრად უფრო მეტს ნიშნავდნენ ვიდრე აქამდე ფიქრობდნენ. მერე ის რომ ის საღამოს პირველად არ დაუჭამიათ ერთმამეთი თამუნას და დათას.იმ

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული (II თავი)

-ნიტაა... -ბურანში ბუნდოვნად ჩამესმა მონატრებული ხმა. ნელა დავაშორე წამწამები ერთმანეთს და ჩემკენ მოჩერებულ დიდ, მწვანე თვალებს წავაწყდი. -მე... მე მეგონა, დამესიზმრე...- ვუთხარი თვალების ფშვნეტით დუდას და სავარძელში გავსწორდი, რომელიც უკვე წელს

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 13 თავი

თვალებს ვახელ, საშინელი სუნი მეცა, უკუნი სიბნელეა. ფანჯარაც კი არაა ოთხაში, კარები კი, რომც ღია იყოს მაინც ვერ დავინახავდი. თავი მტკივა, გამახსენდა შეხვედრა ,,უცნობ თაყვანისცემელთან" უფრო მანიაკთან, თავში ჩამარტყა იმ ,, .... " თვალი სიბნელეს