სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთორმეტე თავი)

ანდრეისთვის სიახლე აქვს სტივ უილსონს, რომელიც ასაკით ბენის ასაკს უტოლდება. -ბიჭებო არ მინდა წინასწარი დასკვნები გავაკეთო მაგრამ მოკლედ გეტყვით, ჯერ-ჯერობით დაკავებული ჯეკი ერთადერთი ეჭვმიტანილია და მისი მეშვეობით კვალზე გავალთ.

ჯიშკარიანის წესები (თავი 6)

-მეშინია იგივე არ მოხდეს, რაც ჩემთან სახლში მოხდა. შენთან მარტო რომ ვარ იმდენად ვიბნევი და ვპატარავდები, წინააღმდეგობას ვერც ფიზიკურს გიწევ, ვერც სიტყვიერს. მაშინებ, ალექსანდრე, მაგიჟებ და თან მაშინებ. -გაგიჟება ჩემი ნახე შენ, ამის.. საქმეს ვერ

ბაბი და დამიანე (თავი 3)

დიდხანს ვეძებე იმ ადგილს სადაც გუშინ დავიკარგე.ბოლოს რო ვეღარ მივაგენი გადავწყვიტეთ უკან დავბრუნებულიყავით. -წავიდეთ ვერ ვიპოვე ვუთხარი მარიტას და გვერდით ამოვუდექი. -შენნ და დამიანე რას შვებით არ გამოგიკეთდათ ურთიერთობა?

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთერთმეტე თავი)

ნდობა ყველაზე დიდი ნიჭია ამ ცხოვრებაში. ნდობა არ ბადებს ეჭვს. ვინმეს მიმართ იმედად ყოფნა გულში სითბოს გიღვრის და ბედნიერი ხარ ამ წუთით. ბევრი უნდა იბრძოლო ბედნიერი რომ იყო. ცოტათი დამშვიდებული საწოლზე ჩამოჯდა, თუმცა დიდხანს ვერ შეძლო უმოქმედოდ

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 16

დღეები ერთმანეთს მისდევდა უნივერსიტეტი, ლექციები კონსპექტები და ასე შემდეგ. ბავშვები, როგორც ყოველთვის ჩემთან ვიკრიბებოდით გამოცდების საკითხებზე. ვსწავლობდით და წარმატებულადაც ვაბარებდით გამოცდებს. პირველი კურსის პირველი სემესტრი წარმატებულად

არქანგელოზი ( თავი 4 )

- დროა დავასრულოთ ძამიკო ! თქვა ლუციფერმა და კვერთხები ერთმანეთს მიადო უზარმაზარი შავ-თეთრი ენერგიიით სავსე ბურთი წარმოქნა და გაბრიელის მიმართულებით გაგზავნა

ჯიშკარიანის წესები (თავი 5)

- როგორ... აქ ... რანაირად... წინადადებას ვერ ვაყალიბებდი, კანკალმა ამიტანა, საკუთარ სახლში ვიღაც ისე შემოიჭრა, არც გამიგია, ისე მიყურებდა ამხენი ხანი, ვერც შევამჩნიე და ეს უბრალოდ ვიღაც არ იყო, თბილისში ყველაზე საშიში ტიპი იყო, გოგოები ეცემოდნენ და

ბედის საჩუქარი თავი 13

ქორწილის დღე მზიანი და თბილი გათენდა. უკვე იგრძნობოდა გაზაფხული. ნელ-ნელა ყვავილობას იწყებდნენ ხეები. ხოლო ყოჩივარდებს უკვე გაშლილიყვნენ. დილით ბედნიერმა გავიღვიძე მეც. სწრაფად გადავივლე წყალი და სალონში გავვარდი. დრო არც ისე ბევრი მქონდა. სტილისტი

კალეიდოსკოპი (VII თავი)

ცოტა ხნით სიჩუმე ჩამოწვა. ფანჯრიდან ახლად გამონათებული მთვარის ვერცხლისფერი სინათლე დამრეცად შემოდიოდა და საწოლს ეფინებოდა. გოგონა ზურგზე იწვა და მზერა ჭერს იქით არსებული უსასრულობისთვის გაესწორებინა. მისი ფერფლისფერში გადასული თმები ბალიშზე არეულად

ველური ორქიდეა (5 თავი)

_მოიცა სადარბაზოსთან მიგიყვან. მესამე ჰო? _დიახ. - ისევ დაბნეულობამ მომიცვა. - საიდან იცი ჩემი საცხოვრებელი? _ჩემს სახლში ვინც მუშაობს, ყველას ყველაფერი ვიცი. ეს ხომ ლოგიკურია. - მიპასუხა და სადარბაზოს წინ გააჩერა. _აჰ, ჰო.. მართალია.