მთებშია თავისუფლება! (8) პირობა

საღამო იყო თვალი,რომ გავახილე სინათლე მკრთალად ანათებდა ოთახს,თავი მისკდებოდა მეგონა,რომ გუშინდელი ღამე დამესიზმრა..მეორე მხარეს გადმოვტრიალდი და ჩემი ცხვირი ნერსეს ყელთან,რომ აღმოვაჩინე მხოლოდ მაშინ შევნიშნე,რომ ჩემს ოთახში არ ვიწექი.

მთებშია თავისუფლება! (7) დაბრუნება

–ის ახვა*ი მოიტაცებდა ისევ–ნერსე ცოფებს ყრიდა.ჯიშკარიანების სახლში მღელვარება მატულობდა.–დამშვიდდი ნერსე იქნებ სასეირნოდ გავიდა ხო იცი როგორ უჭირს შეგუება ამ ქალაქთან–ამშვიდებდა მარინე.–კარგი რა დედა,უფრო ნუ მაგიჟებ ამ შუაღამეს

მთებშია თავისუფლება! (6) გაქცევა

როგორ გაბედეს!-მთავარმა მუშტი მაგიდაზე დაარტყა და ყვიროდა-ახლავე აქ მომგვარეთ ის ლაწირაკი ჯიშკარიანი,ჩემი უფლებით თავს მოვკვეთ მთელი ქალაქის წინაშე. -დამშვიდდით მთავარო,ნერსე ჯიშკარიანის მოკვლა არავითარშემთხვვაში არ შეიძლება.-მრჩეველი ახლოს ეჯდა და

მთებშია თავისუფლება! (5) კოშმარი

ღამის სამი სამი საათი იყო ქალაქში ხმაური,რომ ატყდა..ნერსე ბატონი თავისი ორმოცდაათკაციანი ამალით დაეშვა ფერდობზე..ჯიშკარიანი თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა და ცხენს მთელი სისწრაფით მიაქროლებდა სივრცეში.–ნერსე–ბათუ წამოეწია–დამშვიდდი

მთებშია თავისუფლება! (4) გატაცება

დილით სიცივემ გამაღვიძა,საბანი თავზე გადავიხურე და ვეცადე ძილი გამეგრძელებინა,როგორც იქნა ამ სიზმარს თავი დავაღწიე და თითქოს მომეშვა,რომ ეს სიზმარი იყო,თუმცა თვალის გახელის თანავე მივხვდი,რომ ეს ყველაფერი რეალურად მოხდა,ზურგზე დავწექი და ჭერს

მთებშია თავისუფლება! (3) წარსული

შუაღამე იყო დიდი სახლის წინ,რომ გავჩერდით..სახლი მთების წინ იყო ქალაქისგან მოშორებით. –ჭიშკარი გააღეთ–დაიყვირა ვიღაც კაცმა–ნერსე ბატონს სალამი–ხელი აუწია მისალმების ნიშნად. –სალამი ვაჟა–მიესალმა ნერსეც და ცხენით ჭიშკარში შევედი.

მთებშია თავისუფლება (2) ნაბადი

თვალი,რომ გავახილე უკვე ღამე იყო თავი ნერსეს მკერდზე მედო და ისევ ცხენით მივდიოდით. რათქმაუნდა დამიჭერდა მე ხო უკანასკნელი უძლური ადამიანივით დავკარგე გონება მის წინ. –სად მივდივართ?–თავი წამოვწიე და ნერსეს ავხედე,წარბშეუხრელად გაჰყურებდა გზას და

მთებშია თავისუფლება (1) ვერ გამექცევი!

ხშირად მიფიქრია გათხოვებაზე,წარმოვიდგენდი როგორ მეცვა თეთრი ლამაზი კაბა,როგორ შეეხებოდა ფატა ჩემს მხრებს და როგორ მივაბიჯებდი ნელი ნაბიჯებით ეკლესიაში იმ იმედით,რომ გათხოვების შემდეგ ოჯახი მეყოლებოდა,ოჯახი,რომელსაც ვეყვარებოდი

თავისუფლება

,,ტყუილი არის ოცნება ფრთებზე, ან როგორ უნდა დახუჭო თვალი? როგორ არ უნდა იგრძნო ტკივილი, სულის დამწველი ყოველი ალი?“

სიმშვიდე.. სიწყნარე.. თავისუფლება..

რა ძნელია, ყველაფრის უკან დაბრუნება. იმ დროში კი არა, როცა ყოველივე კარგად იყო, იმ დროში, როცა საერთოდ არ იყო არაფერი. ზოგჯერ მინდა, რომ გავქრე. ისე, თითქოს არასოდეს ვყოფივლარ. ისე, თითქოს აღარასოდეს ვიქნები. და სხვა დღე რიცხვით უეჭველად მოვა,