ლილიანა თავი 7

ერეკლე პლედის შიგნიდან ნელ-ნელა,ზევიდან-ქვევით და პირიქით მისვამს თითებს შიშველ წვივებზე და თავზე მკოცნის... მერე იხრება,ყავის ჭიქას იღებს და ერთ ყლუპს სვამს. ხელებს პლედიდან ვყოფ და ჭიქას ხმის ამოუღებლად ვართმევ,თბილია,თითებს ვაჭდობ ჭიქას და

ველური ორქიდეა (8 თავი)

ენერგია გამოცლილმა ოთახი დავგავი. ნამსხვრევები ნაგავში ჩავყარე. შუქი ჩავაქრე და დასაძინებლად დავწექი. თუმცა დილამდე ძილი არ მიჰკარებია ჩემს თვალებს. ვგრძნობდი, იმავე დღეში იყო ჩემი ძმაც....

რელიქვიების მცველი (თავი 5)

- ემმა.- დაიყვირა და გაშმაგბული გავარდა ხისკენ. ემმას ფეხებში მოკიდა ხელი და მაღლა ასწია. აქეთ -იქით იყურებოდა სასოწარკვეთილი და ცდილობდა ეპოვა რაღაც, რაც ემმას ჩამოხსნაში დაეხმარებოდა. ვერაფერი იპოვა.უცებ ხის უკნიდან ...

მაძიებელი (თავი 9)

უკვე რამდენინე დღეა რაც ბიბლიოთეკას ვეძებ, მაგრამ არანაირი ხელჩასაჭიდი არ მაქვს. აქ მასზე არაფერი არ წერია. თითქოს ბიბლიოთეკა არც კი არსებობს. -ემი. -მატიასისკენ ვიხედები და გაკვირვებული ვუყურებ. როგორც წესი ამ სექციაში მარტო მე ვარ ხოლმე და ჩემი

წარსულის ლანდები თავი 11

ალექსანდრა შენ ხარ ის ქალი რომელზეც ჩემი შვილი ამდენს ლაპარაკობს, ნინო შეეგება ალექს და ჩაიხუტა. -ნინო შენს აქ ნახვას ეხლა ყველაზე ნაკლებად მოველოდი, არ მითრა რომ დემეტრეს დედა შენ ხარ, ძალიან გამაოცე. -თქვენ რა ერთმანეთ იცნობთ? გაკვირვებული

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 20

დილით ადრე ავდექით თავი მოვიწესრიგეთ და ანის სახლისაკენ წავედით ვნერვიულობდი, მაგრამ ანის დამშვიდებას მაინც ვცდილობდი. კარებში თორნიკე შეგვეგება, მას უკან მოჰყვა ოდნავ თმა შევერცხლილი პუტკუნა ქალბატონი, ალბათ დედამისი იყო, ანი გულში ჩაიკრა და

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 9) +18

დილით ადრიანად გამეღვიძა, ნერვიულად წამოვხტი ლოგინიდან და სააბაზანოსკენ გავემართე, მოვწესრიგდი და ჩემს სავარძელში მოვკალათდი, ცოტა მციოდა მაგრამ ახლა აქ ყოფნა მჭირდებოდა ამოვიღე კოლოფიდან სიგარეტი უნდა მომეკიდებინა და ცივად დავაბრუნე კოლოფში,

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეჩვიდმეტე თავი)

-ბრაიან შენ ხარ? -ბრაიანი არა, ბენი. -შეუსწორა უცნობს. -ყოველთვის უხასიათობით გამოირჩეოდი, არც შეცვლილხარ. -ვინ ხარ? -ვერ მიცანი? ბენი დაფიქრდა. -არა, არა. მგონი გავაფრინე. შენ ვერ იქნები. შენ ხომ. -მკვდარი ვარ? -წინადადება დაასრულა უცნობმა და

სადღაც შორს...მთებში... თავი 3

უსაქმოდ ყოფნამ სოფოზე ძალიან იმოქმედა. უმეტესად ან წამოწოლილი იყო ან აივანზე იჯდა და წიგნებს კითხულობდა. ნელ-ნელა მისი მდგომარეობა უმჯობესდებოდა მაგრამ დატვირთვა და მუშაობა არ შეიძლებოდა. ხანდახან მაღაზიაში ჩააყვანინებდა ზეზვას თავს და

ფუნქცია თუ ბედნიერება (თავი 3)

სახლში, რომ მივედი ნიკას უკვე ეძინა. დილის ცხრის ნახევარი იყო, ამიტომ გამოვიცვალე,ჩანთა ჩავალაგე და სკოლაში წავედი. ყველაზე საშინელება ადგილი სადაც ყოფნა არ მინდა სკოლაა. იმიტომ არა რომ სწავლა არ მიყვარს ან რაიმე. უბრალოდ ისეთ საზოგადოებაში ყოფნა