ახალ წლამდე მარტო (2 თავი)

5 წუთი ვუცდიდი, მერე ავდექი ვიფიქრე ვნახავ რას აკეთებს მეთქი, ჩუმად მივიწევდი იქითკენ საითკენაც ის წავიდა, მერე უცებ კარი გაიღო და ისე შემეშინდა ვიკივლე, ჩემ კივილზე ალბატ ძაან შეეშინდა რადგან უკან შეხტა და ამის შემდეგ რაღაცის მსხვრევის ხმა გავიგე

ახალ წლამდე მარტო ( 1 თავი )

2 საათში ახალი წელია მე კიდე ქუჩაში დავდივარ და თითქოს რაღაცას ვეძებ დაახლოებით ნახევარი საათის წინ სახლში მარტო ვიჯექი ნუ ეს ჩვეულებრივია ჩემთვის უკვე 6 თვეა არავის დავლაპარაკებივარ ნორმალურად. მაგრამ ახლი წელი რაღაც განსხვავებული მინდოდა ყოფილიყო.

მარტო ვარ...

მარტო ვარ, მარტივი ყოფილა ეს ყოფა, და ხშირად ვკითხულობ საერთოდ რატომ ვარ? სანამდეც ძალა და ​ სიცოცხლე მეყოფა, მარტო ვარ.... ოცნება თუ გაქვსო, მე მკითხეს ამ დილით, ვუთხარი კი მეთქი, ოღონდაც ძველია, მარტო ვარ, რადგანაც ასეა ადვილი, რომ გიყვარს ძნელია..

იყო მარტო, თან ყველა ჰყავდა ერთდროულად

თითქოს ყველა უნდოდა, თან თითქოს არავინ... იყო მარტო, თან ყველა ჰყავდა ერთდროულად. ვერავინ იგებდა რა სჭირდა და ყველა აიგნორებდა, მაგრამ თან არავინ...

დამწვარ სტრიქონებს განა მარტო ცრემლი მიჰყვება?...

მე ვანადგურებ დაწერილ სტრიქონებს... და შენ გგონია, რომ ამ სტრიქონებს მარტო ცრემლი მიჰყვება? და მე... ფრთებგაუშლელი მივდივარ..!

იქნებ დროა, სიყვარული ისწავლო ?

„ქსეროკოპიოს“ მანქანასთან ბიჭი რომ იყო, გახსოვს ? მაღალი, კუნთებზე გამოყვანილი პერანგითა და ლურჯ შარვალში ყანჩასავით ატოტებული ფეხებით, თმები უკანასკნელ მოდაზე რომ დაეყენებინა ? აღიარე, რომ გინდოდა მას შემოეხედა შენთვის და გული დაგწყდა, რომ არც კი

მარტო

ბევრს დავდიოდი ცხოვრების გზაზე,ბედნიერების ძებნაში ვიყავ,არ მიცხოვრია აწმყოთი არა,სულ მომავალის ჭვრეტაში ვიყავ.ფიქრები ჩემი ნაწილი იყო,მხოლოდ ოცნებით ვცხოვრობდი ქვეყნად,სულ, მუდამ ბრძოლა მიწევდა იმის,რომ შემეცვალა ჩემი ცხოვრება.

მარტო არა ხარ

როდესაც იგრძნო, რომ ის გშორდება, უტოლმეგობროდ მალე გაგრიყავს, ნუ დაივიწყებ იმ მწუხარე დროს, რომ მარტო არ ხარ, რომ სხვა ღმერთიც გყავს. ნუ დაენდობი შენს ყალბ მეგობარს, თავისუფლება ვინ დაიმონა?

მარტო სული...

მე დავიბადე მარტოობისთვის, რომ მარტოობა არ იყოს მარტო. ........... დამტოვე ამ უცხო, ბოდვიან ქალაქში, შენზე მოჯაჭვული გრძნობების ხუნდებით და ბევრჯერ გარეცხილ ფერად ნაჭერივით, ვგრძნობ, რომ ვიცრიცები, საოცრად ვხუნდები...

მარტო ბედთან

დაუდევრად მიჩქარდება გულისცემა, ყველა კუნთი მტკივნეულად მეკუმშება, სუნთქვა ყოველ წუთას უფრო რთული ხდება, ბახ...ბახ...ბახ...ტვინი მოკვლით მემუქრება!... ირგვლივ არავისი ხმა არ მეყურება... ხალხნო!სულიერნო! ნუთუ,მოჰკვდით ყველა, მე რად დამტოვეთ ბედის