სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთხუთმეტე თავი)

-ეს მათი საქმეა. -კომპიუტერი გამორთო პროგრამისტმა და წასასვლელად მოემზადა. -რა? წურბელობა? -უნდა გავუგოთ მათ. -დაიცვა ჟურნალისტები. -შენი ხათრით. -ნუ დამცინი. -ღიმილიანი სახით მხარზე ხელი დაადო და ოთახიდან გასულს ჯონი შეეჩეხა. ის ის იყო უნდა

ჯიშკარიანის წესები (თავი 8)

როგორი FBI-ს აგენტივით გავიპარე აივანზე, ისე შემოვცუნცულდი უკან და მივხვდი, რომ ვიღაც აშკარად მათვალიერებდა შავი მანქანიდან. ჩემთვის თვალ-თვალის პირველი შემთხვევა არ ყოფილა, ამიტომ ვიცოდი, როგორ და რანაირად უნდა მოვქცეულიყავი. აბიტურენტი რომ ვიყავი,

მხოლოდ ის (თავი 1)

მე მოგიყვებით გოგოზე, გოგოზე რომელსაც ძალიან უყვარდა ცხოვრება, გოგოზე რომელიც ცდილობდა მიეღწია მიზანს, ადამიანზე რომლითაც ყველა აღფრთოვანებული რჩებოდა, იმაზე ვინსაც ცხოვრებაში მეტნაკლებად გაუმართლა ვიდრე შენ. ჩვენ, შენ და მათშორის არც მე არ ვიცით

+რელიქვიების მცველი (თავი 2,3)

როდესაც ემმა სახლს მიუახლოვდა უკვე ბნელოდა. ქუჩას სუსტად ანათებდა გარე განათების ეკონომიური ნათურა. ემმამ ჯიბიდან გასაღები ამოიღო უცებ იგრძნო რომ ზურგიდან ვიღაც მიუახლოვდა. სწრფად შებრუნდა და სახეზე ნიღაბ აფარებული, ძველ საბრძოლო ტანსაცმელში

წარსულის ლანდები თავი 7

გოგოები ჩაფრინდენ შარმ ელ შეიხის აეროპორტში, გამოსვლის თანავე თიკომ განაცხადა რომ ის იქნებოდა მათი გიდი. -არავითარი პირამიდები და ასე შემდეგ ჩვენ ქაიროში არ წავალთ, ეს წინასწარ იცოდეთ, მეზარება იქ ბოდიალი, მთელი დღე უნდა დავკარგოთ, ერთი კვირის

არქანგელოზი ( თავი 9 )

გოგონასთვის მოულოდნელი აღმოჩნდა კოცნა , ხელებს იქნევდა , მოშორებას ცდილობდა , თუმცა ლუციფერი ბევრად ძლიერი აღმოჩნდა , ბოლოს ანასტასიამ ხელები მოჰხვია და როგორც ამბობენ, სიყვარულის მორევში გადაეშვნენო ...

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი,მეორე თავი)

-კიდევ ერთ ჭიქა ცხელ შოკოლადზე რას იტყოდი? გადავხედე მარის. -რატომაც არა! გაეცინა მას. -თუ შეიძლება მარჯანიშვილზე გაგვიყვანეთ და რამდენი იქნება ჩვენზე? სერიოზული სახით მივუნრუნდი გეგის.

ბედნიერი კიბო ( თავი 4)

კარი შევაღე და რას ვხედავ. ალექსი ვიღაც გოგოსთან. ჰაჰ არადა სამუდამო სიყვარულს მეფიცებოდა. ორიწამით ადგილზე გავშეშდი. ემოციები უცბად მოავტოკე და კიბეებზე სწრაფად ჩამოვირბინე მან მაიკა გადაიცვა და გამომეკიდა. კარები უნდა გამეღო რო ხელიდან მტკივნეულად

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 6) +18

დილით მასზე ადრე გამეღვიძა და ვუყურებდი როგორ ჰქონდა ჩემი ხელი მიკრული, კისერთან რაღაც შევნიშნე, ოდნავ გადავუწიე თმა და ტატუ, ნაზად გადავუსვი თითი -რა იყო არ მოგწონს? -არა უბრალოდ საოცრად ლამაზია... -მადლობა და დილამშვიდობისა -დილამშვიდობისა ჩემო

ველური ორქიდეა (6 თავი)

_რა მოხდა აქ, გრიგალი იყო? - აღმომხდა გაოცებულს. მერე ძირს დაყრილ ნივთებს გადავაბიჯე და ფანჯარასთან მივედი, ფართოდ გამოვაღე. რაფაზე დაწყობილი ორქიდეები ფრთხილად გადავაწყვე კომოდის თავზე. - ამხელა კაცმა წესრიგი არ უნდა იცოდეს?