შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 14

-ახლა ის დროა სახლში მიმიძღოდე და ყავას მიდუღებდე,-მეუბნება გაბადრული გამომეტყველებით. -ბოდიში,მაგრამ შენს დაპატიჟებას არ ვაპირებ,-მივუგე გაღიმებულს და ჩემი ნათქვამის მერე დასერიოზულდა.

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 13

-დამშვიდდი,ხო ხედავ უჩემოდ ვერაფერს აგვარებ,-გაეცინა. -ზედმეტი არ მოგივიდეს,-მივუგე მე. -გახსოვს რომ მთხოვე კიდევ ჩამიხუტეო,აი კიდევ ჩაგიხუტე.სულელო!

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 12

-იმიტომ ვიცავ რომ დედაჩემია,ყველაფრის და მიუხედავად და შეიგნე,-ხელი მიშვა და წამოდგა,-ჩვენ არ ვიცით რა მიზეზით მიგვატოვა და არ უნდა განვსაჯოთ,-მისი საუბარი მიდიოდა იმ დასკვნამდე რომ არ უნდა ვყოფილიყავი დედის მიმართ უარყოფითად განწყობილი,მაგრამ ეს

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 11

-რამდენი სუნამოა მაღაზიაში,მაგრამ მე მაინც ერთის სურნელს ვგრძნობ,-მომესმა ჩემს უკან გაბრიელის ხმა და გაფითრებული წამოვხტი,-რატომ გეშინია?,-მკითხა და მომიახლოვდა,ერთიანად ვკანკალებდი.

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი მეორე)

ცხოვრება დამპალი რამეა ერთხელ თუ აიცრუე გული მუდამ იმ სტიქიებში იქნები რო რამე დაგემართება ან რამე მოხდება...მაგრამ არღირს მუდმივ შიშში ცხოვრება რადგან ხანმოკლე წუთისოფელი იმდენად მცირეა რომ რაიმეზე დაკარგო დრო მაგალითად შიშში... რვის ნახევარი იყო

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 9

-ვაი და რომ ცდები და უჩემობა შენს ფილტვებში უჟანგბადობა იქნება,-ამ სიტყვებზე გამაჟრიალა და ეკლებმა დამაყარა,მისი მოსმენა აღარ შემეძლო,გულს ბაგაბუგი გაჰქონდა,ეს უბრალოდ ჩემი ზედმეტი ემოციურობის ბრალია. -გაჩუმდი,-მოვითხოვე,-ძალიან დამღალე,იმ

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(პირველი და

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 8

ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი ამოვიღე და ერთი ღერი ამოვაძვრინე,ასანთისთვის უნდა გამეკრა,როდესაც ჩემს წინ ვიღაც დადგა,ყურადღება რა თქმა უნდა არ მიმიქცევია,სიგარეტზე მოკიდება მინდოდა,მაგრამ რამდენი გავკარი ქარმა ჩამიქრო,გაბრაზებულმა მოვიქნიე ასანთიც და

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მეორე)

დილით ზლაზვნით წამოვდექი, მაგრამ უცებ გუშინდელი ა,ბავი გამახსსენდა და გიჟივით ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი საუზმის მოსამზადებლად.ჩემი საფირმო სალათა გავაკეთე მაინც დილა იყო. ჰმ მშვენიერი გამომივიდა ცემთვის ვთქვი, მაგრამ მარტო ჩემთვის არ მითქვამს

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი21, დასასრული)

სისხლი და საავადმყოფოს სუნი - ეს ის იყო რასაც ზურა ყველაზე მეტად ვერ იტანდა. თუმცა ახლა მოუწევდა.ფიქრობდა რომ თათიასთან ურთიერთობა უნდა გაეწყვიტა. მნახველთა სიაში უცბად გაეწერა და გოგონას პალატაში გაცეცხლებული შევარდა.