იდუმალი გრძნობა...

და კიდევ ბევრი რამ რაც შეგიძლია მიუწერო სყვარულით განცდილ გრძნობებს... მეცნიერებისთვისაც კი ამოუცნობია გრძნობა „სიყვარული“ „შავ ხვრელზე“ „ბერმუდის სამკუთხედზე“ და კიდევ ბევ რამეზეც კი უბრალოდ ერთი სიტყვა, რომელიც სულ რაღაც

მდუმარე სასტუმრო - სასტუმროს იდუმალი მფლობელი (თავი 22)

- ამოხვალთ თუ მე ჩამოვიდე? ჩამოსძახა ელის უცნობმა. - ამოვალ! ელი კიბეს მაღლა აუყვა. ბოლო საფეხურზე რომ შედგა ფეხი, ვიღაცამ მკლავში ხელი მოჰკიდა და ასვლაში დაეხმარა.

თავშესაფარი - იდუმალი უცნობის გამოჩენა (თავი 1)

გოგონა, მგონი რაღაც დაგივარდათ. - უკან მახედებს ვიღაცის სიგარეტის მოწევით დაბოხებული, ჩახრინწული ხმა.აპარატთან დაცვა დგას. იქვე ჩემი ყოფილი სამსახურის ბარათი გდია, რომელზეც ჩვეულებისამებრ,თანამშრომლის

იდუმალი მოსაუბრე

-გიყვარს? -კი. -ძალიან? -ძალიან. -და მაინც როგორ? -ეს რა კითვაა,ყველას ისე უყვარს როგორი სიყვარულიც შეუძლია... -და შენ როგორი სიყვარული შეგიძლია? -ჩემებური. -ეს როგორ გავიგო,როგორია შენებური სიყვარული შეგიძლია მითხრა?

იდუმალი უკუქცევა

ნაბიჯი წინ, ნაბიჯი უკან. ისევ იქ დგახარ საიდანაც დაიწყე, ისევ იმ წერტილის აშტერდები რომელიც ვერასოდეს იქცევა მრავალწერტილად. რაღაც ყოველთვის მაკავებს, მექაჩება. ზოგჯერ მეშინია გაფრენის, მეშინია რომ უფრთობას ვერგადავიტან და მეც ისევე ჩავლპები

იდუმალი

დიდი ხანია არაფერი დამიწერია,ახლა კი პატარა ჩანახატით გიბრუნდებით, ჩემი ცხოვრების პატარა მონაკვეთის აღვწერ, რომელმაც დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, უსაზღვრო ბედნიერებისა და ტკივილის გრძნობით მინდა ამ ამბავის გაზიარება თქვენთვისაც და მადლობელი

იდუმალი ფერი

უეჭველად. უეჭველად დადგება დღე მოსვენების და ამას ქნება ფერი – იდუმალი, რომელიც, ვგონებ ჯერ კიდევ ელავს ირმის ნახტომზე და ეს ელვარება ნაზად ეხება მთვარესაც, რასაც მე ყოველ ღამით ვუყურებ; ვუყურებ სასიამოვნო ჟრუანტელის, ბაროკოს სტილის მუსიკის და

იყო იდუმალი..

იყო იდუმალი, რაღაც უხილავი.. იყო დფარული, თითქოს არნახული; იყო ვნებიანი, თანაც სევდიანი.. ჩემი სიხარული, გრძნობა ზღვარგსაული... უკვე სადღაც გაქრა.. სადღაც დაიკარგა.. გულში ტკივილი და მხოლოდ განცდა დამრჩა..

იდუმალი სევდა...

არავინ გინდა, რომ რამით შეგიცოდოს.. თუმცა სულ ნაღველით ფიქრობ.. მაშ თქვი, რამ წაგართვა სიცოცხლის ხალისი.. შენს თვალებს რად ფარავს მუქი ჩრდილები?.. გთხოვ, შეებრძოლო ცხოვრებას, ძვირფასო!.. თორემ ხომ ხედავ, ცოცხლად ილევი..

ქალი იდუმალი არსება თავი4

მალე სხვებიც გავიცანით.შეყვარებულები ერთმანეთს სიყვარულით უმზერდნენ.დემეტრე ჩემი გამოხედვის ყოველ ნაწილს აკვირდებოდა და მინდოდა ეს ღვინით სავსე ბოკალი ზედ გადამეფშვნა.თუმცა რას ვეჩი ამ ღვინოს ,მშვენიერია.ის ვაჟბატონია ხეპრე!-შეიძლება