"ის" (1ნაწილი) - სრულად

ხო შემიყვარდი და სწორედ მაშინ აწრიალებული სინდისი იმდენად აფორიაქდა რომ დამიმონა, გრძნობების აშლამ გონება და სულიც აშალა და რა მივიღეთ? ისე მოხდა რომ საერთოდ დაგკარგე.

ის (5)

გაშეშებული ვუყურებდი მონატრებულ სხეულს, რომელიც ზურგით იდგა ჩემთან. მინდოდა, გავქცეულიყავი მისგან შორს და თან მინდოდა, გავქცეულიყავი და ჩავხუტებოდი, შემეგრძნო მისი სუნი და მეთქვა, რომ ძალიან მომენატრა. მაგრამ გაშეშებული და სრულიად უფუქნციოდ ვიდექი

მე ის მჭირდება! (5)

გრძნობა რომელიც იბადება ის არადროს ქრება მარადისეულია,სწორად ამიტომ გადავწვიტე გამეშვა ჩემგან მხოლოდ ხორციელად სულიერად კი მუდამ ჩემში იქნებოდა. არაფერი მინდოდა მის გარდა უბრალოდ მინდოდა ხელი არასდროს გამეშვა მითვის,მის გაშლილ მხრებზე დაღლილს

ის (4)

ერთი დღისთვის ეს ძალიან ბევრი იყო.. თავს ძალა დავატანე და შემოვბრუნდი, რომ სახლისკენ გზა გამეგრძელებინა. ქუჩაზე უნდა გადავსულიყავი, რომ თავბრუ დამეხვა, გონება გამეფანტა და გავშეშდი.

ის (3)

ეჭვიანობა ურთიერთობას ანგრევს. ნუ, ყოველ შემთხევევაში არ აშენებს..არ დავუნგრევივარ და არც ავუშენებივარ.აი,რაღაცნაირი ხდებოდა ეჭვიანობისას. ვხედავდი ხოლმე როგორ ეჭიმებოდა ძარღვები შუბლზე და ყელში,

მე ის მჭირდება! (4)

იგრძნობოდა შემოდგომის მცირე სუსხი,მივდიოდი ნელ ნელა და ქვევით მიმოფანტულ ლამაზ ფოთლებს ვუყურებდი,თან თხელ ქურთუკს მჭიდროდ ვიკრაბდი გვერდებზე,ვუყურებდი ირგვლივ ვაკვირდებოდი ყველაფერს

მენატრება

მენატრება შენს თვალებში დანახული მზე,სითბო და სიყვარული.მენატრება რომ შენ მითხრა სულ შენთან ვარ...მენატრება შემოხედვა შენი,და იქიდან დანახული მზერა,რომ მე ვიგრძნო ,ჯერ ისევ ვარ მე ის გოგო,

ტირანის მახეში #4

ეს კაცი შენია ლილე,ამ წამს ის შენ გეკუთვნის მხოლოდ...წარმოდგენა,რომ მის სხეულს სხვა ქალის თითები ეხებოდნენ,ან ის ეხებოდა სხვისას ჭკუიდან მშლის,ნუთუ ეს ნორმალურია?!არც ის მეგონა,ასეთი ეჭვიანობა თუ შემეძლო,არ მეგონა ასეთი მესაკუთრე თუ ვიყავი..

დაბრუნება (თავი 2)

კარიდან ორი ბიჭი შემოვიდა და ვაჩეც მათკენ გაეშურა. ერთმანეთს ჩაეხუტნენ როგორც ბიჭებმა იციან ხოლმე და შემდეგ ჩვენსკენ წამოვიდნენ. ღმერთოოო ჩემოოოო… ესს… ესს… ხომ ის სიმპატიური ბიჭიაა…. თვალები დავაჭყიტე და გავშეშდი.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 7.

-ივეტა,მეც ივლიტას მეძახდა ჩემი ახლო მეგობარი,მაგრამ ახლა ვეღარასოდეს დამიძახებს. -გასაგებია,გარდაიცვალა და შენც იმიტომ ხარ ასე ცუდად. -მე გადამეფარა,მისი უკანასკნელი სიტყვა კი ის იყო,რომ რომ თურმე ჩემი ძმა ყოფილა.მე კი ეს მისი სიკვდილის შემდეგ