ჩვენ (თავი მეოთხე)

იმ ღამის შემდეგ დადიანი არ გამოჩენილა, დიახ , სწორად გესმით , არ მინახავს ერთი თვე , არვიცი როგორ ახერხებდა მაგრამ საქმეებს ისე აგვარებდა მე რომ ვერ ვხედავდი,მის სილუეტსაც ვერ ვხედავდი, თითქოს გაქრა , არც ბიჭებთან გამოჩენილა , არავის არაფერი გაუგია

შხამიანი ყვავილი/თავი მეოთხე

ვაუ... მაგარია, ვცეკვავთ ყველა!, უი სინათლე ჩაქვრა. :რა ლამაზი დღეაა... რა ნათელი მზეა... იმიტომ რომ დღეს ანას,.. სანდრო: საბადებიის დღეაა. ანა:სადნროი?... შენ აქ, როდის შემოხვედი? სანდრო:არ მელოდით ხომ?... ჰაჰ, აი ასე მოულოდნელად, დაუკითხავად

მომკიდე ხელი - თავი მეოთხე

რომანი, სახელწოდებით „მომკიდე ხელი“ გვიყვება ისტორიას 14 წლის თბილისელი გოგონას, მერის შესახებ, რომლის ცხოვრებაც რადიკალურად იცვლება, როდესაც მის კლასს ახალი მოსწავლე, გაბრიელი შეემატება, რომელმაც მძიმე დაავადების გამო მხედველობა სრულიად დაკარგა.

მხეცი/თავი მეოთხე

ბიჭებმა რამოდენიმე თანამშრომელი, გადაანაწილეს სხვა და სხვა ქუჩაზე, ერთი კვირის განმავლობაში თემო და ბადრი საღამოობით ელოდნენ მაგდას რომ გამოსულიყო მცხობელის სახლიდან და მოეხსენებინა რა ხდებოდა ამ სახლში უჩვეულო,..

კიდევ ერთხელ(თავი მეოთხე)

უყურებდა ფურცლებს, გაშეშებული, თვითონაც ვერ ხვდებოდა ასე რატომ იყო, მალევე მოვიდა გონს, და ლევანს მიუბრუნდა -ლევან მე წავალ - ოდნავ გაუღიმა, და მოსაცმელს დასწვდა -კარგი - უთხრა ლევანმა -კარგად - უთხრა, და შებრუნდა როდესაც ლევანმა შეაჩერა -

კომუნისტი (მეოთხე თავი)

მეოთხე თავი იმ ღამეს თითქმის არ მიძინია, ისევ მილიონი პასუხგაუცემელი კითხვა. ასე საზიზღრად თავი არასოდეს მიგრძვნია. ერთი სული მქონდა გათენებულიყო. ველოდი, რომ მანანა ტრადიციულად ისე შემოაღებდა სასტუმროს კარს, მაგრამ იმედი გამიცრუვდა. არც ჩემი

მოყიჟინეთა ბალადები (თავი მესამე), უჩვეულო გადაწყვეტილება (თავი

ელფთა სამეფოს უფლისწული სხვა ჰარინთაგან განსხვავდებოდა. პირველ რიგში, ის უფლისწული იყო და სამეფო ოჯახს მიეკუთვნებოდა. მეორე მხრივ, გარეგნობითაც გამორჩეული იყო. ბევრ ზრდასრულს არ გააჩნდა ის თვისება, რაც ამ პატარა არსებას - სიცოცხლის სიყვარული და

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც ( თავი მეოთხე)

- ნუღელავ ადამიანობა გამოვიჩინე და სავადმყფოში თავად წავიყვანე. -ბევრი სიჩუმის შემდეგ, დაარღვია ჩვენ შორის გაურკვევლობა. გამეცინა. სიმწრის სიცილით გამეცინა. - ადამიანობა? რომელ ადამიანობაზე მელაპარაკები კოჩქიანო!- ცინიზმს არ ვეშვებოდი. -

... შენ მაიძულე მეცხოვრა... (მეოთხე თავი)

ყველა ახალი დღის გათენება ახალ ემოციებს მმატებს.სხვანაირად დავიწყე ცხოვრების აღქმა. განცდა მქონდა, რომ სადღაც კარში ვიდექი.ეს კარი ტკივილის და სიხარულის ზღვარზე იყო.

ცხოვრების შანსი (მეოთხე თავი)

დილას მზის სხივებმა გამაღვიძა რომელიც ურცხვად დათამაშობდნენ ჩემს სახეზე....ტელეფონი გავუთიშე და ოთახში ავედი .ჩემი ჩემოდანი გადმოვიღე და ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწყე