ბედავ და ამბობ "მარტო ვარო"?!

ბედავ და ამბობ "მარტო ვარო"?!.... თვალებს ხუჭავ და სიბნელეში ამბობ ხომ?!... საერთოდ იცი სიმარტოვე რას ნიშნავს?!... რა გრძნობაა?!.. როგორი ტკივილია?!... არ იცი!... არ იცი და ფანტაზიას შეეშვი.... მარტო არ ხარ!... უბრალოდ ის არ გაქცევს ყურადღებას და

მარტო (თავი 13)

ორი თვე გავიდა მას შემდეგ, რაც ჩემი უცნობის ვინაობა გავიგე. მისი სახელი სამაელია და ის დაცემული ანგელოზია. ეს ბევრ კითხვას ცემს პასუხს. მაგალითად იმას, რომ დემონები და ანგელოზები ნამდვილად არსებობენ... რომ ჯოჯოხეთი მორალის წინააღმდეგ წასულთათვის

მარტო (თავი 12)

უეცრად, ყველა ერთ მხარეს გარბის, მეც მათ მივყვები ინსტიქტურად. დაკითხვიდან გამოსულ გოგონას უამრავ კითხვას უსვამენ, მაგრამ ერთადერთი ფრაზა რამაც ადგილზე გამაშეშა იყო ის, რომ პოლიცია სერიულ დამნაშავეს ეძებს. ლილის თვითმკვლელობა უკვე მე5 იყო ბოლო 3

ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში,

ნურასდროს დამტოვებ მარტო სიჩუმეში თორემ დარდი მოვა და გულში ჩამიკრავს დარდი ცრემლს მომიტანს, ტუჩებს დამინამავს გულს მომიხებს და გრძნობებსაც ჩამიკლავს

მარტო (თავი 11)

ჩემს წინ პირსინგებიანი, შავ ტუჩსაცხიანი გოგონა დგას ლიტერატურის გამოცდიდან და შეშინებული, მალვით მეჩურჩულება. თითქოს ეშინია ვინმე არ გვისმენდეს. რატომღაც, მეგონა რომ ძალიან ბოხი ხმა ექნებოდა, ცოტათი საშიშიც კი, მაგრამ სრულიად მოულოდნელად ქერა

მარტო (თავი 10)

ისტორია მარტოსულ სტუდენტ გოგოზე, სახელად ემილი. ის რეალობას ობიექტურად ვერ აღიქვამს და ცხოვრობს თავის მიერ გამოგონილ აბსტრაქტულ სამყაროში. ჰყავს ერთადერთი მეგობარი -ჟანეტი. გოგონები სრულიად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან. მოულოდნელად, ემილის

მარტო (თავი 9)

ავიხედე - მის ბოროტ ღიმილს გადავაწყდი, რომელსაც ძალიან უნდოდა ჩემთან თამაში. არ ვიცოდი რა თამაში იყო, მაგრამ ვგრძნობდი რომ უნდოდა... თამაში, სადაც წესები არ მოქმედებენ, სადაც ყველანაირი სისაძაგლე დაშვებულია, სადაც არ არსებობს სიმართლე და სიცრუე,

მარტო (თავი 8)

დანას ოდნავ ზევით მაცურებინებს და ტუჩებთან მაბჯენს, ინსტიქტურად პირს ვაღებ და წამებში ვგრძნობ ენა როგორ ისერება და როგორ მევსება პირი წითელი სითხით. მტანჯველად მსიამოვნებს სისხლის გემო და გასერილი ენა. შუა თითს პირში მიდებს და ატრიალებს, მე კბილებს

მარტო (თავი 7)

-იქნებ, თქვენი აზრიც გაგვიმხილოთ? -კი ბატონო. გოგა ონიანი. -კითხვას არ დაელოდა. -ჯოჯოხეთი, როგორც მარიამმა აღნიშნა, მორგებული უნდა იყოს ადამიანის სურვილებზე. -ანუ, მარიამს ეთანხმებით? -ჩაეკითხა ქ.ელენე. -მხოლოდ იმაში, რომ ყველას ერთი რამ ვერ

მარტო (თავი 6)

ჩემს ხელებს დივნის ფეხიდან ხსნის, ხელზე იხვევს და ხოხვით მიმათრევს. ხელები ზევით მექაჩება და დივანზე ვვარდები - წამოვჯექი. ავიხედე და ჩემს წინ დგას გაღიმებული. მისი ღიმილისგან ბოროტება მოდის, ეს არ არის თბილი ან კმაყოფილი ღიმილი - ეს ბოროტებაა. ჩემს