კოქტეილი (სრულად)

სიახლის დამატება მომინდა და შემდეგ შეფასებების წაკითხვა, ამიტომ გთავაზობთ ჩემს არც თუ ისე ძველ ისტორიას! *** ეკლესიაში ჯვარს ვიწერთ და ღვთისმშობლის ხატთან სანთელს ვანთებ. დიდ მადლობას ვუხდი, ეს ბედნიერი წუთები რომ გამომაცდევინა. ეკლესიიდან,

კოქტეილი (დასასრული)

-ჩვენი ოცნება აგვისრულდა!-ღიმილით მეუბნება დემე და ჩემს თმაზე თამაშს განაგრძობს. -ბედნიერი ვარ!-გაბრწყინებულ თვალებს ვანათებ მე. -ეს ამოცანა, როგორ ამოვხსნა?-ჩვენკენ მოდის ანინე და ჩემს მუცელს ეფერება, სადაც მისი პატარა ძამიკოა! -კალამი მოიტანე და

კოქტეილი 7

-ბათუმში დარჩენა მინდა!-ვამბობ ნაღვლიანად. -აუცილებლად დარჩები!-ამბობს დემე. -არ ვიცი, არ მინდა შენი და ჩემი ოცნებები წყალში ჩავყარო!-ვაგრძელებ მე. -ეს ოცნება აგვიხდება, ყველა ის ოცნება მიყვარს, სადაც მე და შენ ვართ!-მეუბნება ღიმილით დემე. -გულს ნუ

კოქტეილი 6

-ეს რა გააკეთე?!-ვიძახი და თან მაისურზე ხელს ვისვამ. დემე კი დგას და იცინის. -რა გაცინებს, დემე?-ვეკითხები მას. -არაფერი!-მხრებს იჩეჩავს ის. -ნუცასთან უნდა წავიდე, სადგურში უნდა დავხვდე და ახლა ვერც სახლში შევლას და გამოცვლას მოვასწრებ!-ვწუწუნებ მე.

კოქტეილი 5

-ერთი თვე!-სევდიანად იმეორებს დემე. ტაქსს დანიშნულ ადგილამდე მივყავართ და გარეთ გადმოვდივართ. დემე ტაქსს ანიშნებს რომ დაელოდოს. -ხვალ ბარში შევხდებით!-ვამბობ ღიმილით. -მიდი შედი, თან წვიმა დაიწყო!-ჩემს თმებთან თამაშს წყვეტს და სახლში შევდივარ.

კოქტეილი 4

-უკვე გვაინია, მე წავალ!-ფეხზე ვდგები და უკან დემე მომყვება. გარეთ გასული ტაქს ვაჩერებ და კარებს ვაღებ. -თათუ!-მესმის დემეს ხმა. უკან ვიხედები და მძღოლის ხმა მაჩერებს ნაბიჯის გადადგმისკენ: -დაბრძანდით გოგონა!-ავტომობილში ვჯდები და ფანჯრიდან დემეს

კოქტეილი 3

-მოვიგე!-იძახის ის. -მოიგე? კარგი! ახლა იქ წავიდეთ!-სიცილით პირდაპირ ვიშვერ ხელს, სადაც ქილები აწყვია. ხელში თოფს ვიღებ და ქილას ვუმიზნებ. პირველს ვაქცევ, მეორეს ვერა, მესამეს კი და საბოლოოდ სათამაშო ბაჭიას ვიგებ. -ახლა ჩემი ჯერია!-ტაშის დაკვრას

კოქტეილი 2

-მეტეორი გვეცემა?-ამბობს სიცილით. აშკარად ჩაფიქრებული იყო და შევაშინე. -ჩანთა დამრჩა!-ვაცნობ უკმაყოფილოდ.-მე წავალ ბარში, ჩანთას ავიღებ!-ვემშვიდობები დემეს. -დაიცადე, მეც წამოვალ, თორემ უკვე შუაღამეა და რამე რომ მოგივიდეს მერე მე დამაბრალებენ ამხელა

კოქტეილი 1

-თქვენ რამდენი წლის ხართ?-მეკითხება ქეთი. -მე ოცდასამი წლის ვარ!-ვაცნობ ჩემს ასაკს. -ხელები დაიბანეთ!-ნელი დეიდა ეუბნება თავის შვილიშვილებს. -მე წავლ, გავისეირნებ!-ფეხზე ვდგები და გარეთ გამოვდივარ. სანაპიროს ვხედავ და მეც მისკენ მივემართები.