ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 35)

დემეტრეს ოჯახმა იმაზე მეტად მაგარი შთაბეჭდილება დამიტოვა, ვიდრე მეგონა.არაჩვეულებრივი მშობლები ყავს, დედა ნანა სიხარულიძე, ქალი პიზიტივია, ყველა თემაზე შეუძლია საუბარი, კეთილი და რაღაცნაირად თბილი ქალია, გაცნობისთანავე თბილად მექცეოდა, ყველანაირად

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 34)

გიყვარდეს ქალი-სასჯელია, არ გიყვარდეს-დანაშაული! მისი ეს თავშეკავება მაკვირვებდა, ვერ გამეგო როგორ შეეძლო ასე უბრალოდ შესცვლობა განწყობა, გუშინ ისეთი გაბრაზებული იყო, რატომღაც დარწმუნებული ვიყავი იმაში რომ ბარათელს მოკლავდა, მაგრამ სანდრომ გაჩერა,

თუ დავიწყეთ უნდა დავამთავროთ.. (2)

გოგონებმა უკან გაიხედეს და 3 უცნობი ბიჭი დაინახეს რომლებიც მათ მოჰყვებოდა. გოგოები ცოტა არ იყოს შეშინდნენ მათ დანახვაზე და ნაბიჯს აუჩქარეს.მაგრამ ბიჭები დაეწივნენ და მათ შორის დიალოგი გაიმართა:-ვაა, პრივეტ გოგოებო როგორ ხართ? მე გიო მქვია, ის ლუკაა

თუ დავიწყეთ უნდა დავამთავროთ.. (1)

ანუკი სულ რაღაც 14 წლისაა რაც ახალ ცხოვრებას იწყებს... მას და მის ოჯახს სახლზე პრობლემები შეექმნათ და ბოლოს ეს ყველაფერი, სხვა ქალაქში საცხოვრებლად გადასვლით დამთავრდა. ანუკის ეშინოდა ყველაფრის, თუ როგორ შეეგუებოდა კლასელებს, მეზობლებს.. ეშინოდა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო ? 33

რესტორანში დავბრუნდი. ბავშვები ისევ ხალისობდნენ ზოგი ცეკვავდა, ზოგი სვამდა, ზოგიც უბრალოდ დაღლილობისგან სკამს ჩახუტებოდა.ლელუკასკენ ავიღე გეზი, რომელი ტელეფონში ჩამძვრალიყო. -ვის წერ ერთი გამაგებინა მეტი არაფერი არ მინდა რაა-გავიცინე და მეც დავჯექი

სიყვარული თუ უბრალოდ მიჩვევა ?

ესეიგი რაშია საქმე..მე ვარ მარი....შეყვარებული თუმცა...ეს სიყვარული ცალმხრივია.ხო წლებია მიყვარს ერთი ბიჭი რომელსაც არასდროს დავლაპარაკებულვარ,არასდროს არ მითქვამს გამარჯობა,არასდროს მიმიწერია და რავი რა...ფაქტიურად ამ ბიჭეს არცკი ვიცნობ მაგრამ

ისევ შენ თუ მიშველი (1)

-მია მესამე მაგიდასთან ის მამაკაცი 1 საათი ელოდება თავის შეკვეთას,გინდა რომ საერთოდ სამსახურს დაემშვიდობოო? გაინძერი!! - პატარა სულელ გოგონას მკაცრი ტონით და თვალების ბრანცალით მესამე მაგიდისკენ მივახედე! ქუსლებზე ემოვტრიალდი,უკმაყოფილოდ შევედი

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 32)

როგორ მიყვარს ეს დღე. სკოლა მთავრდება, დღეს ბოლო დღეა. არაჩვეულებრივი ზაფხული მელის წინ, ნუ მე მინდა რომ არაჩვეულებრივი იყოს და იმედი მაქვს რომ აიქნება კიდეც. ცხოვრებაში არ ავმდგარვარ ადრე და დღეს სასწაული მოხდა, ადრიანად გავიღვიძე და

თუ დავრჩები (ნაწილი 3)

რა მოხდება,თუ მია იცოცხლებს,თუ ეყვარება,თუ დარჩება? ეს შესანიშნავი,ტკივილით აღსავსე,რომანტიკული და ბოლოს მაინც იმედიანი რომანი სიყვრულზე,დანაკარგსა და იმ სიმამაცეზეა,რომელმმაც მიას სწორი გადაწყვეტილება მიაღებინა და თანაც მაშინ,როცა ყველაფერი მხოლოდ

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 31)

ისევ ცუდმა ხასიათმა შემომიტია... ეს ბოლო დროა დავმეგობრდით, ნუ რაც დემეტრე გავიცანი მას შემდეგ. ისევ უპასუხოდ დატოვებული კითხვები... ისევ უმიზეზოდ ატეხილი ჩხუბი... ისევ უმიზეზო ყვირილი... ისევ გაბრაზებული სახე და ხმა... ისევ... ისევ... და ისევ...