დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი V

_მაშო… მაშოოო!_ყვრილით შემოვარდა ჩემს ოთახში ნუცი. მე ერთ სკამეზ მეორე მქონდა შემოდებული და კარადის თავიდან დიდი ყუთის ჩამოღებას ვცდილობდი. მასში მამას ნაჩუქარ საჩუქრებს ვინახავდი. იმ საღამას მინდოდა 13 წლის თავზე

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 3)

ნიკი ისევ ბარში მუშაობდა მაგრამ დილის სმენაში.ღამით კი სასაფლაოზე მიდიოდა ან სახლში რჩებოდა ლუსიასთან ერთად და მთელი ღამე სვავდნენ.ასე გადიოდა დრო.დაახლოებით ოთხი თვის შემდეგ როდესაც ნიკი სახლში დაბრუნდა

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი IV

გენერალური რეპეტიცია გავიარეთ და 3 საათიანი შესვენება გამოვაცხადე, თუმცა არც მშობლები და არც ბავშვები არსად წასულან და ყველანი ერთად მეხმარებოდნენ დარბაზის მოწყობაში. უკვე საღამოს 9 საათზე იქაურობა ხალხით აივსო. მე ჩემს ბავშვებთან და მათ მშობლებთან

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 2)

ნიკოლასი გაიზარდა უკვე 17 წლისა სკოლაში არავისთან მეგობრობს.არც სკოლის რომელიმე გუნდშია.თავისთვის მარტო დახეტიალობდა,ღამღამობით სახლიდან გადიოდა და დილით ბრუნდებოდა არავინ იცოდა სად იყო და რას აკეთებდა.ბოლოს ბებია ემასგან სულ წავიდა მუშაობა დაიწყო

როცა ფიქრობ რომ ის უკვე შენში მოკვდა!(თავი 1)

დედა გადაიხარა და მამას აკოცა.ბებიას სახლამდე ცოტა იყო დარჩენილი.მანქანამ მოსახვევში შეუხვია უეცრად ნისლი წამოვიდა მამამ საჭე ვეღარ დაიმორჩილა და კლდეს შეეჯახა.ამის მეტი არაფერი მახსოვს.როდესაც გონს მოვედი საავადმყოფოში ვიყავი.პალატაში ბებია ემა და

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი III

_იქნებ, ყავა დაგველია ერთად?_უკვე გაჩერებასთან მისულს მკითხა. _მეჩქარება!_მოკლედ მოვუჭერი. _როდემდე აპირებ უკარებას როლის თამაშს?_გაეცინა და წინ გადამიდგა.

რაც არ უნდა ერქვას მას, ის ჩემია არ ჰგავს სხვას (ემილი)

შენი სიცილი ჯერ ისევ ღვივის აღმართს ვუყვები მთვარიან ღამეს, არა და არა, ჩემთან ხარ მზის სხივს ეკრობა მზე და აქ დაამთავრეს.

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი II

_მაშო…_ისევ თვალებგაფართოებული მიყურებდა ნუცი._შენ იცი ეს ვინ არის?! _მირიან ალხაზოვი!_ბაგეებზე ღიმილი შემეპარა და მის გვერდით დავჯექი. _რა გაგიმართლა, რომ დედა და ბებო არ არიან სახლში!_თავი გააქნია. _10 წელი გავიდა…_ღრმად ჩავისუნთქე და თავი მივადე

ის... თავი №4

ამ ამბის შემდეგ არავის დაურეკავს და არავინ მოსულა. გოგოები მაგრად ვერთობოდით. ბალიშების ომი გვქონდა. უკვე დაღამდა. მობილურზეე ზარის ხმა გაისმა: -კესიიი როგორ ხარრ? (ალექსანდრე) -კარგად მაგრამ რომელი ხარ? (მე) -კესიი ალექსანდრე ვარ! (ალექსანდრე)

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი I

აბაზანიდან გამოსულმა, თმები პირსახოცით შევიმშრალე, საღამურები ჩავიცვი, და ის იყო საწოლში უნდა შევწოლილიყავი, ვიღაცამ ჩემი აივნის კარზე დააკაკუნა. ფარდები გდავწიე და რას ვხედავ?!