მატარებელში (სრულად)

-დროზე ჩამოდი გოგო წავიდა მატარებელიი.-ჩამყვირის თეკლა ტელეფონში და მეც იძულებული ვარ დავაჩქარო პატარა ჩემოდანში ბარგის ჩაყრა. -გოგო რას პანიკიორობ? ჯერ შვიდის 10 წუთია, 20 წუთი გვინდა მატარებლის სადგურამდე.-ჩავყვირე არანაკლებ ხმაზე და როგორც იქნა

პოლტერგეისტი #2 (ფათერაკები მატარებელში)

- რა გინდა, რას გვერჩი, რას გვაშინებ! - ეუბნება გამწარებული არტური გოგოს.- რა მოხდა, რაშია საქმე? - თითქოს არაფერი ყოფილიყო, ისე კითხულობს იგი და ჩვენი დარდი სულაც არ აქვს.

პოლტერგეისტი #1 (ფათერაკები მატარებელში)

ჩემს მეგობარ არტურთან ერთად მოსკოვში მივლინებით მივემგზავრებოდი. ბილეთები ვერ ვიშოვნეთ და საფოსტო ვაგონის გამცილებელ ქალს - რიმას ვთხოვეთ დახმარება. საქმე მალე მოვაგვარეთ და ორადგილიან კუპეში

ანგელოზი მატარებელში!

სადგურზე ვდგავარ და გაყინულ ფეხებს მიწაზე ვაბაკუნებ.ყველა მატარებელს ელოდება,ფუსფუსებენ ხალხი,ლაპარაკობენ,გადი-გამოდიან სიცივის გამო.გრძელ "პალტოს" მჭიდროდ ვიკრავ ტანზე და საათს ვუყურებ.მატარებლის ხმა შორიდან ისმის და ხალხი ირევა,ცდილობენ ერთმანეთს

გიჟი ექიმი მატარებელში (18 თავი და დასასრული)

დილით ადრე ავდექი და ბარგი ისევ მოვამზადე. მე შავი მაღალწელიანი შორტი, თეთრი ბრეტელიანი მაიკა და თეთრი ქონვერსები ჩავიცვი. თმა ამჯერად გავიშალე.(თმა მის მერე აღარ გამიზრდია რაც საქართველო დავტოვე). ტუჩზე ჩემი განუყრელი მაკის 229 წავისვი და თვალზე

გიჟი ექიმი მატარებელში (17 თავი)

ბავშვები ბაღში დავტოვე თუ არა კრისს და ჯენის მივადექი. -შემოდი რას დგახარ მანდ-ხელი დამავლო და ისე შემიყვანა კრისმა -რა ხდება?-მოვიდა ჩემთან ჯენი და მომეხვია -ვბრუნდები-მეხის გავარდნასავით გაისმა ჩემი ხმა. -რა ნუცა დარწმუნებული ხარ?-აღშფოთებით

გიჟი ექიმი მატარებელში (16 თავი)

მაგიჟებს თორნიკეს მოწესრიგებულობა. კარადა გამოვაღე და ერთი მაიკის ადმოღება ისე ძალიან მომინდა ვერ მოვისვენე. ბევრიც ვიხტუნავე და საბოლოოდ მაიკა ხელში შემრჩა ხოლო იქ რაც ეწყო თავზე დამეყარა და წავიქეცი. -მშვიდობით ხარ?-გამომძახა სიცილით

გიჟი ექიმი მატარებელში (15 თავი)

ლექსო გაიღვიძე-ვანჯღრევ-ლექსო თქო-ყურში ჩავყვირი ის კი ნელ-ნელა ახელს თვალებს, ხოლო როცა იაზრებს ვისთან ერთადაა ისიც კივილს იწყებს. -ნუცა მაპატიე გთხოვ-უცებ ხტება ლოგინიდა და სანამ ხვდება, რომ მხოლოდ ტრუსიკის ამარა დარბის მეცინება. -კარგი რა მოხდა

გიჟი ექიმი მატარებელში (14 თავი)

მივაღწიეთ სახლში და აქ დაიწყო ქოთქოთი ქოთქოთთა შორის. -ვაიმე დედიიიი-გაჰკივის დედაჩემი -კაი დედა რა იყო-უბღვერს ლუკა

გიჟი ექიმი მატარებელში (12 თავი)

ტირილით დასიებულ თვალებს ვუყურებ. პირველად ცხოვრებაში დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემი ძმა გამოძვრება. თაია ზის და არაფერს აკეთებს, არც ლაპარაკობს, არც მოძრაობს მხოლოდ სუნთქავს და თვალებს ახამხამებს. -მე გავალ-ფეხზე წამოვდექი და ავთოს ოთახს მივაშურე.