ლურჯი მთვარე 3 თავი

- შემომხედე, - თავი მძიმედ ავწიე და თვალებში შევხედე, ჩემ წინ იდგა, სიგარეტით პირში, ხელები ჯიბეებში ჩაეწყო, კვამლი თვალებს უწვავდა, ნახევრად დახუჭული თვალებით მომჩერებოდა და სანახევროდ ჩამწვარ სიგარეტს, ნერვიულად უჭერდა კბილებს. - არ გაინძრე! -

ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ (თავი 1)

მაგრამ პირველი ნახვის მერე არც ისე კარგი შთაბეჭდილება დარჩა. ირგვლივ უამრავი ხალხი კარები გააღო და უზარმაზარ დარბაზს მოავლო თვალი. კაზინოში ჯერ არასდროს ყოფილა, იყო. სიგარეტის და ალკოჰოლის სუნი ერთმანეთში არეულიყო და ერთმანეთთან მძიმე კონტრასტს

მოიცა ... სერიოზულად? (თავი 9)

„ლექსო ჩემო ბედნიერებავ! მინდა გითხრა რომ არაჩვეულებრივი ადამიანი ხარ,შენი მსგავსი მე მეორე არ მინახავს ამ ქვეყნად,ვიცი ყველაზე დიდი ცოდვას ჩავიდენ ამ წერილის დაწერის შემდეგ მაგრამ მაინც .. იცოდე რომ მე შენ მიყვარდი არა ამ ქვეყნიურად,შენ საუკეთესო

უდანაშაულო სიყვარული (თავი 3)

ირენა გახევებული უყურებს, თუმცა სინანულს წამითაც არ გრძნობს, ვერც იმას ხვდება რა სჭირს იატაკზე გაწოლილ მის "მეტოქეს". ბოლოს თვალების მიბნედამდე გრძნობს როგორ უცარიელდება მუცელი, ისე თითქოს ყველა ორგანო ამოაცალეს და დარჩა ცარიელი, სული დაუცარიელდა

სისუსტე (თავი 3)

მშვიდად ჩავალაგე ჩემი ნივთები, ბევრი არც არაფერი მქონდა და დაბლა ჩავედი. თვითონ არ განძრეულა. ეზოში ჩავედი და მძღოლს ვთხოვე სახლში წავეყვანე. დავინახე როგორ ახედა აივანს. არ ვიცი რა ანიშნა ბექამ, იქით არ გამიხედავს, მაგრამ მძღოლმა კარები გამიღო და

შენი თამუნია (თ.ჯ) მეორე თავი

შენი თამუნია (თ.ჯ) მეორე თავი არ ვიცი ასე რატომ მოვიქეცი ცხოვრებაში პირველად დავმალე და უარვყავი ჩემი სახელი, უფრო სწორედ ვიცი, მაგრამ შემეშინდა საშინლად შემეშინდა, მას რომ მოეგნო, ის რომ ყოფილიყო, მისგან გამოგზავნილი რომ ყოფილიყო ან უბრალოდ

მინდა მიყვარდეს თავი 39

ლევანმა ზუსტად 8საათზე გაუარა ნიას დაურეკა და ჩამოსვლა სთხოვა.ნიამ ხელჩანთა აირო და კარები გამოიხურა.მსობლებმა იცოდნენ რომ ლევანს უნდა შეხვედროდა,იმდენად მოსწონდათ სასიძო რომ მეტიც არ შეიძლება.ან რა ჰქონდა ზედგენიძეს ვინმეს დასაწუნა თუნდაც მომავალი

ეშმაკი და ანგელოზი მეოცე თავი

დილას საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა.ზლოზინით გავახილე თავლები და თეთრ ჭერს ავაშტერდი.პირველი რამაც თავში დამკრა საავადმყოფო იყო.რათქმაუნდა არც არის გასაკვირი წელიწადნახევარი ხომ საავადმყოფოში ვიწექი.ხელები სახესთან მივიტანე და თითები

ჩანახატი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი სასიამოვნოდ დაღლილები შეცვივდნენ სახლში, ერთმანეთს ასწრებდნენ ბუხართან დაჯდომას, ვინც პუფებსა და სავარძლებში ვერ მოთავსდნენ, იქვე სქელ ხალიჩაზე ჩამოსხდნენ. - უნდა ვაღიარო, ბოლოს ალბათ თვრამეტი წლის ასაკში ვიგუნდავე, თავი ისევ

შემთხვევითობა (თავი1)

-რომელი რესტორანია?-კითხა მარიტამ და თმები გაისწორა. -სენატი-უთხრა ნინუცამ და ტაქსი გააჩერა. მალევე მივიდნენ რესტორანში და თავიანთი მაგიდისკენ დაიძრნენ სადაც უკვე დამსხდარიყვნენ გოგონები და როგორც ჩანს მათ ელოდებოდნენ. მარიტამ რესტორანს თვალი მოავლო