ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეორე თავი)

- რამდენი ხანი გავიდა? - ვიკითხე, რადგან მართლა არ მახსოვდა. - სამი წელი, - ჭერს თვალი მოაშორა, ფეხები გაასწორა და ჩემკენ გადმოიწია. - შანსი არ არის, - ჩავილაპარაკე და მის ნაზ, სუსტ მკლავებში აღმოვჩნდი. - ხუთი მაინც იქნება... - წავილუღლუღე

ზღვარს მიღმა (თავი მეორე)

- უეცრად მხარზე ფრთხილი შეხება იგრძნო და ლოყა ჯეისის ტუჩებმა აუწვა, სულ რამდენიმე წამიანი კოცნა იყო მაგრამ საკმარისი იმისთვის რომ ნორას მთელი არსება აეღელვებინა და აეფორიაქებინა, შემობრუნდა, ჯეისი მის წინ იდგა...

,,მეორე მხარე"

მე მაინც მინდა დავწერო შენზე აღვწერო ბნელი მხარე მრავალი, მაგრამ არ ვაქცევ ამ მხარეს დღემდე მე იმას ვხედავ, რაც გაქვს მთავარი!

მეორე (დასასრული)

„გარეთ ქარი ზღაპარს ყვება და დევები მთებში წვანან ჩემს თოჯინას ეძინება ნა-ნა შვილო, ნა-ნი-ნა-ნა ... იავნანა ვარდოვნა-ნა იავნანა ნა-ნი-ნა დაიძინე გენაცვალე შენ, ჩემო პაწაწინა ...“

ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მეორე)

- არა, ოლივია სულელი ნამდვილად არ იყო, ის ხომ უკვე აღარ იყო ძველი ოლივია, მის სხეულში ახლა საკმაოდ გამოცდილი და ჭკვიანი ქალი ცხოვრობდა რომელსაც მშვენივრად ესმოდა თუ რას ნიშნავდა მამაკაცის ასეთი ხარბი და ჟინით სავსე მზერა,

ღმერთის მოწაფე (თავი მეორე)

შემდეგ ჩუმად ჩავეწერე კრივზე ისე რომ არავინ არაფერი იცოდა, ოცნება ავიხდინე... გიჟივით ვარჯიშობდი, თავს არ ვზოგავდი... ეს იყო ის რაც მე მჭირდებოდა.. მაგრამ ერთ დღეს, მწვრთნელმა თემომ, მისი ახლო მეგობრის შვილი ამომიყვანა სააასპარეზოდ.. რომელზეც დიდ

მეორე (ნაწილი პირველი)

სავარძელში მჯდარ გოგონას მხრებზე ტვირთად დაწოლოდა ღალატის ლოდი. მთვარის შუქით განათებულ ოთახში სევდის ირონია იღვრებოდა ცრემლებად. სუნთქვა გაჭირვებულს ახლა ისღა დარჩენოდა ეცინა თავის გასაჭირზე. მდიდრულ ოთახში ღარიბი მხოლოდ ადამიანის გრძნობები იყო და

თეთრი ბაირაღები ხილვა მეორე

სტუდენტ ზაზა ნაკაშიძეს, ჩხუბში მონაწილეობისთვის დააპატიმრებენ, უდანაშაულობის დამტკიცების იმედი არა აქვს. ციხის საკანში სხვადასხვა ეროვნებისა და მრწამსის დამნაშავეები შეყრილან. დროს განვლილ ცხოვრებაზე და დანაშაულის ჩადენის მიზეზებზე კამათში კლავენ.

გიჟების სამყარო (მეორე თავი)

მეორე დღეს სკოლაში მივედიითდა დირექტორმა გამოგვიძახაა... შევედით და მაგიდაზე ნემსები და შპრიცები აწყვია....ჩვენ გაკვირვებულები ვუყურებთ და ამდროს დირექტორი მკაცრად გვეკითხება:

ოცნებისკენ მიმავალი (თავი მეორე)

ბედნიერებისთვის თავი არ უნდა დაზოგო და ყოველთვის მზად უნდა იყო იმისთვის რომ ბედნიერება მიიღო, გაუშვი ხალხი ვინც გული გატკინა და ცხოვრება გააგრძელე და შენ უფრო ძლიერი იქნები ვიდრე ადრე იყავი და უფრო მეტად შეძლებ იმას