მე მია ( თავი მეოთხე )

სარკესთან მივდივარ და ვუყურებ ჩემს სახეს , ჩემს თმას რომელიც მხრებზე დამყრია, ჩემს სხეულს და სტილს, ყველაფერი ერთად იდეალურია.. წითური გოგონა, ცისფერი თვალებით და სახეზე ჭორფლებით, გრძელი ფეხებით რომელსაც მოკლე კაბა და ბადე კოლგოტი ამშვენებს, დიდი

მე როგორც ასეთი

მერამდენე დილა უკვე გატენილი ფიქრებით, თითქოს გადავდივარ ჭკუიდან ნელა ცაში ვიწევი,აღარ მათრობს ალკოჰოლი აღარ მშველის გასართობი ნივთები,თითქოს დავბნეულვარ დავკრაგულვარ ჯუნგლებში და ჩავძრივულვარ ტიციანთან ერთად ფიქრებში, იქვე ლადოს ფიქრები იქვე ლადოს

მე მია ( თავი მესამე )

-მე კლაუსი მქვია(კლაუსი რქმევია ბიჭს) შენს ბანკეტზე ფოტოგრაფი ვიყავი.. (რაო რა ვიყავიო?) -აამ გამახსენდი(ეუბნება ჯეი და ხელს უწვდის კლაუსმაც ხელი ჩამოართვა) -ყავა უნდა დავლიოთ.. შემოგვიერთდები? (ეუბნება ევა, კარგი რა ევა)

მე შენამდე (თავი-7)

როგორ მინდოდა რომ ეს წუთი არასოდეს დამთავრებულიყო თუმცა ყველაფერსააქვს დასაწყისიც და დასასრულიც.რას აკეთებ? გაოცებულიხმით მივმართე და ხელი გავაშვებინე,მიუხედავად იმისა რომ ეს არმინდოდა.თუმცა ახლა ხო ყოველთვის,ყველაფერი საწინააღმდეგოდ ხდება. -ხელი

მე მია ( თავი მეორე )

გვეყოფა წარსული მე ხვალინდელი დღით ვცხოვრობ, ჩემთვის არაფერია წარსული და თითქმის არც აწმყო მე მომავალში ვარ გაჭედილი,ყოველთვის იმაზე ვფიქრობ რა იქნება შემდეგ და არასდროს ვფიქრობ იმაზე რა არის ახლა , ეს ცუდიცაა და კარგიც -რა გქვია? მესმის ბიჭის ხმა,

მე შენ...(თავი 3)

ცოტა ხანსი ნიასთან მივედიტ,უკვე ბევრი ბავშვი იყო მისული,მე და ლუკას ნია გამოგვეგება. -ვა ბავშვებო მოხვედით?როგორ ხართ? -კარგად. ერთხმად ვუპასუხეთ ჩვენ. -კარგი ლუკა,შენ გაერთე,ჩვენ წავალთ. -ხო,აბა ამის,ჩემთან დატოვებას აპირებდი? ირონიული ღიმილით თქვა

მე, შენ და სხვისი განაჩენი

-ორსულობის ტესტი მინდა.. - არეულ განცდათა ენაზე მიმართავს , შემდეგ კი ორჯერ დაბალი ხმით ეუბნება - გამოყენების წესები ზუსტად დამიწერეთ, რა. -პირველკლასელმა ბავშვმაც კი იცის დღეს - სიცილს ვერ იკავებს აფთიაქარი. -წინაზეც მასე მითხრეს და აი, შედეგიც !

მე შენამდე (თავი-6)

კომპანიიდან გავდიოდი,მაგრამ ჩემბედად დამიანემ გამოყო კაბინეტიდან თავი და დამინახა -საიით? -თქვენთან მოვდიოდი..ყველაფერი შევასრულე,და თუ ჩემთან საქმე აღარ გაქვთ მე წავალ -კარგი წავდით მითხრა და მაშინვე თავისი გრილი და სათუთი თითები შემახო. როგორ

მე შენ...(თავი 2)

დღეს შაბვათი იყო ამიტომ თავი არ შემიწუხებია,ადრე ადგომით,დაახლოებით თორმეტზე გავიღვიძე მივემზადე და დაბლად დედას ძახილით ჩავედი,მაგრამ რად გინდა,დედაჩემი სახლში არ იყო,ამიტომ მე თვითონ მოვამზადე საჭმელი და შემდეგ ტელევიზორთანაც დავჯექი,უცებ კარზე

მე მია ( თავი პირველი , საცდელი )

კიბეებზე ნელ-ნელა ავდიარ, წინ და უკან ხალხია, კიბის ქვემოთ კი პოლიცია, ისე უნდა ავიდე რომ ვერაფერს მიხვდნენ... ავედი, ეს უკვე მიღწევაა მაგრამ რომ შეგვამოწმონ? არა, არა მგონია... ყველაფერი ისე გავთალე რომ უნდა გამომივიდეს და იმედია გამოივა...