ჩემი საკუთარი ბედნიერება (თავი 4)

ალექსანდრე დივნიდან მაყენებს და მესამე სართულზე ერთ-ერთ ოთახში ავყავარ. ოთახში შესვლისას თვალები მიფართოვდება. ეს ოთახი კი არა სამოთხეა. უამრავი ძველებური ფოტოაპარატი, უამრავი გასამჟღავნებელი მანქანები, უამრავი დაუბეჭდავი ლენტები.

მხსნელი (თავი 4)

ჩუუ საყვარელო დედაშენი მართალია ოჯახი სათამაშო არ არის მაგრამ ქალბატონო თამარ მე უკვე ბავშვი აღარ ვარ მალე 30 წლის გავხდები აქამდე არასდროს მიფიაქრია ქორწინებაზე მაგრამ სანდრას გაცნობის შემდეგ ამაზე კი არ ვფიქრობდი ვოცნებობდი.მისმა

მკურნალი ცრემლები 2თავი

გოგო გახსენი წარბი,ხომ ხედავ დაიწვა ბიჭი, გზას აღარ უყურებს, მეშინია სადმე არ გადაგვჩეხოს. - ჩუმად კისკისებდა ნუცა. მე კი არც ნუცა მახსოვდა იმ წამს, არც ბექა მით უფრო კახა. თავი მინაზე მქონდა მიდებული და ოთხი წლის წინანდელ ზაფხულს ვიხსენებდი,

ცრემლიანი ღამეები (თავი 1)

იმ წამს ისეთი მუხტები მომაწვა,რომ მეგონა ავფეთქდებოდი,მეგონა,სამუდამოდ გადავიწვებოდი და მიწაში სჩავინთქმებოდი..დიახ,მან მასწავლა წიგნების რამდენიმეჯერ წაკითხვა,მან მასწავლა,რომ ცხოვრებას რამდენჯერმე უნდა შევხედო..ის ჩემი სიყვარული

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 5)

დაიძრა თუ არა თვითმფრინავი, შეშინებული ჩაებღაუჯა საყვარელი მამაკაცის მაისურს, თავი მხარზე ჩამოსდო და ქუთუთოები ერთმანეთს ძლიერად დააჭირა. – არ ინერვიულო, ღრმად ისუნთქე! – გააფრთხილა ლიკამ (კარდიოლოგმა) მაშინვე.

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (VI თავი)

- სტას სად ხარ ჩემთავს გაფიცებ? - გიასთან ვარ - ვინ გია ? - სურამელაშვილი - ო მართლა სად ხარ? - სალონში ვარ სად ვიქნები - აუ მალე მოდი რა - რატო?- ეშმაკურად გაუპო ღიმილმა ბაგე - ვნერვიულობ - რატო ნერვიულობ კიარ ვთხოვდები რა გჭირს

ლამაზთვალება (თავი 5)

- ჩემი პრინცესა დღესაც რა ლამაზია (ანდრო) - მადლობა საყვარელო (მე) - აუ რა მაგრად მაგიჟებ ეხლა მოგიტაცებ ;დდ (ანდრო) - ნუ სულელობ ;დდ (მე) - გამაგიჟე და ეხლა ამიტანე ასეთი ;დდ (ანდრო)

მხსნელი (თავი 2-3)

-მოვედიიი.ისევ დასძინებია ალბათ მელოდა შევიყვან დავაწვენ.ჩემი ხალათი და პიჟამოები როგორ უხდება,მხოლოდ ახლა შევნიშნე რომ ალექსანდრა ასეთი ლამაზია გრძელი შავი თმები,თხელი ტუჩები,პატარა ცხვირი და საოცრად ლამაზი შავი თვალები.უცებ საკუთარ

სანდრო ფილფანის საკუთრება (10 თავი)

უკვე ერთი საათი იქნება რაც მგზავრობენ. ამ დროის განმავლობაში არცერთს დაუძრავს ხმა. თითქოს ზედმეტი იყო სიტყვები. ორივე გრძნობდა, რომ ყველაფერი შეიცვლებოდა. აღარ იქნებოდა მათი ცხოვრება ერთფეროვანი, რადგან ამ სასტიკი წუთისოფლის

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (v თავი)

- დილამშვიდობისა - პანიკაში რატო არ ვარდები?ან რატომ არ მეკითხები აქ რა მინდა? - რადგან მოხვედი ესეგი მოგენატრე... ყურთან ახლოს მიიწია და ჩასჩურჩულა- ვცდები?