უსათაურო(ჯერ - ჯერობით)1 თავი

თვალები გავახილე, და ოთახში ჩამოკიდებულ საათს გავხედე, 6 საათი დაიწყო. ავდექი და ფეხშიშველა სამზარეულოში გავედი, ჩაიდანში წყალი ჩავასხი, და დაველოდე ადუღებას. ფანჯარასთან ვიჯექი და ვაბოლებდი ტელეფონმა რომ დარეკა, ქეთო იყო.

გაყიდული ღირსება (თავი 13)

ჩემი გულის ბაგაბუგს ისე ვგრძნობდი,მეგონა მისი გახშირებული ძგერის ხმა მთელ ქალაქს ესმოდა. ავნერვიულდი, ყველა სიკეთესთან ერთდ ზემდეტად ახლოს იყო ჩემთან

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.! (9-10-11თავი)

- არ გამოგდის ხო?- ჩვეული ირონიით დაბრუნებულია წერეთლის გონებაში.-რაც არ უნდა მოინდომო არ გამოდის.! ისევ გტკივა,გგონია რომ ტკივილი გააქრე , ფიქრობ რომ გადარჩი მაგრამ არც ტკივილი გამქრალა და არც შენ გადარჩენილხარ. -მასთანაც სიბრალულის ნოტებია

სვანის სვანი (თავი 6)

- რისი ბიჭოო რა დამიძახე? -ა ვ ტ ო ს ტ ო პ ი ს თქო. დაუმარცვლა და კარი გააღო

ფიქრებით დიალოგი თავი 20

ამოიგმინა ალექსანდრემ, უცებ ამიკრო მოხვეული ხელები საჯდომზე ძლიერად ჩამავლო და მაგიდაზე შემომსვა, - დროზე გადაადგავ ფეხს?! საქმეს ლოდინი არ უყვარს!

არეული გრძნობები 21 თავი

-ამის დედაც, ამის დედასა შევ.ცი- იყვირა გაცოფებულმა ზურამ და განქორწინების საბუთები მაშინვე დახია

ჩემო ჭიამაია ! (თავი მესამე )

-აჭარბებ,მე მხოლოდ შენთან მიმართებაში არ ვიღბ ზედმეტად ხმას , მშვიდად მიპასუხა მან,შემდეგ კი ჩვენს შორის მანძილი უფრო შეამცირა -და რატომ ? იმხელა ხმაზე ვყვიროდი , მეც კი შემეშინდა -იმიტომ რომ,იმიტომ ... დაწყებული წინადადება აღარ დაასრულა

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.!(5-6-7-8 თავი)

რთულია როცა წარსული მწარედ გასკდება შუბლზე, დაუნდობლად გირტყავს სიმართელე რომელსაც მაშინაც კი ვერ დაიჯერებდი თუ საკუთარი თვალით დაინახავდი. ესაა ცხოვრება. მწარე მაგრამ სამართლიანი. ჩვენ უბრალო ადამიანები მისი მარიონეტები ვართ და შავი ძაფებით ისე

გზა შენამდე [თავი მე-3]

ამბავი მოგვითხრობს ორ საპირისპირო ადამიანზე, რომლებსაც სრულიად საპირისპირო აზრები და ცხოვრების წესი აქვთ,ისინი ერთმანეთს უპირისპირდებიან და ერთმანეთის განადგურებას ცდილობენ.

ფიქრებით დიალოგი თავი 19

იქიდან რომ ნაცნობი მძღოლი გადმოვიდა, მუხლებში ძალა დავკარგე და უნდა წავქცეულიყავი გალილეო რომ მომვარდა და დამიჭირა, - ფრთხილაად კარგად ხარ?! მეკითხებოდა თუმცა ჩემ ყურთასმენას მისი არცერთი სიტყვა არ წვდებოდა