სამყარომ კარზე მომიკაკუნა

ხშირად ვამბობთ ხოლმე ადამიანები, ჩვენ დედამიწაზე ვცხოვრობთ და ამ სამყაროს შვილები ვართო. ისიც კი არ ვიცით, თუ როგორი არის სამყარო თვალითაც კი არ გვაქვს დანახული.

უნებლიე შეცდომა (20 თავი)

ორ საათში უკან დაბრუნებული კრიმინალისტები საკმაოდ დაღლილად გამოიყურებოდნენ, რობაქიძეებს სასახლე ჰქონდათ და მის გაჩხრეკას დიდი ენერგია ჭირდებოდა. ლილია უკვე შიმშილსაც ვეღარ გრძნობდა მოსიარულე ნათიას ყურებაში. გოგო თითების მტვრევით გადიოდა ოთახის

შრამიანი (თავი 7)

დიდი ფანჯრიდან ადევნებდა თვალს ქალს და მის ყოველ მიხვრა-მოხვრას სწავლობდა.მის წვრილ თლილ თითებს განსაკუთრებით აკვირდებოდა და ცდილობდა ამოეხსნა ის უცნაური შეგრძნება, რომელიც გულს უღრღნიდა.

მინაწერი პალატის კარზე

ვმკურნალობ დღემდე (დიაგნოზი დამისვეს მწარე) სტატუსი - გიჟის ! სახლის ნაცვლად - კლინიკის ეზო. ჩემი სიწრფელით გამოდის რომ მხოლოდ თავს ვავნე, და ღვთის ტაძარში მხოლოდ ჩემი სანთელი ენთო.

კარზე ზარი (სრულად)

სამზარეულოში ფეხშიშველი ვიდექი და საჭმელს ვიცხელებდი. კარზე ზარის ხმა რომ გავიგე უცნაურმა შეგრძნებამ დამიარა. რას წარმოვიდგენდი რომ ეს ზარი ჩემს მთელ ცხოვრებას შევცლიდა?. კარი რომ გავაღე საშუალო ასაკის ქალი და 20წლამდე გოგო დამხვდა -გამარჯობათ, სოფი

სამეფო კარზე [სრულად]

სახლში მისულმა ბარგი ჩაალაგა, მერე მთელი დღე დედასთან მიხუტებულმა გაატარა. ხომ გეუბნებით, ამხელა გოგო ისევ ბავშვია. იმაზე დარდობს დედის გარეშე როგორ უნდა გაძლოს. იმაზე არც კი ფიქრობს იმ სახლში, უცხო ოჯახში რა სიტუაცია დახვდება. უმცროსი ბაგრატიონების

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს #3

მისაღებ ოთხაში ბევრი სტუმარი დამხვდა ,, გვერდითა ოთახიდან ნიკას ხმა მომესმა, გადავწყვიტე შევსულიყავი. კარებს რომ მიუახლოვდი ნაცნობი სახე შემეფეთა, მაგრამ საიდან მეცნობოდა ვერ გავიხსენე. - უკაცრავად. ვუთხარი და თავის დაძვრენის მიზნით გვერდით გავიარ

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს

-ნიკუშ, გახსოვს რომ გითხარი ამერიკელებზე. -კი მახსოვს -ხო, როგორ ფიქრობ გამოვა რამე? -რატომაც არა? - რავი, ხომიცი სალოს მალე ბავშვი ეყოლება, ის წავა ალბათ ჩვენგან , ახლაც ჩვენ ვთხოვეთ ცოტახანს კიდევ დარჩენილიყო. - მერე დაელაპარაკეთ, არამგონია

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს

ბარიდან გვიან დავბრუნდი სახლში,, ძალიან დაღლილი, არაფრის თავი აღარ მქონდა ,, წყალი გადავივლე და დასაძინებლად წავედი. ძალიან რთულია იყო დრამერი თან ამხელა ქალაქში. ძილშიც კი მუსიკაზე ვფიქრობ, ჩემი ცხოვრების ნაწილია. ჩემი ჯგუფი ქალაქში ცნობილია, ბევრი

სამეფო კარზე [10 დასასრული]

საღამო მართლაც კარგი იყო, თავისუფლად გრძნობდა თავს. თამარმა ყველას წარუდგინა, გულწრფელი ღიმილით ესალმებოდნენ და ეს აბედნიერებდა. რამდენჯერმე ბატონი უმცროსი კონსტანტინეს მწველი მზერაც შენიშნა,