მე და გალაკტიონი

ღამით, როდესაც ყველამ დამტოვა, გალაკტიონი დადგა ჩემს გვერდით. იმ ღამით იყო წვიმა და თოვა და მე ვტკბებოდი ბახით და ვერდით! გალაკტიონი ერთადერთია, ვინც გამიგებდა ახლა მალულად... ის პოეზიის ერთი ღმერთია, ვინც ამ ტკივილებს ხედავს ფარულად!

მე შენამდე თავი9

სასწაულად შემეშინდა,მეგონა რაიმეს დამიშავებდა მისნაერი გიჟისგან არარის გასაკვირი ადამიანის მოკვლა ან დაზიანება ის ადამიანია ვისგამოც2წელი შიშის ქვეშ ვიყავი მკითხველო!ის ყველაფერს გააკეთებს იმისთვის რომ მომკლას!

მე, შენ და წყვდიადი

დაღამებულა, აღარ არსებობს სინათლე ჩემში... ვზივარ და ვკვდები ამ აყროლებულ ცხოვრების გემში... ცა მოღრუბლულა და გადასულა დაღუპვის ველში... ვეღარ ვიცოცხლებ, რადგან იმ გრძნობებს ვერადავერ ვშლი. მგონი გუშინ სიყვარული, სიყვარული ვნახე, მითხრა: "არ

მე არ დამისრულებია...(XVII თავი)

ყავის ფინჯანი გამომართვა, ბალახზე დადო, მე ისევ საქანელაზე დამაბრუნა და გამაქანავა. -გაბრიელ. -ჩუუ... _ასე მაქანავებდა სანამ არ დაღამდა.

მე რომ არ ვიყო ადამიანი.

რომ არა ადამიანი წიგნი ვიქნებოდი. იცი როგორი წიგნი? მკითხველი რომ ჩააფრინდებოდა და ხელის გაშვება აღარ მოუნდებოდა, ისეთი წიგნი მინდა ვიყო რომელსაც ბევრი წაიკითხავს მაგრამ მთავარ აზრს ყველა ვერ გაიგებს, ვერ ჩაწვდება ბოლომდე.

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-10)

- მადლობა, რომ მომაცილე - ღვედი მოიხსნა, მამაკცმა მზერა მასზე გადაიტანა - ხვალე შევხვდებით- ხვალამდე - კარები გახსნა, მაგრამ დანტემ შეაჩერა -..გასანოვ - როუზი გაკვირვებული შემობრუნდა, ვინს თვალები

მე არ დამისრულებია...(XVI თავი)

რამდენჯერაც გაბრიელის კაბინეტში შევედი, იმდენი ჩახუტება და კოცნა მივიღე. ჩემს ოთახში ვიჯექი და ხვალინდელი დღის გეგმას ვადგენდი, ოთახში გაბრიელი, რომ შემოვიდა.-შენს ბრტყელ მუცელს არ მოშივდა?

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-9)

- სამსახური აღარ მაქვს - ელი გაშრა - რა? რატომ? რა მოხდა - როუზმა ამოიოხრა და დაღლილი თვალებით ახედა - ..მე მათ იმედები გავუცრუე ელი. უნდა გენახა კარენის სახე, როგორ მიყურებდა. აგხხხ! - თმები აიწეწა - ამის შემდეგ, ვეღარასდროს შევძლებ თვალებში

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-8)

ყოველთვის მეგონა, რომ ყველაზე ძლიერი ვიყავი….ყველაზე და ყველაფერზე ძლიერი ვიყავი, მაგრამ ეს უბრალოდ ილუზიების ფარი გამოდგა, რომლის მიღმა ჩემს სუსტ მხარეს ვმალავდი, რომლის მიღმა ჩემს ძველ თავს ვმალავდი, რომელიც ცარიელ, ბნელ ოთახში მარტო იჯდა და

მე აღარავის აღარ ვეკუთვნი...

მე აღარავის აღარ ვეკუთვნი,არც ვეკუთვნოდი ალბათ არასდროს და თუ ამქვეყნად ვინმეს ვუყვარდი,მსურს გავიხსენო, მაგრამ არ მახსოვს.ბევრი კაცისთვის შთაგონება ვარ და ჩემი გული მათთან კამათობს,ცარიელ სასმისს მაწვდიან